ΜΕΓΑΛΗ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΣΤΗ ΕΚΤΗ ΚΥΡΙΑΚΗ (ΤΩΝ ΒΑΙΩΝ) ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ."Είναι φανερό πώς ό Λάζαρος ήταν ένας πολύ γνωστός κι επιφανής άνθρωπος. Αυτό προκύπτει από τούς πολλούς επισκέπτες πού είχε στο σπίτι του, τόσο όταν πέθανε όσο κι όταν αναστήθηκε"

Ο ουν ’Ιησούς προ εξ ήμερων του Πάσχα ηλθεν εις Βηθανίαν, όπου ην Λάζαρος ό τεθνηκώς, ον ηγειρεν εκ νεκρών» (Ίωάν. ιβ'1). Έξι μέρες πριν από το Πάσχα ό Ιησούς ήρθε στη Βηθανία, εκεί πού ζούσε ό Λάζαρος πού είχε πεθάνει αλλά ό Χριστός τον ανάστησε. Που βρισκόταν πριν ό Κύριος; Από το ευαγγελικό ανάγνωσμα πού προηγείται από το σημερινό ευαγγέλιο, βλέπουμε πώς ό Κύριος, αμέσως μετά την ανάσταση του Λαζάρου αποσύρθηκε στην έρημο, σέ μια πόλη πού ονομαζόταν Έφραίμ.

 Αποσύρθηκε για να μη τον συλλάβουν και τον σκοτώσουν οι πρεσβύτεροι των Ιουδαίων, επειδή ή ανάσταση του Λαζάρου είχε ξεσηκώσει την οργή τους περισσότερο από κάθε άλλο θαύμα πού έκανε ό Κύριος.

Είναι φανερό πώς ό Λάζαρος ήταν ένας πολύ γνωστός κι επιφανής άνθρωπος. Αυτό προκύπτει από τούς πολλούς επισκέπτες πού είχε στο σπίτι του, τόσο όταν πέθανε όσο κι όταν αναστήθηκε. «Πολλοί εκ των Ιουδαίων έληλύθεισαν προς τας περί Μάρθαν και Μαρίαν ίνα παραμυθήσονται αύτάς περί του αδελφού αυτών» (Ίωάν. ιαΊ9). Και μετά την ανάσταση του Λαζάρου, πολλοί Ιουδαίοι πήγαν ειδικά γι’ αυτό το λόγο, για να δουν δηλαδή το θαύμα πού έκανε ό Κύριος. Επειδή λοιπόν δεν είχε έρθει ακόμα ή ώρα Του, ό Κύριος αποσύρθηκε μακριά από την Ιερουσαλήμ και κρύφτηκε από τούς κακεντρεχείς εχθρούς Του.

 Κι αυτό το έκανε για χάρη μας. Πρώτο, ώστε ό θάνατός Του να μη γίνει κρυφά, αλλά μπροστά σέ εκατοντάδες και χιλιάδες μάρτυρες,πού θα μαζεύονταν στην Ιερουσαλήμ για να γιορτάσουν το Πάσχα. Για να διαπιστώσει όλος ό κόσμος πώς πραγματικά πέθανε κι επομένως ή Ανάστασή Του μετά ήταν ένα ολοφάνερο κι αδιαμφισβήτητο θαύμα. 

Δεύτερο, για να μάς διδάξει την απόλυτη υποταγή στο θέλημα του Θεού, πώς δεν πρέπει να βιαστούμε να πεθάνουμε για τον άλφα ή το βήτα λόγο, όπως εμείς αποφασίζουμε, αλλά να κάνουμε το θέλημα του Θεού και να ’μαστε έτοιμοι να υποφέρουμε τη στιγμή πού το θεϊκό θέλημα θ’ αποφασίσει και θα μάς αποκαλύψει. Αν δοθούμε ολοκληρωτικά στο θέλημα του Θεού, ούτε μια τρίχα του κεφαλιού μας δέ θα πειραχτεί (πρβλ. Λουκ. κα'18). 

'Όλα θα μάς συμβούν στον καιρό τους, όχι νωρίτερα ή αργότερα. Αν είμαστε άξιοι να λάβουμε μαρτυρικό θάνατο για το Χριστό και την ίδια στιγμή είμαστε απόλυτα υποταγμένοι στο θέλημα του Θεού, επιζητώντας τη δόξα του Θεού κι όχι τη δική μας, τότε ό μαρτυρικός θάνατός μας θα έρθει στον καιρό του και με τρόπο πού θα ωφελήσει τόσο εμάς όσο και τούς γνωστούς μας.

Δεν πρέπει επομένως να σκεφτόμαστε πώς ό Κύριος Ιησούς απόφευγε το θάνατο, με το να κρύβεται από τούς εχθρούς Του. Δεν δραπέτευε, αλλά καθυστερούσε το θάνατό Του ώσπου να ’ρθει ή ώρα πού είχε ορίσει ό Πατέρας Του, ή ώρα πού ό θάνατός Του θα ωφελούσε περισσότερο τον κόσμο. Το ότι ό Κύριος δέ φοβόταν το πάθος και το θάνατο είναι ολοφάνερο από το περιεχόμενο του ευαγγελίου. Κάποτε πού μιλούσε στους μαθητές Του για το πάθος και το θάνατό Του κι ό Πέτρος είπε πώς αυτό δέ θα γινόταν ποτέ, ό Κύριος επιτίμησε τον Πέτρο με τα σκληρότερα λόγια: «Ύπαγε όπίσω μου, σατανά• ότι ου φρονείς τα του Θεού, αλλά τα των ανθρώπων» (Μάρκ. η'33).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ ΚΑΙΡΟΣ ΜΕΤΑΝΟΙΑΣ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ ΠΕΤΡΟΣ ΜΠΟΤΣΗΣ