ΟΤΑΝ Ο ΜΑΚΑΡΙΣΤΟΣ ΜΗΤΡΟΠΟΛΙΤΗΣ ΚΥΔΩΝΙΑΣ ΚΑΙ ΑΠΟΚΟΡΩΝΟΥ Κ.Κ. ΕΙΡΗΝΑΙΟΣ ΣΥΝΑΝΤΗΣΕ ΤΟΝ ΜΑΚΑΡΙΣΤΟ ΓΕΡΟΝΤΑ ΠΟΡΦΥΡΙΟ.

0 Σεβασμιότατος Μητροπολίτης Κυδωνιάς και Άποκορώνου κ. Ειρηναίος, πρωην  Αρχιεπίσκοπος Κρήτης, μιλώντας για τον Γέροντα Πορφύριο, σε εκπομπή του Ραδιοφωνικού Σταθμού Χανίων το έτος 1977, μετά την επίσκεψη του οσίου Γέροντος στα Χανιά, είπε τα εξής:

«Τον είδα λευκό, πάλλευκο, απλό, αιθέριο, προσγειωμένο, καθόλου ξιπασμένο και εύσεβοφανή. Τόσο άνθρωπο χαριτωμένο, αλλά με τέτοια αίσθηση της υπερβατικότητας του. Διερωτήθηκα, βλέποντας τον γοητευμένος, μην είναι άγγελος σαρκωμένος, γελαστός και σοβαρός μαζί, πολύ χαρούμενος και σταυρωμένος, εύκολοπλησίαστος και ξεχωριστός.

Αδύνατον να τον περιγράφει κανείς σωστά. Κοντά του νιώθεις κάτι άλλο, κάτι ξένο και πρωτόγνωρο. Και τί είναι αυτό, είναι δύσκολο να προσδιορίσεις. Καταλαβαίνεις ότι είσαι με έναν άνθρωπο αληθινό, λυτρωμένο, ελεύθερο, νέο, στα γηρατειά του αγέραστο, φωτισμένο και αγαθό. Μαζί του νιώθεις τη χαρά να μένεις ώρες, είναι σαν να είσαι μέσα στην αιωνιότητα.

» Ό λόγος του λόγος αγίου και η μορφή του γλυκιά κι αληθινή. Είναι ή μορφή του ανθρώπου, του κληρικού πού έχομε τόσο ανάγκη σήμερα, για να αναπαύσει την ψυχή, να ανυψώσει το φρόνημα και να στηρίξει στις κρίσιμες ώρες. Έτσι τον είδα και τον βλέπω ακόμη στη σκέψη μου και δοξάζω τον Θεό και χαίρομαι πού τον συνάντησα, έστω και για λίγο. [...] Άκούεις το λόγο του πατρός Πορφυρίου και βεβαιώνεσαι με πολλή ευκολία ότι αυτός ό άνθρωπος δεν φλυαρεί ό λόγος του είναι βαρύς, μεστός. Μιλεί σαν τούς προφήτες, για να φανερώσει πράγματα, να εξηγήσει εμπειρίες του, να αποκαλύψει την αλήθεια, την αλήθεια του Θεού, πού είναι όμορφη, καθολική και επιβάλλεται εύκολα, αβίαστα. Τον άκουσα να μιλεί με αγάπη για τα δέντρα και ενδιαφέρον μεγάλο για τα πηγάδια και τα νερά πού ποτίζουν τη γη. [...]

»Είναι αδύνατο να προσδιορίσει κανείς την προσφορά ενός άνθρωπου σαν τον πατέρα Πορφύριο. Ενός άνθρωπου πού βλέπει τον κόσμο μέσα στο φως και την αγάπη του Θεού για όλους. Ενός άνθρωπου υγιούς και αισιόδοξου, παρά την ηλικία του, ενός άνθρωπου πού αγαπά και ταπεινώνεται. Ενός άνθρωπου πού είναι άνθρωπος».

ΒΙΒΛΙΟ. ΛΟΓΟΙ ΠΕΡΙ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗΣ ΖΩΗΣ.