ΤΟ ΛΥΧΝΑΡΙ.
Το `ξερα πως θα `πεφτε η νύχτα
κι ετοίμαζα λυχνάρι,
γλαυκόματο και λαμπερό,
να φιλιωθεί με το σκοτάδι
όσο νωρίτερα μπορούσε
για να με πέρναγε
χωρίς ραβδί το βράδυ
το απάντεχο, αντίκρυ,
όπου κι η αδελφη η λήθη
με τα φτερά της αψηφίας
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.