Ή άνάβασις προς την κορυφή --- Ή ζωή και το μαρτύριο του π. ΙGOR ROZIN(γ')

Ή άνάβασις προς την κορυφή

Ή ζωή και το μαρτύριο του π. ΙGOR ROZIN(γ')

 Ο πνευματικός του Ιgor-, ό π. Vyacheslav, ήταν αυτός που πρότεινε να χειροτονηθεί ιερέας. Ή πρόταση αυτή ήταν τελείως απροσδόκητη για τον 

Ιgor και έτσι δίσταζε για πολύ καιρό να την δεχθή. Αισθανόταν πώς εμπόδια ήταν ή προχωρημένη ηλικία του -ήταν ήδη σαρανταδύο χρόνων-, ή πτωχή μνήμη του και ή έλλειψη μορφώσεώς του.

Όμως ό π. Vyacheslav επέμενε και μάλιστα θεωρούσε τον Ιgor κατάλληλο για εφημέριο σέ ένα ναό πού μόλις άρχισε να ξαναλειτουργεί στο TYRNYAUZ μετά την πτώση τού κομμουνισμού. Παρ’ όλο το δισταγμό του Ιgor έδειξε υπακοή και συμφώνησε.

Στις 19 Ιουλίου, στη μνήμη τού άγιου Σεραφείμ τού Σαρώφ, ό  Ιgor χειροτονήθηκε διάκονος. Τρεις ημέρες αργότερα, της αγίας Μαρίας της Μαγδαληνής, έγινε ή χειροτονία του σέ Ιερέα από τον επίσκοπο Γεδεών.

Ή πρεσβυτέρα Αικατερίνη παρατήρησε πώς, μετά από την χειροτονία του, ό π.Ιgor έγινε ήρεμος, πράος και χαρούμενος και ή χάρις τον επισκίασε.

Ό ναός στο TYRNYAUZ ήταν σέ άθλια κατάσταση. Είχαν σαπίσει οι τοίχοι και ή σκεπή έσταζε από παντού. Ωστόσο ό π. Ιgor αγάπησε το ναό και τούς ενορίτες πραγματικά. Πήρε τά εργαλεία στα χέρια του και ανακαίνισε το ναό. Όλη ή οικογένεια τον βοήθησε. Κουβάλησαν τά ξύλα από το κοντινό δάσος, έβαψαν και ασβέστωσαν το ναό και έχτισαν την άγια τράπεζα μόνοι τους.

Όπως προαναφέρθηκε, το 90% των κατοίκων τού TYRNYAUZ  ήταν μουσουλμάνοι. Αλλά αυτό δεν ήταν εμπόδιο για τον π. Ιgor  Πάνω απ’ όλα ήθελε να υπηρέτηση το Θεό. Ή πρώτη θ. λειτουργία έγινε κατά την εορτή της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Πολλοί συμμετείχαν άλλοι για να προσευχηθούν και άλλοι για να δουν τον καινούργιο Ιερέα. Ό π. Ιgor τούς δέχθηκε όλους με Αγάπη.

Ό π.  Ιgor λειτουργούσε κάθε Σάββατο και Κυριακή και στις εορτές. Κάθε Τετάρτη διάβαζαν το Ακάθιστο Ύμνο μπροστά στην εικόνα της Παναγίας. Πάντα έλεγε ό π. Ιgor «Και ένας μόνο να έρθει να λειτουργηθεί, εγώ θα λειτουργήσω». Λειτουργούσε χωρίς βιασύνη, με προσοχή και κατάνυξη. Όταν τον ρωτούσαν για διάφορα πράγματα την ώρα της ακολουθίας, συνήθιζε να λέει «Δεν καταλαβαίνετε; Υπηρετώ τον Θεό και δεν μπορείτε να με περισπάτε με ένα σωρό άλλα πράγματα. Αυτά μπορούν να αποφασιστούν μετά την ακολουθία».

Ό π. Ιgor ντρεπόταν για την αγραμματοσύνη του και πολλές φορές ζήτησε ευλογία να παρακολούθηση κάποιο θεολογικό σεμινάριο. Αλλά ό επίσκοπος τού είπε Θα ήταν καλύτερα να διαβάζεις περισσότερα βιβλία. Όλα όσα χρειάζεσαι θα τα βρεις εκεί.

Έτσι ο π. Ιgor αφιέρωσε όλο το χρόνο τον ελεύθερο στην μελέτη. Η πρεσβύτερα θυμάται πως ο π. Ιgor είχε βιβλία παντού και συνεχώς διάβαζε.

Ιδιαίτερα αγαπούσε τούς βίους τών γερόντων της Όπτινα και τού Βαλαάμ τά έργα τού Ιερού Χρυσοστόμου, τού άγιου Ιγνατίου Μπριαντσανίνωφ και τού αγίου Γρηγορίου τού Παλαμά. Στο έπισκοπεΐο δεν υπήρχαν αρκετά βιβλία και ζητούσε από τούς φίλους του να τού στείλουν.

Στο σπίτι του είχε ξεχωρίσει ένα μικρό κελί -χωρισμένο με σανίδα- για να προσεύχεται και να διαβάζει. Ποτέ δεν έτρωγε πριν τις 3 μ.μ., κι όμως ήξερε να οίκονομή τά πνευματικά του παιδιά στο θέμα της νηστείας ανάλογα με τις δυνάμεις τους.

Σέ σύντομο χρονικό διάστημα οι άνθρωποι άρχισαν να προσέρχωνται στον π. Ιgor και δημιουργήθηκε μιά ζωντανή ενορία. Υπήρχε και κατηχητικό σχολείο για τά παιδιά και τούς ενηλίκους. Φύτευε μέσα στις ψυχές τών παιδιών την Αγάπη για την Εκκλησία και τις άκολουθίες της με ένα διακριτικό τρόπο.

Χάρι στη δραστηριότητα τού π. Ιgοr πολλοί Βalkars (άνθρωποι μιας τουρκικής φυλής από την περιοχή τού Καυκάσου) έγιναν ορθόδοξοι. Επίσης πολλοί μουσουλμάνοι άρχισαν να τον συμβουλεύονται και μερικοί βαπτίσθηκαν κρυφά. Γιατί σύμφωνα με τούς νόμους τους οποίος γινόταν «προδότης» τού Αλλάχ, διωκόταν από την κοινότητα τών μουσουλμάνων ή καταδικαζόταν σέ θάνατο. Οι πιο τολμηροί όμως από αυτούς, όταν μάθαιναν την αλήθεια της πίστεως, προχωρούσαν στο βάπτισμα. Συνήθως αυτοί ήταν οι απόβλητοι της κοινωνίας - αλκοολικοί και αλήτες. Σέ μία τέτοια περίπτωση ένας βαπτίστηκε δεκαπέντε λεπτά πριν πεθάνει.

Ό π. Ιgor παρακολουθούσε τον κάθε ενορίτη και αν δεν παρουσιαζόταν για πολύ καιρό τον επισκεπτόταν. Δεν τον ενδιέφεραν καθόλου τά λεφτά και ποτέ δεν έπαιρνε χρήματα για τά μυστήρια πού τελούσε.

Είτε λόγω τού αιφνίδιου θανάτου τού υιού του (για τον όποιο θα γίνη λόγος σέ επόμενο άρθρο) είτε λόγω τών επανειλημμένων απειλών τών μουσουλμάνων είτε λόγω τού ονείρου πού είχε δει ώς νέος, ό π. . Ιgor άρχισε να αλλάζει και να γίνεται πιο σκεπτικός. Μιλούσε oλο και πιο συχνά για το θάνατο, για τη μεταθανάτια ζωή και για το μαρτύριο.

Εκλιπαρούσε τά πνευματικά του παιδιά να διαβάζουν τά έργα τών Πατέρων, να εργάζονται την σωτηρία τους διά μέσου τών θλίψεων και της βίας. 

Δυνάμωνε την πίστη τους, τούς παρηγορούσε και τούς ενθάρρυνε. Τούς προέτρεπε να μή φοβούνται τούς ανθρώπους τών άλλων θρησκειών άλλα να θέσουν όλες τις ελπίδες τους στο Θεό. Αγαπούσε όλους ανεξαιρέτως, ακόμα κι αυτούς πού τον μισούσαν υπερβαλλόντως.

Είχε πολύ πόνο και θλίψι γιατί οι γονείς του δεν συμφωνούσαν με το δρόμο πού είναι πάρει και οι ίδιοι δεν ήταν βαπτισμένοι. Με τον διακριτικό όμως τρόπο και την υπομονή του κατάφερε να δη την μητέρα του βαπτισμένη ορθόδοξη. Η πρεσβύτερα του θυμάται πως σπάνια χαμογελούσε ο π. Ιgor

αλλά στη βάπτιση της μητέρας του  ένα χαμόγελο κοσμούσε συνεχώς το στόμα του. Μετά το θάνατο τού π. . Ιgor  βαπτίστηκε και ό πατέρας του.

Ό π.Ιgor είχε άντιληφθή τις απειλές για| τη ζωή του, αλλά δεν παραπονιόταν σέ κανέναν. Μία παράταξη φανατικών μουσουλμάνων συνεχώς παρακολουθούσε τί γινόταν στο ναό και φύτευαν μίσος για τούς! ορθοδόξους Χριστιανούς στα παιδιά της  περιοχής.

Το 2001, στην εορτή τού αγίου Γεωργίου τού Τροπαιοφόρου, ένας μεγάλος αριθμός μουσουλμάνων μαζεύτηκε έξω από το ναό και άρχισαν να φωνάζουν «Θα τινάξουμε στον αέρα την εκκλησία σας και θα σκοτώσουμε τον ιερέα σας». Μετά την θεία  λειτουργία ό π. . Ιgor και οι πιστοί έκαναν  λιτανεία γύρω από το ναό μή δίνοντας καμιά σημασία στις φωνές τους. 

Μάλιστα ό π.  Ιgor τούς ράντισε όλους με αγιασμό.

Μετά από μερικές ημέρες ή πρεσβυτέρα βρήκε ένα σκοτωμένο σκυλί έξω στην αυλή τους (κάτι πού συνηθίζουν να κάνουν στον Καύκασο για να προειδοποιήσουν τον εχθρό τους για έναν επικείμενο θάνατο). Ή πρεσβυτέρα φοβήθηκε και έτρεξε να το πι στον π. . Ιgor, ό όποιος δικαιολόγησε το γεγονός ώς τυχαίο και της πρότεινε να μή δώσει σημασία. Ήξερε όμως πολύ καλά τί σήμαινε αυτό και αύξησε την προσευχή του στο Θεό.

Τρεις φορές οι μουσουλμάνοι ρήμαξαν το φράχτη τού ναού, κι όμως ό π. . Ιgor καθησύχασε τούς πιστούς λέγοντας• Τί μουσουλμάνοι; Φύσηξε δυνατός αέρας και έπεσε ό φράχτης.

Ένα πρωί, δύο εβδομάδες πριν το μαρτύριο τού π. . Ιgor, ένας μουσουλμάνος έτρεξε στο σπίτι τού π. . Ιgor αγχωμένος κι άρχισε να χτυπά όλα τά παράθυρα και τις πόρτες. Ή πρεσβυτέρα έτρεξε έξω και τον ρώτησε τί συμβαίνει. Ήθελε να μιλήσει με τον π. . Ιgor. Ήταν πολύ νωρίς και ή πρεσβυτέρα δεν ήθελε να ξυπνήσει τον σύζυγό της. Τον ρώτησε τί τον θέλει και γιατί είναι τόσο αναστατωμένος. «Συμβαίνει κάτι;» τον ρώτησε. Και αυτός απάντησε• «Το ξέρω• το άκουσα με τά ίδια μου τά αυτιά• θέλουν να σκοτώσουν τον μπάτιουσκα». Και σ’ αυτή την περίπτωση ο π. Ιgor έμεινε ήρεμος.

 ΠΕΡΙΟΔΙΚΟ ΣΠΙΘΑ ΙΟΥΛΙΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΟΣ 2014.