«Θού, Κύριε, φυλακήν τώ στόματί μου και θύραν περιοχής περί τα χείλη μου» (Ψαλμ. ρμ' 3).

«Και επιδέσμους τέσσερες πρέπει νάχης μαζί σου και νάν μαζί σου διαρκώς ως πού να βγει ή ψυχή σου», συμβούλευε ό Γέροντας το νέο καλογέρι πού άγιος πόθος κι’ ιερός είχε ’κει πέρα φέρει.

«Ό πρώτος θάν’ στα μάτια σου, ό δεύτερος στ’ αυτιά σου δεμένο θάν’ το στόμα σου, βουβή και ή λαλιά σου».

-«Ό ένας, Γέροντα, στ’ αυτιά, ό άλλος θάν ’στα μάτια, άλλος στο στόμα, κι’ έχουμε τρία τ’ όλον κομμάτια.

Μα σύ μου είπες τέσσερα, τί θέλει το περίσσειο, τ’ άλλα μ’ αρκούν, να περπατώ στο δρόμο ’γώ τον ίσιο». 

-«’Ά! ξέχασα, ναι, να σου πω και τούτο ’δώ ακόμα, διπλός θάν’ ό επίδεσμος αυτός πού θάν’ στο στόμα!»

ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ ΤΑ ΠΟΙΗΜΑΤΑ ΤΟΥ ΚΑΛΟΓΗΡΟΥ .ΤΟΜ Γ. 1975. ΜΗΤΡΟΠΟΛΗ ΘΗΒΩΝ.