ΟΤΑΝ ΟΙ ΛΑΟΙ ΠΕΡΙΜΕΝΟΥΝ ΤΟΝ ΒΑΣΙΛΕΑ ΧΡΙΣΤΟ.

Ὃπως μία πόλις, πού πρόκειται νά δεχτεῖ τήν ἐπίσκεψη τοῦ ἀνωτάτου ἄρχοντα, εἰδοποιεῖται νωρίτερα ἀπό τούς ἀξιωματούχους του, ἔτσι προκειμένου νά ἔρθει στόν κόσμο ὁ Βασιλεύς τῶν βασιλευόντων καί Κύριος τῶν κυριευόντων, προειδοποίησε τήν οἰκουμένη ὃλη μέ ὡρισμένα ἐκλεκτά πρόσωπα τῆς ἀρχαιότητας. Αὐτό, σύν τοῖς ἄλλοις, δείχνει τήν ἑνότητα τοῦ ἀνθρωπίνου γένους, ὅτι ὅλοι οἱ ἂνθρωποι κατάγονται ἀπό τούς πρωτοπλάστους, τόν Ἀδάμ καί τήν Εὒα.

 Ὅσο οἱ ἄνθρωποι ἀπομακρύνονταν ἀπό τόν παράδεισο, τόσο περισσότερο ξεχνοῦσαν τόν Θεό καί ἔπεφταν στήν εἰδωλολατρεία. Ὁ ἀπ. Παῦλος γράφει πρός Ρωμαίους ὃτι οἱ ἄνθρωποι ἄλλαξαν τήν δόξα τοῦ ἀφθάρτου Θεοῦ μέ ὁμοιώματα, μέ εἰκόνες φθαρτοῦ ἀνθρώπου, μέ πετεινά καί τετράποδα καί ἑρπετά. Ὅμως ὅλοι οἱ λαοί κάτι θυμώντουσαν ἀπό τό λεγόμενο Πρωτευαγγέλιο, κάτι ἔμεινε μέσα τους, ἔστω καί ξεθωριαμένο, ὅτι δηλ. κάποιος ἀπόγονος αὐτῆς τῆς γυναίκας θά συντρίψει τήν κεφαλήν τοῦ ὄφεως καί θά ἐλευθερώσει τούς ἀνθρώπους ἀπό τήν τυρανία του.

Παρατηρεῖ ὁ Βασίλειος Σελευκείας ὃτι παντοῦ ὑπῆρχαν εἴδωλα, ἀλλά πουθενά μεταξύ αὐτῶν δέν εὕρισκες τόν Θεό. Ἕνα κομμάτι μάρμαρο, ἕνας κορμός δέντρου, μία ποσότητα χαλκοῦ ἢ ἄλλου μετάλλου ἀρκοῦσε γιά νά κατασκευασθεῖ ἓνας Θεός, μπροστά στόν ὁποῖο γονάτιζε ἡ ἀνθρωπότης καί τόν λάτρευε. Ἔλεγαν στό ξύλο, ἐσύ εἶσαι πατέρας μου καί στήν πέτρα, ἐσύ μέ γέννησες.

Ὁ Ρωμαῖος Πετρώνιος ἔλεγε, ὃτι στήν ἐποχή του συναντοῦσες περισσότερους θεούς παρά ἀνθρώπους.

Μέσα στό βαθύ σκοτάδι τῆς εἰδωλολατρείας καί τῆς ἠθικῆς καταπτώσεως, μέσα στούς λαούς ἀκούγονται κάποιες φωνές, πού ὁμιλοῦν γιά κάποιον, πού θά ἒρθει νά σώσει τήν ἀνθρωπότητα.

Ὁ ἕλληνας φιλόσοφος Πλωτῖνος ἔλεγε: Ἀφοῦ δέν μποροῦν οἱ ἄνθρωποι νά ὑψωθοῦν μέχρι τούς θεούς, ὀφείλουν νά κατεβοῦν οἱ θεοί στούς ἀνθρώπους.

Ὁ ἐκκλησιαστικός ἱστορικός Εὐσέβιος ὁ Παμφίλου μᾶς διηγεῖται ὃτι, ὅταν ὁ Ὀκταβιανός Αὔγουστος πῆγε στούς Δελφούς, ρώτησε τό Μαντεῖο ποιός θά βασιλεύσει μετά ἀπό αὐτόν. Ἡ Πυθία τότε τοῦ εἶπε: Ἕνα παιδί τῶν Ἑβραίων, ὁ ὁποῖος εἶναι βασιλιάς τῶν ἀθανάτων θεῶν μέ διατάζει νά ἐγκαταλείψω αὐτόν τόν ναό καί νά ἐπιστρέψω καί πάλι στόν Ἅδη. Σώπασε λοιπόν καί φύγε ἀπό τό Μαντεῖο. Ἐδῶ βλέπουμε πώς καί τά δαιμόνια ἀναγκάζονται νά ἀποκαλύψουν τήν χρεωκοπία τους, παρά τήν θέλησή τους καί νά ὁμολογήσουν τόν ἐρχομό τοῦ Θεοῦ στήν γῆ.

Ὁ Ρωμαῖος Κικέρων ἀναφέρει ὅτι οἱ χρησμοί τῶν Σιβυλλῶν, ἱέρειες τοῦ Ἀπόλλωνα, εἶχαν ἀναγγείλει τήν ἔλευση ἑνός βασιλέως, τόν ὁποῖον ὀφείλουν νά ἀναγνωρίσουν ὅσοι θέλουν νά σωθοῦν.

Οἱ Κινέζοι στά ἱερά βιβλία τους γράφουν γιά κάποιον λυτρωτή, ὁ ὁποῖος ἐπρόκειτο νά ἐξαλείψει τά ἐγκλήματα τῶν ἀνθρώπων καί νά πραγματοποιήσει τήν συνδιαλλαγή τοῦ οὐρανοῦ μέ τήν γῆ, ὑποφέροντας ὁ ἴδιος.

Οἱ Ἰνδοί ὁμιλοῦν γιά τήν ἔλευση ἑνός σωτήρα τοῦ κόσμου, πού θά φέρει τήν λύτρωση καί θά ἐπαναφέρει τήν χρυσῆ ἐποχή. Θά φέρει τήν σωτηρία στόν κόσμο, θά ἐκμηδενίσει κάθε ἐνοχή, θά δημιουργήσει καινούργια γῆ, ὃπου θά κυριαρχίσει ἡ εὐτυχισμένη βασιλεία του.

Οἱ λαοί τοῦ Θιβέτ περιμένουν τήν λύτρωση τῆς ἀνθρωπότητος ἀπό τόν ὑπέρθεο, τόν βασιλέα τῶν θεῶν, διά μέσου ἑνός θεανθρώπου λυτρωτοῦ, πού θά γεννηθεῖ ἀπό παρθένο, θά εἶναι υἱὀς τοῦ ὑπερθέου, θά ἀκτινοβολεῖ θεῖο φῶς σάν παμφωτος ἥλιος. Θά ἐξαφανίσει τό κακό καί θά ἀποκαταστήσει, σάν θεός-λυτρωτής, τήν ἀνθρωπότητα στήν ἀρχέγονη χρυσῆ ἐποχή της.

Οἱ Ἰράνιοι λαοί, ἀρχαῖοι Πέρσες, ἀνέμεναν τόν σωτήρα, στόν ὁποῖο ἔδωσαν τό ὂνομα Μίθρας. Αὐτός θά εἶναι ὁ μεσίτης μεταξύ θεοῦ καί ἀνθρώπων καί θά πολεμοῦσε ὑπέρ τοῦ Θεοῦ ἐναντίον τοῦ πονηροῦ πνεύματος, τό ὁποῖο εἶχε φθονήσει τήν εὐδαιμονία τῶν ἀνθρώπων. Τούς πλησίασε μέ μορφή φιδιοῦ, τούς προσέφερε καρπούς καί ἔτσι ἔγινε κύριός τους. Αὐτός ὁ Μίθρας, ὅταν θά ἐρχόταν τό πλήρωμα τοῦ χρόνου, θά γεννιόταν ἀπό παρθένο. Ἐδῶ σχεδόν ταυτίζεται ἡ ἱστορία αὐτή μέ τήν διήγηση τῆς Π. Διαθήκης.

Ὁ εἰδωλολάτρης μάντις Βαλαάμ ἀπό τήν Μεσοποταμία ἀναγκάζεται θέλοντας καί μή νά ὁμολογήσει: Ἀπό τούς ἀπογόνους τοῦ Ἰσραήλ θά προέλθει ἕνας ἄνθρωπος, ὁ ὁποῖος θά κυριεύσει ἔθνη πολλά καί ἡ βασιλεία του θά ὑψωθεῖ περισσότερο ἀπό τήν βασιλεία τῶν Ἀμαληκιτῶν. Βλέπω τόν Μεσσία καί τόν ἀναγγέλω. Δέν θά ἔρθει ὅμως τώρα. Τόν μακαρίζω, ἀλλά δέν εἶναι κοντά. Θά ἀντείλει ἄστρο ἀπό τούς ἀπογόνους τοῦ Ἰακώβ, ὁ ὁποῖος θά συντρίψει τούς ἀρχηγούς τοῦ Μωάβ.

Αὐτήν τήν προφητεία εἶχαν ὑπ᾿ ὄψη τους οἱ Μάγοι-Περσῶν βασιλεῖς. Ἀγωνιωδῶς περίμεναν πότε θά δοῦν τό ἄστρο πού θά ἀναγγείλει τήν ἔλευση τοῦ λυτρωτοῦ. 

Γι᾿ αὐτό, ὃταν τό εἶδαν νά ἐμφανίζεται μέ ὑπερφυσικό τρόπο καί νά ἔχει κατεύθυνση διαφορετική ἀπό τά ἄλλα, ξεκίνησαν πρός τήν κατεύθυνση πού τούς ὡδηγοῦσε κι᾿ ἔτσι ἔφτασαν στά Ἱεροσόλυμα καί ἀπ᾿ ἐκεῖ στήν Βηθλεέμ.

Οἱ κάτοικοι τοῦ Σιάμ, τῆς Κεϋλάνης, τῆς Ἰαπωνίας ἐπίστευαν ἀκράδαντα ὅτι ἕνας θεός ἐπρόκειτο νά ἔλθει καί νά σώσει τό ἀνθρώπινο γένος, ἱκανοποιῶντας τόν ὕψιστο θεό γιά τίς ἁμαρτίες τῶν ἀνθρώπων.

Οἱ Μεξικανοί περίμεναν ὅτι θά συναντοῦσαν ἕνα ἀθῶο ζῶο, στολισμένο μέ περιδέραιο καί κάποια πανοπλία, ἀλλά πληγωμένο μέ ἀκόντιο. Τελικά ὃμως θά νικήσει. Εἶναι θαυμαστή ἀναλογία μέ τόν ἀμνό τοῦ Θεοῦ, τόν αἵροντα τήν ἁμαρτία τοῦ κόσμου.

Ἀγαπητοί ἀδελφοί, σᾶς εἶπα σήμερα λίγα ἀπό τά πολλά, γιά νά δείξουμε πώς ὅλοι οἱ λαοί ἀνέμεναν τόν σωτήρα καί λυτρωτή τοῦ κόσμου. Ἐμεῖς τί θά κάνουμε; πῶς θά τόν περιμένουμε; Δέν θά προετοιμασθοῦμε; Δέν θά στολίσουμε μόνο τά σπίτια μας καί τά χριστουγεννιάτικα δέντρα. Δέν θά φωτατωγήσουμε τούς δρόμους μόνο καί τίς πλατεῖες. Θά στολίσουμε κυρίως τίς ψυχές μας μέ ἀρετές. Θά φωταγωγήσουμε πρό πάντων τίς καρδιές μας. Θά καθαρίσουμε ὁπωσδήποτε τούς ἑαυτούς μας, γιά νά τόν βάλουμε μέσα μας, νά τόν κάνουμε ἐμεῖς Βασιλιά μας, γιά νά μᾶς ὁδηγήσει καί νά μᾶς βάλει Ἐκεῖνος στήν Βασιλεία Του. Ἄμήν.-