Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ - ΨΑΛΜΙΚΑ ΑΝΤΙΦΩΝΑ "Τον ευιλατεύοντα πάσας τας ανομίας σου, τον ιώμενον πάσας τας νόσους σου"

Τον ευιλατεύοντα πάσας τας ανομίας σου, τον ιώμενον πάσας τας νόσους σου

Το «σου» αναφέρεται στην ψυχή του πιστού, στον εαυτό του.

 Το ρήμα «εύιλατεύω» είναι από το «εύ» και το «ίλεως», την ευσπλαχνία.

 Είμαι ευιλατος, δηλαδή έχω καλό έλεος, είμαι εύσπλαχνος. Αυτός λοιπόν, ό θεός, σπλαχνίζεται τις ανομίες της ψυχής και σπλαχνίζεται και τις νόσους, ψυχικές και σωματικές.

 Κατ’ ούσίαν, ή ψυχή είναι αυτή πού νοσεί και στο σώμα εκδηλώνεται ή ασθένεια. Δηλαδή ή ίδια ή ύπαρξη του ανθρώπου είναι ασθενής.

 Επειδή υπάρχει ό θάνατος, υπάρχει ασθένεια. 

Αυτή ή ασθένεια πρέπει να γιατρευτεί. 

Σέ μια εσχατολογική προοπτική, ό ποιητής και προφήτης περιγράφει την κατάσταση της Βασιλείας του Θεού, εκεί πού ή ασθένεια δεν υπάρχει, όπως ιδιαίτερα μας υπομνημάτισε ό Χριστός με τα θαύματά του.

 Αυτήν την ασθένεια την αρχική γιατρεύει ό Θεός, την γιατρεύει μέσα στην ιστορία του Ισραήλ, κατά εξοχήν όμως την γιατρεύει με την ενανθρώπηση τού Υιού του. Ή ενανθρώπηση του Υιού είναι ή απόλυτη γιατρειά της φύσεως.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ.