ΑΠΟΣΠΑΣΜΑ ΑΠΟ ΟΜΙΛΙΑ ΤΟΥ π. ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΣΚΟΥΤΕΛΗ την Κυριακή του πλουσίου και του Λαζάρου, στις 18/10/1987. ΠΕΡΙ ΑΙΩΝΙΟΤΗΤΟΣ (Του εν Άγίοις Πατρός ημών Τύχωνος του Ζαντόνσκ. Μετάφραση από τα Ρωσικά.)

 [...] Μπορεί κανείς να αμφισβητήσει την αιωνιότητα; Νομίζουμε πώς όχι. Ίσως ή αίωνιότης μπορεί να χρησιμεύσει ως απαρχή της εσωτερικής μας αυτοεξετάσεως, να μάς προβληματίσει και τελικά να μάς στρέψει προς την ειλικρινή μετάνοια και διόρθωση.

Ό π. Τύχων αναφέρει:

•        Τίποτε δεν παρακινεί τον αμαρτωλό άνθρωπο σέ μετάνοια όσο ή αιωνιότητα και τίποτε δεν είναι τόσο ωφέλιμο και εποικοδομητικό στον Χριστιανό όσο ή σκέψη γύρω από αυτήν.

•        Ή σκέψη της αιωνιότητας συγκρατεί από την αμαρτία, κατασιγάζει τα πάθη, απομακρύνει από την κοσμική ματαιότητα, περιφρουρεί την καρδιά, γεννά δάκρυα μετανοίας, οδηγεί στην προσευχή.

•        Ή σκέψη της αιωνιότητας είναι δυνατόν να σώσει και τον πιο άσωτο.

•        Ή σκέψη της δυνάμωσε τούς αγίους μάρτυρες να υπομείνουν τα φρικτότερα βασανιστήρια, παρά να υποταχθούν στη θέληση των αρνητών τού Χριστού.

•        Ή σκέψη της έκανε τούς ληστές, τούς εγκληματίες, τούς ανήθικους να γίνουν άγιοι και εκλεκτοί του Θεού. Ωστόσο, μάς προκαλεί έκπληξη ότι οι σύγχρονοι Χριστιανοί (όπ. Τύχων αναφέρεται περίπου στο 1765) παρόλο πού άκούουν από την Άγια Γραφή για την αιωνιότητα, είναι προσκολλημένοι τόσο πολύ στη ματαιότητα του κόσμου τούτου. Επιζητούν τιμές, δόξες, πλούτη, αγαθά, επεκτείνουν και καλλωπίζουν τα σπίτια τους και ενεργούν σαν να μην υπάρχει αίωνιότης. Αυτό πού τούς κάνει να την ξεχνούν είναι ή φαινομενική γοητεία της ματαιότητας.

•        Ξέρετε, αδελφοί, τί σημαίνει «αίωνιότης»; Σημαίνει αρχή χωρίς τέλος. Θα υπάρχει χωρίς να σταματά ποτέ! Όλοι οι αιώνες, απ' αρχής μέχρι συντέλειας τού κόσμου, είναι εμπρός σ' αυτήν ότι ένα μικρό σημείο στο σύμπαν ή ένα λεπτό σ' ένα εκατομμύριο χρόνια.

•        Είναι διπλή ή αίωνιότης: Είναι ή αίωνιότης της μακαριότητας και αίωνιότης της δυστυχίας.

Στην αιωνιότητα της μακαριότητας θα απλώνεται ή Βασιλεία τού Θεού. Θα βλέπουμε τον Θεό πρόσωπο με πρόσωπο. Θα βασιλεύει ανέκφραστη χαρά και ευφροσύνη, ή ψυχή και το σώμα θα βρουν την απόλυτη αρμονία τους και ό άνθρωπος θα αξιωθεί των αιωνίων αγαθών.

Στην αιωνιότητα της δυστυχίας θα υπάρχει ή στέρηση και ή απομάκρυνση από τον Θεό και κάθε θλίψη και βασανισμός στο σώμα και στην ψυχή. Θα φτάσουν τότε οι άνθρωποι στο σημείο να επιθυμήσουν τον θάνατο, μα δεν θα υπάρχει άλλος θάνατος.

[...] Ό πνευματικός θάνατος είναι ό χειρότερος θάνατος. Είναι, όπως μάς είπε ό Άγιος Τύχων, «ή αίωνιότης της δυστυχίας». Εξ άλλου αν εξετάσουμε όλα τα πράγματα πάνω σ' αυτή τη γη θα μάς μείνει ένας Αθάνατος Θεός και μία αθάνατη ψυχή πού ανήκει σέ Αυτόν πού μάς έπλασε.

Όλοι μας ζούμε με την ελπίδα της σωτηρίας μας. Τί να ζητήσουμε από τον Θεό μας;

Ας φωνάξουμε όπως ό ληστής πάνω στο Σταυρό: «Μνήσθητί μου, Κύριε, όταν έλθης εν τη Βασιλεία σου».