ΣΤΟΝ ΜΕΓΑΛΟ ΑΣΚΗΤΗ ΤΗΣ ΕΡΗΜΟΥ.

Στον μεγάλο ασκητή τής έρημου

Μες απ’ την Αίγυπτο φυτρώνει ένα λουλούδι 

που όλο σκορπάει ευωδιά ξεχωριστή είναι 

ό 'Άγιος Αντώνιος ό Μέγας

 αυτή ή σπάνια μορφή ασκητική

Φεύγει μακριά βαθειά στην έρημο 

τραβάει όλα τα δίνει στους φτωχούς 

πού τούς πονά, μεσ’ την καρδιά του 

κάποια φλόγα ξεπηδάει να συναντήσει 

τον Θεό πού αγαπά.

Στην έρημο, στο ασκητήριο Του,

 μέρα και νύχτα τον Χριστό παρακαλά, 

να λυπηθεί τον ανθρώπινο τον γένος

 να μη γνωρίσει πίκρα, πόνο, συμφορά

Πέρασαν χρόνια πού ασκήτεψε πολλά 

και προαισθάνεται ό 'Άγιος τον τέλος,

 ή ψυχή Του στα ουράνια πετά

 Ό μέγας Ασκητής ό ξακουσμένος

Τον σώμα του τον 'Άγιο κι ιερό κανείς 

δεν ξέρει που να βρίσκεται θαμμένο

 στερνή παράκληση απ’ τον 'Άγιο Ασκητή 

να μείνει μες τον χώμα ξεχασμένο.

Ποίημα Αγγελικής μοναχής.

ΥΔΩΡ ΕΚ ΠΕΤΡΑΣ.