Ότι αυτός έγνω
το πλάσμα ημών, εμνήσθη ότι χους έσμεν.
Ή φράση: «μας
ξέρει ό Θεός, ξέρει ότι είμαστε γήινοι», έκδιπλώνει την αγωνία και τον φόβο του
ανθρώπου για την παρουσία του θανάτου και της συγχύσεως έντός του. Μάς
καταθέτει ό άγιος Κύριλλος «Ό Θεός μάς λυπάται επειδή μάς ξέρει ώς δημιουργός
μας, γνωρίζοντας ότι είναι δύσκολο να μην περιπίπτουμε σέ κάποια ατοπήματα, αφού
είμαστε ασθενείς κατά τη φύση. Γι’ αυτό δεν ενεργεί τόσο ώς κριτής,• όσο ώς
καλοκάγαθος εκ της φύσεώς του.
Και ό απόστολος
Παύλος θα πει το απίθανο στην Προς Εβραίους επιστολή του (2,18): Ό Χριστός μπορεί
να βοηθήσει τούς πειραζομένους, αυτούς πού ζουν τον πειρασμό, τη δοκιμασία.
Είναι ό μόνος πού μπορεί να βοηθήσει. Γιατί; Γιατί ό ίδιος δοκιμάστηκε, Εν ώ
πέπονθε αυτός πειρασθείς, και επειδή έπαθε αυτός δοκιμαζόμενος, δύναται τοις
πειραζομένοις βοηθήσαι. Είμαστε οικείοι του Υιού, επειδή έχει τη φύση μας ό Υιός,
είμαστε δικοί του. Και γι’ αυτό μπορεί, επειδή ξέρει ποια είναι ή φύση του ανθρώπου,
είναι ό ίδιος μέσα στη φύση τού ανθρώπου Και ποιά είναι αυτή ή φύση τού ανθρώπου;
Ποιος είναι αυτός άνθρωπος. Ένα χορτάρι, αλλά ένα χορτάρι πού βγάζει άνθος.
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΔΗΜΗΤΡΗΣ ΜΑΥΡΟΠΟΥΛΟΣ. ΕΙΣ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΑΓΙΟΥ ΚΟΙΝΩΝΙΑΝ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΔΟΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.