ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΚΑΙ ΤΟ ΕΙΔΟΣ ΤΟΥ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ ΤΗΣ ΕΠΟΧΗΣ ΜΑΣ.

Εὑρισκόμεθα ἀγαπητοί μου, μέσα στήν μεγάλη ἑορτή τῶν Χριστουγέννων. Γιορτάσαμε τά Χριστούγεννα καί συνεχίζουμε ἀκόμη νά γιορτάζουμε. Καλό εἶναι, νά δοῦμε πῶς γιορτάζουμε. Νά κάνουμε ἕναν ἀπολογισμό τῶν πεπραγμένων. Νά σκεφτοῦμε σοβαρά τί κάναμε, ἔτσι ἔπρεπε νά γίνει; 

Χριστούγεννα, μέγιστη τῶν ἑορτῶν. Αὐτό σημαίνει ἀνάλογη θά ἔπρεπε νά εἶναι καί ἡ προετοιμασία μας. 

Ὅλοι οἱ δρόμοι καί οἱ πλατεῖες σέ πόλεις καί χωριά, τά σπίτια παντοῦ στολισμένα. Φωτισμένα τά βράδια κυρίως μέ φωτάκια, πού ἀναβοσβήνουν καί ὀμορφαίνουν τήν ἀτμόσφαιρα. Στολισμένα χριστουγεννιάτικα δέντρα (παρά τήν οἰκονομική κρίση).

Ὁ κόσμος ἔτρεξε στά μαγαζιά γιά ἀρκετές ἡμέρες, γιά νά ἀγοράσουν τήν γαλοπούλα, τά κρασιά καί ὅ,τι ἄλλο ἀντέχει τό βαλάντιό του γιά τό χριστουγεννιάτικο τραπέζι. Οἱ νοικοκυρές ὧρες καί μέρες ὁλόκληρες ἑτοιμάζουν φαγητά, γλυκά καί στρώνουν τά σπίτια. Μέ ὑπερηφάνεια καί ἱκανοποίηση θά παρουσιάσουν τίς μαγειρικές τους δημιουργίες. Ὅλοι θά καθήσουν γύρω ἀπό τό τραπέζι τῆς χαρᾶς.

Ὅλοι περιμένουν τίς εὐλογημένες αὐτές μέρες, γιά νά γιορτάσουν καί νά χαροῦν. Θά ἀνταλλάξουν εὐχές, θά εὐχηθοῦν καλά Χριστούγεννα, θά φᾶνε ὑπερβολικά καί ἄμετρα, (μήπως τόν ἄλλο καιρό τρῶμε λιγότερο); Θά μοιράσουν δῶρα καί θά εἶναι ὅλοι εὐχαριστημένοι ἀπό τό πῶς πέρασαν τά Χριστούγεννα.Ἑκατομμύρια ἄνθρωποι στήν Πατρίδα μας καί στόν πλανήτη ὁλόκληρο γιόρτασαν κι᾿ ἐφέτος μέ τόν τρόπο αὐτό τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ.

Εἶναι οἱ γιορτές ἀφορμή καί εὐκαιρία γιά περισσότερη διασκέδαση, περισσότερη ἀνάπαυση, περισσότερα ἀγαθά. Ὅμως ἔχουν καί περισσότερη χαρά; 
Ἔχει παρατηρηθεῖ καί τό ἐπισημαίνουν οἱ εἰδικοί, ὅτι μετά τίς γιορτές αὐξάνονται τά περιστατικά κατάθλιψης καί μελαγχολίας, ἀκριβῶς ἐπειδή τά πολλά φῶτα τῆς γιορτῆς μπορεῖ νά τυφλώνουν τά μάτια, ἀλλά αὐτό τό φῶς δέν μπορεῖ νά φωτίσει τήν ψυχή, ἡ ὁποία ἐξακολουθεῖ νά παραμένει σέ πυκνά σκοτάδια. Τά πολλά φαγητά βαραίνουν τό στομάχι, ἀλλά καταδικάζουν τήν ψυχή σέ ἀσιτία.

Ὁ Χριστός, στούς πειρασμούς πού δέχθηκε ἀπό τόν διάβολο στήν ἔρημο, ἀπάντησε μέ λόγια τῆς Ἁγίας Γραφῆς. Ὁ ἄνθρωπος δέν ζεῖ μόνο μέ ψωμί, μέ ὑλικά πράγματα, ἀλλά κυρίως καί πρό πάντων μέ λόγο Θεοῦ. Ὁ Χριστός δέν ἦρθε στό κόσμο γιά νά τρῶμε καί νά ξημερώνουμε στά κέντρα διασκεδάσεως.

Ὅπως καί τότε, ὅταν γεννήθηκε στήν Βηθλεέμ, λίγοι τόν πῆραν εἴδηση, μά κανείς δέν ἄνοιξε τήν πόρτα τοῦ σπιτιοῦ του, γιά νά τόν φιλοξενήσει, καί τοῦ παρεχώρησαν ἕνα σπήλαιο, ἕνα σταῦλο, γιά νά γεννηθεῖ ἀνάμεσα σέ ζῶα, ἔτσι καί τώρα λίγοι ἄνθρωποι ἀνταποκρίνονται στά κτυπήματα τοῦ Κυρίου, πού ζητάει νά στεγασθεῖ στά σπίτια μας, νά φιλοξενηθεῖ μέσα στίς καρδιές μας.

Χτύπησαν οἱ καμπάνες τῶν ἐκκλησιῶν χαρούμενα καί μᾶς κάλεσαν νά πᾶμε νά δοῦμε "ποῦ ἐγεννήθη ὁ Χριστός". Ὅλους μᾶς κάλεσαν, πολλοί ἄκουσαν, μά λίγοι ὑπάκουσαν καί ἀνταποκρίθηκαν. Ἀπό τούς πολλούς λίγοι πῆγαν στήν Ἐκκλησία, ἕνα μικρό ποσοστό. Καί ἀπό αὐτούς πόσοι καθάρισαν τόν σταῦλο τῆς ψυχῆς τους; ποιοί εὐτρέπισαν τήν φάτνη τῆς καρδιᾶς τους, γιά νά ἀνακλιθεῖ ὁ ἀχώρητος; Δηλαδή ποιοί καί πόσοι προετοιμάσθηκαν πνευματικά μέ νηστεία καί ἐξομολόγηση, ὥστε νά προσέλθουν στό ἅγιο ποτήριο καί νά μεταλάβουν μετά φόβου Θεοῦ, πίστεως καί ἀγάπης, γιά νά νοιώσουν πραγματικά Χριστούγεννα;

Εἶναι πολύ περίεργο πρᾶγμα: Ὅταν ἕνας γνωστός μας ἔχει γενέθλια, πηγαίνουμε στό σπίτι του, γιά νά τοῦ εὐχηθοῦμε καί νά γιορτάσουμε μαζί του.Ὅταν γιορτάζουμε τά γενέθλια τοῦ Θεοῦ μας, γιατί δέν πᾶμε στό σπίτι του; Μήπως ἐπειδή ἐκεῖ δέν τρῶνε γαλοποῦλες, οὔτε κερνᾶνε κρασί, παρά μόνο μία σταγόνα ἀπό Αἷμα του ἤ ἕνα κομμάτι ἀντίδωρο; 

Δυστυχῶς τά Χριστούγεννα κατάντησαν νά εἶναι εὐκαιρία γιά κρεπάλη καί ὄχι γιά πραγματική λατρεία. Ἄν εἴμασταν εἰδωλολάτραι, τί ἄλλο θά κάμναμε;
Βέβαια κανένα ἀπό τά προηγούμενα δέν εἶναι τόσο κακό. Κακό εἶναι νά μείνουμε μόνο σ᾿ αὐτά καί νά ξεχάσουμε τόν Χριστό. Κακό εἶναι νά κάνουμε Χριστούγεννα χωρίς Χριστό καί ἔξω ἀπό τό σπίτι τοῦ Χριστοῦ. Κακό εἶναι νά γιορτάσουμε τήν γέννηση τοῦ Χριστοῦ ἀπομονωμένοι καί ἀποξενωμένοι ἀπό τούς δικούς μας, μακρυά ἀπό τούς ἄλλους συνανθρώπους μας. 

Ἐμεῖς, δόξα τῷ Θεῷ, εἴχαμε καί νά φᾶμε καί νά πιοῦμε. Τόν γείτονά μας, τόν ἀδελφό τοῦ Χριστοῦ, πού δέν εἶχε καί στερήθηκε ἀκόμη καί τά πλέον ἀπαραίτητα, τόν σκεφθήκαμε καθόλου; Γιατί δέν τοῦ προσφέραμε κάτι ἀπό τά δικά μας, γιά νά κάνει καί αὐτός Χριστούγεννα; Ἤ γιατί δέν τόν καλέσαμε νά φάει μαζί μας, νά παρακαθήσει στό δικό μας τραπέζι; Ἔτσι θά εὐχαριστούσαμε, ὄχι μόνο τόν φτωχό συνάνθρωπό μας, τόν ἐγκαταλελειμμένο γέροντα, μά κυρίως τόν ἴδιο τόν Χριστό. Ἔτσι γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα, αὐτά περιμένει ὁ Χριστός νά κάνουμε.

Ἡ γέννησις τοῦ Θεανθρώπου ἀποτελεῖ ἔκφραση τῆς ἀγάπης τοῦ Θεοῦ πρός τόν κόσμο. Δυστυχῶς ὅμως δέν βρίσκει τήν ἀνάλογη ἀνταπόκριση ἀπό τούς ἀνθρώπους. Ἐκτός ἐλαχίστων ἐξαιρέσεων, ἡ στᾶσις τῶν ἀνθρώπων ἀπέναντι στόν Λυτρωτή καί στούς ἄλλους ἀνθρώπους εἶναι εἴτε ἀδιάφορη, εἴτε ἀκόμη καί ἐχρική.
Ὁ θρῆνος, τά κλάματα καί οἱ στεναγμοί δέν σταμάτησαν. Συνεχίζονται ἀκόμη καί σήμερα. Ἡ σύγχρονη μητέρα, σάν ἄλλη Ραχήλ, σέ διάφορα σημεῖα τοῦ κόσμου θρηνεῖ γιά τά παιδιά της, πού σφάζονται στά πεδία τῶν μαχῶν, στίς πλατεῖες ἤ στίς ἀγορές τῶν πόλεων, ἀκόμη καί σέ τόπους λατρείας καί προσευχῆς. Ἡ σύγχρονη μητέρα θρηνεῖ γιά τά παιδιά της, ὅταν τά βλέπει νά πεθαίνουν σέ πολλά μέρη τοῦ κόσμου, λόγῳ ἔλλειψης φαγητοῦ ἤ νεροῦ ἤ λόγῳ ἔλλειψης φαρμάκων. Καί δυστυχῶς δέν θρηνεῖ κἄν, ὅταν ἡ ἴδια ἡ σύγχρονη μητέρα, σάν ἄλλος αἱμοσταγής Ἡρώδης κατασφάζει κάθε χρόνο πεντακόσιες χιλιάδες (500.000) μικρῶν ἀθώων παιδιῶν στίς κλινικές καί στά νοσοκομεῖα, πού κατήντησαν σφαγεῖα ἀγγελικῶν ψυχῶν. 

Αὐτό εἶναι τό εἶδος τοῦ πολιτισμοῦ τῆς ἐποχῆς μας; Ἄν ναί, τότε ὁ πολιτισμός τῆς ζούγκλας εἶναι καλύτερος ἀπό τόν ἀνθρώπινο πολιτισμό, τόν πολιτισμό πού δημιούργησαν τά "λογικά" ὄντα.
Ἀγαπητοί μου,

Γιορτάζαμε τά Χριστούγεννα μέχρι πρό τινος μέ εὐμάρεια, ἀλλά μέ τόση πείνα καί φτώχεια σήμερα. Γιορτάζουμε τά Χριστούγεννα σέ ἐποχή ὑπερπληθυσμοῦ, ἀλλά μέ τόση μοναξιά. 

Δέν γεννήθηκε ὁ Χριστός κάποια φορά, γιά νά γιορτάζουμε ἐμεῖς τά γενέθλιά του μέ ξεφαντώματα καί διασκεδάσεις. Δέν γεννήθηκε, γιά νά διδάξει κανόνες ἠθικῆς. Τέτοιοι ὑπῆρχαν καί θά ὑπάρχουν. Δέν γεννήθηκε, γιά νά μᾶς κάνει καλούς ἀνθρώπους. Τέτοιοι ὑπῆρχαν καί θά ὑπάρχουν καί δυστυχῶς ἐκτός χριστιανισμοῦ συναντοῦμε καλύτερους ἀνθρώπους. Ὁ Χριστός γεννήθηκε, γιά νά μᾶς κάνει ἀγγέλους, νά μᾶς ὁδηγήσει στήν θέωση, νά μᾶς κάνει θεούς κατά χάριν. Ἔγινε Ἐκεῖνος ἄνθρωπος, γιά νά γίνουμε ἐμεῖς θεοί. 

Ὁ Χριστός μιά φορά γεννήθηκε μέσα στό σπήλαιο τῆς Βηθλεέμ, γιά νά γεννιέται καθημερηνά καί πάντοτε μέσα στίς καρδιές μας. Ὁ Χριστός γεννήθηκε, ὄχι ἁπλῶς νά ἀνάβουμε πολύχρωμα φῶτα στούς δρόμους καί στά χριστουγεννιάτικα δέντρα, μά γιά νά ἀκτινοβολοῦμε ἐμεῖς τό φῶς τοῦ Χριστοῦ. 

Ἄς ἀνοίξουμε τό σπίτι μας καί τήν καρδιά μας, γιά νά φιλοξενήσουμε τόν Χριστό., νά τόν κάνουμε ἔνοικό μας. Τότε θά γιορτάζουμε πάντοτε Χριστούγεννα, τότε θά ἔχουμε μόνιμη χαρά καί ἀγαλλίαση. Ἀμήν.-