ΒΙΒΛΙΟ ΤΗΣ ΕΞΟΔΟΥ. Η ΟΓΔΟΗ ΠΛΗΓΗ ΤΟΥ ΦΑΡΑΩ ΟΙ ΑΚΡΙΔΕΣ.

Οι ακρίδες (10,1-20)

Και είπε ό Κύριος στον Μωυσή: «Πήγαινε στον Φαραώ-γιατί Εγώ σκλήρυνα την καρδιά του και την καρδιά των αυλικών του, για να δείξω αυτά τα σημεία ανάμεσα τους.

Και να διηγείσαι στα παιδιά σου και τα εγγόνια σου τί έκανα στους Αιγυπτίους και τα σημεία μου πού έδειξα σ' αυτούς, ώστε να γνωρίσετε ότι Εγώ είμαι ό Κύριος».

Ήρθε, λοιπόν, ό Μωυσής και ό Ααρών στον Φαραώ και είπαν σ' αυτόν: «Αυτά λέγει ό Κύριος ό Θεός των Εβραίων Μέχρι πότε θα αρνείσαι να υποταχθείς σέ Μένα; Άφησε τον λαό Μου να μεταβεί να Με λατρεύσει-Γιατί, αν δεν θελήσεις να αφήσεις τον λαό Μου να φύγει, τότε αύριο θα στείλω ακρίδες στην χώρα σου, και θα σκεπάσουν την επιφάνεια της γης, ώστε να μη μπορεί να δει κανείς την γη. Και θα καταφάγουν ότι υπόλοιπο διασώθηκε, όσα σας απόμειναν από το χαλάζι- και θα καταφάγουν όλα τα δέντρα πού φυτρώνουν στους αγρούς σας.

(Και θα γεμίσουν τα ανάκτορα

 Είπε δέ Κύριος προς Μωυσήν έκτεινον την χείρα επί γήν σου και τα σπίτια των αυλικών σον και τα σπίτια όλων των Αιγυπτίων, πράγμα πού δεν είδαν ποτέ οι πατέρες σον, ούτε οι πατέρες των πατέρων σον, από την ημέρα πού ήρθαν στην γη μέχρι σήμερα». Και έπειτα ό Μωυσής έστρεψε και έφυγε από τον Φαραώ.

Τότε οι αυλικοί του Φαραώ είπαν σ' αυτόν: «Μέχρι πότε θα έχουμε το βάσανο αυτό; Άφησε τούς ανθρώπους να πάνε να λατρέψουν τον Θεό τους. Δεν κατάλαβες ακόμη ότι καταστράφηκε ή Αίγυπτος;»

Τότε έφεραν πάλι τον Μωυσή και τον Ααρών στον Φαραώ. Και είπε σ' αυτούς: «Πηγαίνετε να λατρέψετε Κύριο τον Θεό σας. Αλλά ποιοί ακριβώς θα πάτε;»

Και είπε ό Μωυσής: «Θα πάμε με τούς νέους μας και τούς γέροντες μας, με τα παιδιά μας και τις θυγατέρες μας, με τα πρόβατα μας και τα βόδια μας γιατί έχουμε εορτή Κυρίον τον Θεού μας». Εκείνος δέ είπε σ' αυτούς- Ας γίνει έτσι. Άς είναι ό Κύριος μαζί σας, αφού σας αφήνω να φύγετε! Αλλά μήπως θέλετε να πάρετε και τα πράγματα σας; Προσέξτε γιατί έχετε κακό στον νου σας.

Όχι, λοιπόν. Μόνον οι άνδρες να πάτε τώρα να λατρέψετε τον Θεό, γιατί αυτό ζητήσατε». Και τούς έδιωξε ό Φαραώ από μπροστά του.

Είπε δέ ό Κύριος στον Μωυσή: «Άπλωσε το χέρι σου στην χώρα της Αιγύπτου, για να ανεβούν ακρίδες στην γη της Αιγύπτου και να καταφάγουν όλη την βλάστηση της γης και όλους τούς καρπούς των δέντρων, ότι άφησε το χαλάζι».

Ύψωσε, λοιπόν, ό Μωυσής την ράβδο του στον ουρανό και ό Κύριος έφερε στην γη, όλη εκείνη την ημέρα και την νύχτα, νότιο άνεμο- το πρωί δέ ό νότιος" άνεμος έφερε τις ακρίδες.

 Ύψωσε, λοιπόν, ό Μωυσής την ράβδο του στον ουρανό και ό Κύριος έφερε στην γη, όλη εκείνη την ημέρα και την νύχτα, νότιο άνεμο- το πρωί δέ ό νότιος" άνεμος έφερε τις ακρίδες.

Έφερε τις ακρίδες σε όλη την χώρα της Αιγύπτου και κάθισαν σε όλη την έκταση της Αιγύπτου κατά πλήθη- ποτέ προηγούμενη φορά δεν είχαν παρουσιαστεί τόσες ακρίδες, ούτε θα παρουσιαστούν ύστερα από αυτές. Και κάλυψαν την επιφάνεια ολοκλήρου του εδάφους και καταστράφηκε ή χώρα Κατέφαγαν δέ όλη την βλάστηση της γης και όλους τούς καρπούς των δέντρων, όσοι απέμειναν από το χαλάζι- δεν έμεινε τίποτε το χλωρό στα δέντρα, ούτε στους θάμνους των αγρών σε όλη την χώρα της Αιγύπτου. Τότε ό Φαραώ έσπευσε να καλέσει τον Μωυσή και τον 'Ααρών και είπε: «Αμάρτησα στον Κύριο τον Θεό σας και σε σάς-αλλά τώρα συγχωρέστε μου την αμαρτία, μόνο αυτή την φορά, και προσευχηθείτε στον Κύριο τον Θεό σας για να αποσύρει από πάνω μου αυτό το θανατηφόρο κακό».

Ό Μωυσής βγήκε από τον Φαραώ και προσευχήθηκε στον Κύριο

 και έφερε ό Κύριος έναν πολύ δυνατό άνεμο από την (Μεσόγειο) θάλασσα και έριξε τις ακρίδες στην Ερυθρά Θάλασσα. Δεν έμεινε ούτε μία ακρίδα σ' όλη την έκταση της Αιγύπτου. Αλλά ό Κύριος σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ και δεν άφησε τούς Ισραηλίτες να φύγουν.

ΑΝΑΛΥΣΗ ΤΗΣ ΟΓΔΟΗΣ ΠΛΗΓΗΣ

Οι πληγές της Αιγύπτου αποδεικνύουν την αμαρτία του Φαραώ και των αυλικών του. Δεν ευθύνεται μόνον ό βασιλεύς αλλά και οι αυλικοί του και όλος ό λαός. Γιατί και στα πιο σκληρά δικτατορικά καθεστώτα υπολογίζεται ή γνώμη του λαού. Θα έπρεπε, λοιπόν, οι αυλικοί να αντιταχτούν στην σκληρότητα του Φαραώ μεταφέροντες και την αγανάκτηση του λαού για τις συνεχείς πληγές. Αλλά ήταν και αυτοί πωρωμένοι, όπως μας λέει ή περικοπή μας εδώ (στίχ. 1. Βλ. και 9,21.27.34).

Και ή πώρωση όμως αυτή του Φαραώ και των Αιγυπτίων θα αναδείξει την δόξα του Θεού, γιατί ακούμε εδώ τον Θεό να λέει ότι γι' αυτό σκλήρυνε την καρδιά του Φαραώ και των αυλικών του, για να δείξει αυτά τα σημεία των πληγών ανάμεσα τους (στίχ. 1), πού δεν θα συνέβαιναν αν δεν έδειχναν σκληρότητα. Και οι Εβραίοι πάλι από τις μάστιγες των Αιγυπτίων θα έχουν να λένε στις ερχόμενες γενεές ένα ωραίο μάθημα για την προστασία του Θεού σ' αυτούς (στίχ. 2). Οι Ψαλμοί 77.104-105 περιγράφουν πώς παραδόθηκε από γενεά σέ γενεά ή "ιστορία της απελευθερώσεως.

Αλλά ό Μωυσής με τον Ααρών πάλι επισκέπτονται τον Φαραώ και τον προτρέπουν να μετανοήσει και να αφήσει τον Ισραήλ ελεύθερο (στίχ. 3).

Ή μάστιγα πού ήρθε αυτή την φορά κατά των Αιγυπτίων για την σκληροκαρδία του Φαραώ ήταν «ακρίδα πολλή επί πάντα τα όρια» (στίχ. 4). Αυτό το έντομο, πού περιγράφει πολύ καλά ό προφήτης Ίωήλ (βλ. 1,2-18 και 2,2-11), είναι φοβερά καταστρεπτικό και δεν ζει στην Αίγυπτο. Όταν εισβάλλει σ' αυτή την χώρα έρχεται από συριακές, αραβικές και άλλες περιοχές γι' αυτό και έχουμε την έκφραση «πολλή». Ή επιδρομή των ακριδών ήταν φοβερή: «Έφθάρη ή γη» (στίχ. 15), καταστράφηκε δηλαδή ή Αίγυπτος ή, όπως λέει το Εβραϊκό, «έπεσε στην σκοτεινιά», γιατί οι ακρίδες ήταν τόσες πολλές πού σκοτείνιασαν τον ουρανό. Και το τελικό αποτέλεσμα της επιδρομής των ακριδών ήταν «να μη μείνει τίποτε το χλωρό ατά δέντρα, ούτε στους θάμνους των αγρών σ' όλη την χώρα της Αιγύπτου» (στίχ. 15).

Επί τέλους ό Φαραώ ομολογεί το λάθος του και λέει στον Μωυσή και τον Ααρών: «Ήμάρτηκα εναντίον Κυρίου του Θεού υμών και εις υμάς» (στίχ. 16). Φαίνεται για ειλικρινής ή μετάνοια του Φαραώ, αλλά δεν είναι. Πρώτα πρώτα τον Θεό (τον Γιαχβέ) τον λέει Θεό του Μωυσή και του Ααρών («του Θεού υμών») και άρα όχι δικό του Θεό. Και τούς παρακαλεί να προσευχηθούν στον Θεό τους όχι να συγχωρηθεί ή αμαρτία του, αλλά, «περιελέτω άπ' εμού τον θάνατον τούτον» (στίχ. 17), να απαλλαγεί, δηλαδή, από την μάστιγα των ακριδών, πού την ονομάζει «θάνατον», γιατί ήταν φοβερή.

Και προτού ξεσπάσει ή μάστιγα των ακριδών ό Φαραώ φοβήθηκε, όταν άκουσε την απειλή της (στίχ. 4-6) και επέτρεψε στον εβραϊκό λαό να φύγει, αλλά όχι σέ όλους: Μόνο στους άνδρες, (στίχ. 11), ενώ οι γέροντες, οι γυναίκες και τα παιδιά θα έμεναν ως όμηροι στην Αίγυπτο. Έτσι κάνει και ό Σατανάς: Θέλει να μας κρατάει αγαπητά πράγματα, για να μας έχει πάντα κοντά του. Και ακόμη τον Σατανά δεν τον πειράζει να λατρεύσουμε για λίγο τον Κύριο, αν ξέρει ότι θα ξαναγυρίσουμε πάλι σ' αυτόν (και φροντίζει να ξαναγυρίσουμε κρατώντας πράγματα πού αγαπούμε, όπως ό Φαραώ ήθελε να κρατήσει τα γυναικόπαιδα των Ισραηλιτών)! Αυτό όμως ό Κύριος δεν το θέλει, γιατί μας θέλει αποκλειστικά δικούς του!


ΕΞΟΔΟΣ. ΕΡΜΗΝΕΙΑ ΠΑΛΑΙΑΣ ΔΙΑΘΗΚΗΣ. ΥΠΟ ΙΕΡΕΜΙΟΥ ΦΟΥΝΤΑ