Τα φυσικά φαινόμενα και οι φοβίες ως σημεία!!! ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Στη πρώτη σελίδα της 'Αγίας Γραφής είναι γραμμένο πώς ό Πλάστης δημιούργησε τους φωστήρες στον ουρανό για να υπάρχουν ως σημεία. 

Το εξωτερικό νόημα αυτού είναι να γίνουν σημεία των καιρών, των ήμερών και των ετών, καθώς είναι και γραμμένο. Το εσώτερο νόημα πάλι είναι να γίνουν πνευματικά και ηθικά σημεία για τούς συνετούς ανθρώπους. Με άλλα λόγια, να γίνουν σήματα για τούς ανθρώπους του Θεού, σήματα της θείας ευδοκίας ή οργής, απειλής ή πρόρρησης.

Όταν ό Χριστός πέθαινε επάνω στο Σταυρό, σκότος έγένετο επί πάσαν την γην έως ώρας ενάτης... του ήλιου έκλείποντος. Και ιδού το καταπέτασμα του ναού έσχίσθη εις δύο από άνωθεν έως κάτω και ή γη έσείσθη και αι πέτραι έσχίσθησαν και τα μνημεία άνεώχθησαν (Μτ. 27, 51 - Ακ. 23, 44). Ήταν στ’ αλήθεια ξεκάθαρα σήματα της άθωότητας του Χριστού και της οργής του ουρανού.

Μετά από προσευχή του δικαίου Ιησού του Ναυή, σταμάτησε ό Ύψιστος την πορεία του ήλιου και της σελήνης: και έστη ό ήλιος και ή σελήνη εν στάση (Ίη. Ναυή 10, 13), σήμα για το πόσο ό Θεός ακούει τούς δικαίους. Και τί δεν θα κάνει ό Πανοικτίρμων για όσους Τον αγαπούν; Και τον ήλιό Του θα σταματήσει και στο Σταυρό θα σταυρωθή από Αγάπη προς τούς αγαπώντας Αυτόν.

Στον άρρωστο βασιλέα Εζεκία μίλησε ό μέγας Ησαΐας λόγο από Θεού και του είπε ότι θα γειάνει και δεν θα πεθάνει: και είπε Εζεκίας προς Ησαΐα' τί το σημείο ότι ιάσετε με Κύριος και άναβήσομαι εις οίκον Κυρίου τη ήμερα τη τρίτη; Τότε ό προφήτης παρακάλεσε με κραυγή τον Κύριο ώστε επάνω στο ηλιακό ρολόι της Ιερουσαλήμ να γυρίσει τη σκιά κατά δέκα βαθμούς ως σημείο προς τον ασθενή βασιλιά: και έβόησεν Ησαΐας ό προφήτης προς Κύριον, και έπέστρεψεν ή σκιά εν τοις άναβαθμοίς εις τα οπίσω δέκα βαθμούς (Βασ. Δ'20, 8-11).

Είπαμε παραπάνω ότι το άστρο της ανατολής, το όποιο οδηγούσε τούς αστρολόγους και τούς έφερε μέχρι τη Βηθλεέμ, ήταν σημείο γέννησης ενός Μεγάλου Βασιλέως. Σίγουρα το άστρο εκείνο ήταν καθ’ όλα εξαιρετικό. 'Aν εισχωρήσουμε oμως στα μύχια της κατανόησης θα μάθουμε oτι και τα απλά αστέρια υπηρέτησαν τον Θεό ως σήματα ή σημεία σε διάφορες εποχές και υπό διαφορετικές συνθήκες. Ό Δημιουργός φανέρωνε μέσω αυτών τον Εαυτό Του μα και το θέλημά Του.

Βροντές και υετοί ως σημεία Θεού: 

Λέει ό ηλικιωμένος προφήτης Σαμουήλ προς τον λαό του Ισραήλ πώς στον Θεό δεν είναι αρεστή ή επιθυμία τους να έχουν βασιλιά αντί για κριτή για να τούς κυβερνά. Ώς απόδειξη αυτού ό Σαμουήλ ανακοινώνει ότι ό Θεός θα το αποδείξει αμέσως με βροντές και βροχή: και έπεκαλέσατο Σαμουήλ και έδωκε 

Κύριος φωνάς και ύετόν εν τη ήμερα εκείνη και έφοβήθησαν πας ό λαός τον Κύριον σφόδρα και τον Σαμουήλ (Α'Βασ. 12, 18).

Οι βροντές ως σήματα της θείας οργής φανερώθηκαν και κατά τον καιρό του πολέμου ανάμεσα σέ Ισραηλίτες και Φιλισταίους. Στη περίπτωση εκείνη, ή οργή του Θεού επέπεσε στους Φιλισταίους: και βρόντησε Κύριος εν φωνή μεγάλη εν τη ημέρα εκείνη επί τούς αλλοφύλους και συνεχύθησαν και έπταισαν ενώπιον Ισραήλ (Α'Βασ. 7, 10).

Ό γενικός Κατακλυσμός ήταν σήμα της οργής του Θεού επί του ανθρωπίνου γένους, εξαιτίας της γενικευμένης ανομίας αφού πας τις διανοείται εν τη καρδία αυτού επιμελώς επί τα πονηρά πάσας τας ημέρας (Γεν. 6, 5). 

Αφού σταμάτησε ό  Κατακλυσμός, είπε ό Θεός προς τον δίκαιο Νώε ότι: το τόξον μου τίθημι εν νεφέλη και έσται εις σημείον διαθήκης ανά μέσον εμού και της γης... και ουκ έσται έτι το ύδωρ εις κατακλυσμόν (Γεν. 9, 13-15). Όχι πώς πριν δεν υπήρχε το ουράνιο τόξο αλλά τότε έλαβε από τον Θεό την ιδιαίτερη σημασία του σημείου. Άνίσως δεν επαναλαμβάνεται ό κατακλυσμός, επαναλαμβάνονται όμως οι πλημμύρες. Τί άλλο είναι οι φοβερές πλημμύρες των ήμερών, πού συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας παρά ή αποτύπωση της οργής του Θεού για την αποστασία των ανθρώπων; Όποιος είναι πνευματικά εκπαιδευμένος στην ανάγνωση ας αναγινώσκει.

Ή ξηρασία ως σήμα:

 Εξαιτίας των άνομων πράξεων του βασιλιά Άχαάβ, έκλεισε ό ουρανός και δεν έβρεξε επί τρία έτη και έξι μήνες. Μα και κάθε άλλη ξηρασία ή οποία στερεί τον άρτο από τούς ανθρώπους, αποτελεί τιμωρία και σημείο. Λόγω της αποστασίας από τον Θεό, ό προφήτης κράζει: γι’ αυτό σταμάτησαν οι βροχές και δεν είναι βροχή όψιμη, εκείνη δηλαδή ή θερινή πού είναι και ή πιο απαραίτητη για τα σπαρτά. Γι’ αυτό συνεχίζει ό Ιερός Ιερεμίας: σιτάρι θα σπείρουν και τριβόλια θα θερίσουν, θα παιδευτούν μα δίχως όφελος. Και σέ άλλο σημείο: ή γη ράγισε επειδή δεν υπήρχε βροχή, οι ζευγάδες αισχύνθηκαν και σκέπασαν την κεφαλή τους (Ίερ. Κεφ. 12, 13, 14, 4).

Το ότι ό Κύριος μοιράζει την βροχή, δίνοντάς την σέ ένα μέρος ενώ την στερεί σέ κάποιο άλλο, ως σημείο του ότι συντελούνται αδικίες στους ενδεείς και συντρίβονται οι πένητες, μαρτυρεί ό προφήτης ’Αμώς: και εγώ άνέσχον εξ υμών τον ύετόν προ τριών μηνών του τρυγητού' και βρέξω επί πόλιν μίαν, επί δέ πόλιν μίαν ου βρέξω' μερίς μία βραχήσεται, και μερίς, έφ’ ήν ου βρέξω έπ’ αυτήν, ξηρανθήσεται (Άμ. 4, 7), λέει ό Κύριος. Αυτά είναι σήματα από Θεού και με τον τρόπο αυτό φανερώνει στους ανθρώπους τη σκέψη Του καθώς λέει ό ’Ίδιος περί του Εαυτού Του: Κύριος ό Θεός ό παντοκράτωρ όνομα αύτώ (’Αμ. 4, 13).

Εξαιτίας της αθεΐας και της σκληρότητας του ανθρώπου έναντι των συνανθρώπων του έρχονται και οι σεισμοί. 

Και επί τούτοις ου ταραχθήσεται ή γη, λέει πάλι ό προφήτης (Άμ. 8, 8). Αλλά και ό μέγας Ησαΐας κράζει προς την αμαρτωλή πόλη λέγοντας: παρά Κυρίου Σαβαώθ' επισκοπή γάρ έσται μετά βροντής και σεισμού και φωνής μεγάλης, καταιγίς φερομένη και φλόξ πυράς κατεσθίουσα (Ήσ. 29, 6).

Κάποιες φορές όμως μπορεί ό σεισμός να είναι και σημείο της ευδοκίας του Θεού και όχι της οργής του. 

Έτσι κατά την ανάσταση του Κυρίου ιδού σεισμός έγένετο μέγας (Μτ. 28, 2). Άλλη φορά πάλι, ενώ οι μαθητές ήταν συνηγμένοι σέ προσευχή στα Ιεροσόλυμα για να τούς ενισχύσει ό Κύριος έναντι των εχθρών Του έσαλεύθη ό τόπος εν ω ήσαν συνηγμένοι (Πρ. 4, 31). Το ίδιο συνέβη και τότε πού ό Παύλος με τον Σίλα βρισκόταν στη φυλακή των Φιλίππων: κατά δέ το μεσονύκτιον Παύλος και Σίλας προσευχόμενοι υμνούν τον Θεόν, έπηκροώντο δέ αυτών οι δέσμιοι. ’Άφνω δέ σεισμός έγένετο μέγας, ώστε σαλευθήναι τα θεμέλια του δεσμωτηρίου (Πρ. 16, 24-25).

Σήματα είναι και το χτύπημα, ή πτώση των αστέρων, ή πτώση σκόνης από τον ουρανό, ή επιδρομή των άκρίδων και των όφεων και των άρουραίων και των λοιπών διαφόρων εντόμων όπως συνέβη κάποτε στην Αίγυπτο. Και με αυτά τα σήματα φανερώνει ό Ύψιστος στον άνθρωπο τη σκέψη Του. Λέει ό προφήτης Αγγαΐος εκ μέρους του Θεού: έπάταξα υμάς εν αφορία και εν άνεμοφθορία και εν χαλάζη πάντα τα έργα των χειρών υμών, και ουκ έπεστρέψατε προς με, λέγει Κύριος (Άγγ. 2, 17 - Ψ. 77, 48)

Κάποιες φορές, ασυνήθιστα ουράνια φαινόμενα λειτούργησαν ως προοιωνισμοί. 

Στην ιστορία των Σέρβων μνημονεύεται ή «σύγκρουση των άστρων», εν’ όψει του σερβοβουλγαρικού πολέμου. Για τα φαινόμενα πού έδειξε ό ουρανός πριν από την Α' Σέρβική Εξέγερση κατά των Τούρκων μάς μιλάει εναργώς ό ποιητής Φίλιππος Βίσνιτς.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΟΜΙΛΙΕΣ ΚΑΙ ΜΕΛΕΤΗ ΓΙΑ ΤΑ ΣΥΜΒΟΛΑ ΚΑΙ ΣΗΜΕΙΑ. 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ

ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ