Ο ΑΚΙΝΔΥΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ ΚΑΙ Ο ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΟΣ ΧΡΙΣΤΟΣ.

Σήμερα, ἀγαπητοί μου, ἀκούσαμε στό εὐαγγελικό ἀνάγνωσμα τό γενεαλογικό δέντρο τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ. Παρήλασαν ἀπό μπροστά μας μία σειρά μεγάλων μορφῶν τῆς Παλαιᾶς Διαθήκης. Μορφές λαμπρές, ἅγιες, ἀλλά καί ἁμαρτωλές. Ἄνδρες, μά καί γυναῖκες, ὅπως ἡ Μωαβίτισσα Ροῦθ καί ἡ Ραχάβ ἡ πόρνη. Τά ὀνόματα αὐτά μέ κάποιες διαφορές μᾶς τά παρουσιάζουν δύο Εὐαγγελιστές, ὁ Ματθαῖος καί ὁ Λουκᾶς. Ὁ Ματθαῖος ἀρχίζει ἀπό πάνω, ἀπό τόν Ἀβραάμ καί καταλήγει στόν Ἰωσήφ τόν μνήστορα, πού ἦταν ὁ νομικός καί ὄχι ὁ φυσικός πατέρας τοῦ Ἰησοῦ. Ὁ Λουκᾶς ἀρχίζει ἀπό κάτω καί πηγαίνει πρός τά ἄνω. Ἀπό τόν Ἰωσήφ φτάνει στόν Ἀδάμ καί στόν Θεό.

Ὁ Λουκᾶς μᾶς τό σημειώνει καί μᾶς τό ξεκαθαρίζει ὅτι ὁ Ἰησοῦς ἐνομίζετο, ἐθεωρῆτο ἀπό τούς ἄλλους, ὅτι ἦταν υἱός τοῦ Ἰωσήφ. Στήν πραγματικότητα ὅμως δέν ἦταν. Ἀλλά καί ὁ ἴδιος ὁ Ἰωσήφ γνώριζε πολύ καλά ὅτι ὁ Χριστός δέν ἦταν παιδί του. Γι᾿ αὐτό μόλις φάνηκε ἡ ἐγκυμοσύνη τῆς Μαρίας, τῆς Παναγίας, ἐβουλήθη λάθρα ἀπολῦσαι αὐτήν. Σκέφθηκε νά τήν χωρίσει, νά τήν ἀποπέμψει, γιατί θεώρησε τό κυοφορούμενο καρπό καί ἀποτέλεσμα ἁμαρτίας. Τήν συνέχεια ἀσφαλῶς τήν γνωρίζουμε ὅλοι μας. Ἐπενέβη ὁ Θεός καί μέ τόν ἄγγελο Του ἐξηγεῖ στόν Ἰωσήφ, πῶς ἔχουν τά πράγματα. Κατόπιν τούτου ὁ Ἰωσήφ ὑπακούει στά λόγια τοῦ ἀγγέλου , δέχεται καί πάλι τήν Μαρία καί ἔτσι στήν Βηθλεέμ γεννᾶται ὁ Χριστός κάτω ἀπό τήν προστασία τοῦ δικαίου Ἰωσήφ.

Δέν ξέρω, ἄν τό πήρατε εἴδηση ὅτι πάντοτε, ἀλλά ἰδιαίτερα τίς ἡμέρες αὐτές, παραμονές Χριστουγέννων, κυκλοφοροῦν δύο εἴδη Χριστοῦ. Ὁ ἀκίνδυνος Χριστός καί ὁ ἐπικίνδυνος. Ὁ ἀκίνδυνος Χριστός κυκλοφορεῖ στίς βιτρίνες τῶν καταστημάτων, στά περιοδικά, στίς εὐχετήριες κάρτες, στίς στῆλες τῶν ἐφημερίδων, στά κρεοπωλεῖα, στά σοῦπερ μάρκετ, στά πλούσια τραπέζια, στά καινούργια ἐνδύματα, ἀκόμη, ἄν θέλετε, καί στούς ἄμβωνες τῶν Ἐκκλησιῶν πού εἶναι ἐπηρεασμένοι ἀπό τό κοσμικό πνεῦμα τῆς Δύσης καί μᾶς παρουσιάζουν ἕνα Χριστό ἄ-χριστο καί ἄ-χρηστο. Δηλαδή ἕναν Χριστό χωρίς Ἅγιο Πνεῦμα, γυμνό ἀπό τήν θεότητά Του, ἕνα Χριστό πού τελικά μᾶς εἶναι ἄχρηστος, ἀφοῦ ἐκτός ἀπό ὑλικά ἀγαθά καί καλοπέραση δέν μᾶς προσφέρει τίποτε ἄλλο.

Εἶπε κάποτε ὁ Κύριος στούς Ἑβραίους, μέ ἀναζητᾶτε καί μέ θέλετε μόνο γιατί σᾶς ἔδωσα φαγητό μέσα στήν ἔρημο. Γιατί ἐνόμισαν πώς μέ τόν Χριστό θά ἔλυναν τό οἰκονομικό τους πρόβλημα. Γι᾿ αὐτό μετά τόν χορτασμό τῶν πεντακισχιλίων θέλησαν νά Τόν ἁρπάξουν καί μέ τήν βία νά Τόν ἀνακηρύξουν βασιλιά τους. Οἱ Ἑβραῖοι Τόν περίμεναν σάν ἕνα κοσμικό ἄρχοντα, πού θά ἔδιωχνε τούς κατακτητές Ρωμαίους, πού θά ἀνάσταινε καί πάλι τό ἔνδοξο κράτος τοῦ Ἰσραήλ, ὅπως ἦταν στόν καιρό τοῦ Δαβίδ. Αὐτά ὅμως δέν εἶχαν καμμία σχέση μέ τόν ἀληθινό Χριστό. Αὐτός εἶναι ὁ ἀκίνδυνος Χριστός τῶν σαλονιῶν καί τῆς καλοπέρασης.

Εἴπαμε πώς ὑπάρχει καί ἄλλος Χριστός, ὁ ἀληθινός ἀλλά καί ἐπικίνδυνος. Εἶναι ἐπικίνδυνος, γιατί θίγει τά συμφέροντά μας, τήν τσέπη μας, τό πορτοφόλι μας. Πετάει στήν ἄκρη σάν ἄχρηστα τίς ἀνέσεις καί τήν καλοπέραση, τήν δόξα καί τίς τιμές, ὅ,τι δέν ὑπηρετεῖ τήν σωτηρία τοῦ ἀνθρώπου, ὅ,τι δέν συμβιβάζεται μέ τήν χριστιανική μας ἰδιότητα.

Αὐτός εἶναι ὁ Χριστός πού δέν ἔχει ποῦ τήν κεφαλήν κλίνει καί ζητάει ἀπό ἐμᾶς νά διαλέξουμε, νά προτιμήσουμε τήν ἑκούσια πτωχεία. Μᾶς λέγει πάντα ὅσα ἔχεις πώλησον καί διάδος πτωχοῖς. Ἔτσι θά ἔχεις θησαυρό στόν οὐρανό καί τότε ἔλα νά μέ ἀκολουθήσεις.

Αὐτός ὁ Χριστός ζητάει νά πολεμήσουμε τά πάθη μας, τόν παλαιόν ἄνθρωπον πού φωλιάζει μέσα μας. Νά τά βάλουμε μέ τόν ἴδιο τόν ἑαυτό μας, νά τόν ἀρνηθοῦμε. Νά κόψουμε τό δικό μας θέλημα (πρᾶγμα πού πονάει πολύ). Νά σηκώσουμε τόν σταυρό στούς ὤμους μας καί ἔτσι νά Τόν ἀκολουθήσουμε. Εἶναι ὁ Χριστός πού ζητάει μαρτύριο ἀπό ἐμᾶς. Γίνου πιστός ἄχρι θανάτου, μᾶς λέει. Ἕνας τέτοιος Χριστός δέν εἶναι ἐπικίνδυνος;

Αὐτός ὁ Χριστός θέλει ἀπό ἐμᾶς ταπείνωση, ὄχι ἐγωισμό. Καλωσύνη, ὄχι κακία. 

Ἀγάπη περιμένει νά δείξουμε, πού σημαίνει θυσία καί αὐτό δέν γίνεται τόσο εὔκολα. Περιμένει νά κλάψουμε γιά τίς ἁμαρτίες μας καί αὐτό δέν εἶναι καθόλου εὔκολο. Αὐτός ὁ Χριστός ζητάει ἰσοτιμία τῶν δύο φύλων. Ὄχι ἐπειδή εἶσαι ἄνδρας νομίζεις ὅτι μπορεῖ νά εἶσαι ἀνεξέλεγκτος, νά κάνεις ὅ,τι θέλεις καί νά δικαιολογεῖς τόν ἑαυτό σου, τήν γυναίκα ὅμως, ὅταν τό ἴδιο ἁμαρτάνει νά τῆς παίρνεις τό κεφάλι. Αὐτός ὁ Χριστός θέλει εἰρήνη καί δικαιοσύνη, ἀλλά καί πόλεμο. Τό εἶπε ὁ ἴδιος, πῦρ ἦλθον βαλεῖν ἐπί τῆς γῆς καί μάχαιραν. Ἦρθε νά φέρει πόλεμο καί ἀναστάτωση ἀκόμη μέσα καί σ᾿ αὐτήν τήν οἰκογένεια. Ἤρθε νά διχάσει τούς ἀνθρώπους. Νά βάλει τήν νύμφη κατά τῆς πενθερᾶς καί νά ἐπαναστατήσουν τά παιδιά ἐναντίον τῶν γονέων, ἀκόμη καί νά τούς θανατώσουν. Πῶς θά γίνει αὐτό; Ὅταν κάποιοι μέσα σ᾿ ἕνα σπίτι πιστεύσουν στόν Χριστό καί οἱ ἄλλοι οἱ ἄπιστοι θά στραφοῦν ἐναντίον τους καί θά τούς παραδώσουν στά μαρτύρια καί στόν θάνατο.

Αὐτός εἶναι ὁ ἐπικίνδυνος Χριστός, πού εἶναι ὅμως ὁ ἀληθινός Χριστός. Γι᾿ αὐτόν τόν Χριστό γράφει τό Εὐαγγέλιο. Αὐτόν ἐκήρυξαν οἱ Ἀπόστολοι καί θεοφόροι Πατέρες. Αὐτόν ἔζησαν οἱ Ἅγιοι. Αὐτόν κηρύττει μέχρι καί σήμερα ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία. Αὐτόν τελικά πεινοῦν καί διψοῦν οἱ ἄνθρωποι, ὅπως λέγει ὁ ψαλμωδός: Ἐδίψησέ σε ἡ ψυχή μου ἐν γῇ ἐρήμῳ καί ἀβάτῳ καί ἀνύδρῳ.

Ἀγαπητοί μου,

Αὐτόν τόν ἐπικίνδυνο, μά ἀληθινό Χριστό πρέπει νά ἀναζητήσουμε. Αὐτόν πού γεννιέται καί πάλι σέ λίγες ἡμέρες. Αὐτόν νά βροῦμε καί νά Τόν βάλουμε στήν καρδιά μας. Νά Τόν κάνουμε Κύριο στήν ζωή μας, νά Τόν ἀκολουθοῦμε πιστά σέ ὅλη μας τήν ζωή. Αὐτό νά κάνουμε, γιά νά σωθοῦμε. Ἀμήν.-