ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΑΡΣΑΝΟΥΒΙΟΣ ΕΙΔΑ ΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΝΑ ΚΑΙΓΕΤΑΙ ΜΕΣΑ ΣΤΑ ΠΑΘΗ ΤΟΥ.

Είπε ό Γέροντας: - Κάποτε είδα το έξης όνειρο: Περπατούσα στο δάσος. Και νάσου, μπροστά μου, ένας κορμός δένδρου. Ήσυχα και ήρεμα κάθισα επάνω του. Ξαφνικά αισθάνθηκα τον κορμό να κινείται. Πηδάω επάνω. Και βλέπω ένα τεράστιο φίδι. Το έβαλα στα πόδια. Αφού βγήκα από το δάσος γυρίζω πίσω και βλέπω το δάσος στις φλόγες. Και στην μέση της φωτιάς, κουλουριασμένο το φίδι. Δόξα τω Θεώ, αναφώνησα, πού κατάφερα και έφυγα. Τί με περίμενε, αν έμενα στο δάσος!

Για αρκετό καιρό δεν μπορούσα να καταλάβω, τί να σήμαινε το όνειρο. Μέχρι πού, κάποια ήμερα, μού το εξήγησε ένας μεγαλόσχημος: «Δάσος» είναι ό κόσμος. Οι άνθρωποι, πού ζουν στο κόσμο, αμαρτάνουν χωρίς να έχουν καμιά αίσθηση της αμαρτίας. Στον κόσμο υπάρχουν όλες οι κακίες: αλαζονεία, πορνεία, κολακεία, κλοπή. Και εγώ κάποτε έτσι ζούσα, χωρίς ποτέ να σκέφτομαι κάτι το διαφορετικό. 

Ξαφνικά, συνειδητοποίησα, πώς, αν συνέχιζα να ζω όπως ζούσα μέχρι τότε, θα χανόμουν. Μια για πάντα. Γιατί, μετά τον θάνατο, ζωή υπάρχει μόνο για τούς δικαίους. 

Τούς αμαρτωλούς τούς περιμένουν ατελεύτητα βάσανα. Μόλις λοιπόν είδα το θηρίο να κινείται, το κατάλαβα πια, ότι ήταν πλέον επικίνδυνο να μείνω καθισμένος επάνω του. Έτσι, όταν εγκατέλειψα τον κόσμο και τον κοίταζα από το μοναστήρι, το είδα, πώς όλος ό κόσμος καιγόταν μέσα στα πάθη του. Αυτός είναι ό «βίαιος εμπρησμός», τον όποιο αναφέρει ό άγιος Ανδρέας στον Μεγάλο Κανόνα του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΡΗΜΑΤΑ ΖΩΗΣ ΤΟ ΗΜΕΡΟΛΟΓΙΟ ΜΟΥ. ΟΣΙΟΥ ΣΤΑΡΕΤΣ ΝΙΚΩΝΟΣ ΜΠΕΛΙΑΕΦ (1931)