ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΑΪΒΑΝ

Άγιος• Κοσμάς ό Αιτωλός Δ' Τρίμηνο 2014

ΕΝΑ ΟΡΑΜΑ ΓΙΑ  ΤΗΝ ΙΕΡΑΠΟΣΤΟΛΗ ΣΤΗΝ ΤΑΪΒΑΝ

Με βαθύτατη ευγνωμοσύνη προς τον Ιεραποστολικό Σύνδεσμο «Άγιος Κοσμάς ό Αιτωλός», θα ήθελα να σας παρουσιάσω ευκρινέστερα το όραμα μου για την Ιεραποστολή στην Ταϊβάν. Έτσι όλοι οι ευεργέτες μας, όλοι  όσοι στο παρελθόν κατέστησαν δυνατή τήν ύπαρξη καί τη λειτουργία της Ιεραποστολής μας, θα γνωρίζουν, θα συμμετέχουν καί κυρίως θα προσεύχονται. Διότι ή Ιεραποστολή είναι καρπός προσευχής. Άλλωστε, αυτό το όραμα μοιραστήκαμε από τήν αρχή, από το 2000, όταν έστειλα ένα γράμμα στον ιδρυτή του Ί. Συνδέσμου καί δακρυσμένος μου απάντησε καί συμμετείχε με όλη του τήν καρδιά. Ποτέ δεν θα ξεχάσω τά λόγια καί τη συγκίνησή του.

Θα πρέπει, όμως, να αναφέρω ξανά τις συνθήκες πού βρήκαμε εδώ. Όπως έχω με πόνο εκφράσει στα κείμενά μου, στον κινεζικό χώρο ή Ορθοδοξία δεν ήταν γνωστή καί δεν υπήρχε αληθινή ιεραποστολική προσπάθεια. Ή ελάχιστη δραστηριότητα, πού υπήρξε, γινόταν στα πλαίσια τής ρωσικής πολιτικής τής εποχής του 1900 (μία σοβαρή ερευνά στο διαδίκτυο θα σάς πείσει), συνδεδεμένη πάντα με τον ρωσικό έθνοφυλετισμό. Ποτέ δεν έγινε προσπάθεια να προσεγγιστεί ό κινεζικός πολιτισμός καί να παρουσιαστεί συστηματικά καί ελκυστικά ή Ορθόδοξη Θεολογία ως πρόταση ζωής, με τρόπο κατανοητό στον κινεζικό χώρο. Δεν υπήρχαν κατανοητά θεολογικά βιβλία καί κυρίως διάλογος με τον κινεζικό πολιτισμό, πού είναι διαφορετικός. Για παράδειγμα, απουσιάζει ή έννοια του προσώπου, υπάρχει συγκρητισμός καί κυριαρχεί ή πρακτική, ή χρησιμοθηρία, το ψεύδος. Απουσιάζει ή σχέση ώς τρόπος ζωής. Ό Κινέζος δεν ενδιαφέρεται για δογματικές διαφορές προσπαθεί να συμβιβάσει τά πάντα, ώστε να κερδίσει κάτι από όλα.

Όταν ήρθα στην Ταϊβάν, τότε υπήρξε ή πρώτη Ορθόδοξη Εκκλησία εδώ, Εκκλησία με ιερέα καί συγκεκριμένο ί. θυσιαστήριο. Όπως οι παλιοί μας φίλοι θα θυμούνται, αρχίσαμε από ξενοδοχεία καί καθολικές εκκλησιές καί χάρη σε σάς επιτύχαμε τήν ενοικίαση τοΰ πρώτου χώρου καί λίγο αργότερα τήν αγορά τοΰ διαμερίσματος, πού μάς επέτρεψε να νομιμοποιήσουμε τήν Εκκλησία καί όπου μέχρι σήμερα λειτουργούμε σχεδόν καθημερινά. Όμως, στην Ταϊβάν, τη χώρα τών 23.000.000 κατοίκων, πού είναι διπλάσια από τήν Ελλάδα, πώς να ελκύσουμε τούς ανθρώπους με τον μικρό χώρο που διαθέτουμε στον 4° όροφο μίας πολυκατοικίας; Δεν είναι μόνο ή δυσκολία στην πρόσβαση, αλλά ή εικόνα πού παρουσιάζουμε.

Παρά τις φανερές δυσκολίες, έχω ένα όραμα καί θέλω  να το μοιραστώ μαζί σας. 

Μία Ορθόδοξη Εκκλησία, δηλαδή έναν  Ί. Ναό σέ κεντρικό χώρο της πόλης καί προσβάσιμο με τον ηλεκτρικό, με τη συγκοινωνία κ.τ.λ. Βέβαια, βιώνω καί αντιμετωπίζω καθημερινά τις δυσκολίες, διότι οι τιμές είναι στα ύψη, ιδιαίτερα μετά από το άνοιγμα της Ταϊβάν στην Κίνα. Σήμερα, πλέον, υπάρχουν απευθείας αεροπορικές πτήσεις. Οι Κινέζοι μπορούν να αγοράσουν εδώ διαμερίσματα καί, όπως πρέπει να γνωρίζετε, οι υποψήφιοι αγοραστές είναι πολλοί με ότι συνεπάγεται αυτό για τη γενικότερη γεωπολιτική τής περιοχής. ’ΑΣ μην ξεχνάμε ότι  οι κτήτορες εκκλησιών διαχρονικά προσέφεραν στην Εκκλησία τεράστια βοήθεια. Οι άνθρωποι έρχονται καί παρέρχονται, όμως ό Ναός μένει, είναι ή καρδιά τής τοπικής Εκκλησίας, πού πάλλεται καί μεταδίδει τον Χριστό ανά τούς αιώνες.

Σέ μία διάλεξή μου στο καθολικό Πανεπιστήμιο Φοϋρεν με δέμα τά «'Ιερά Προσκυνήματα», τούς έκανε εντύπωση πού ανέφερα ότι  όλη μας ή ζωή είναι ένα συνεχές, καθημερινό ή τουλάχιστον ανά Κυριακή προσκύνημα στην Εκκλησία, το πιο ιερό από κάδε προσκύνημα. Ένας κύκλος, από τον κόσμο στην Ευχαριστία καί από τήν Ευχαριστία στον κόσμο, πού δεν διακόπτεται ούτε από τον θάνατο μας. 

Οι κτήτορες καί δωρητές Ναών πάντα μνημονεύονται σέ κάδε Θ. Λειτουργία, όσο υπάρχει ό Ιερός Ναός καί, όπως σημειώνει ό Άγιος Νικόλαος Καβάσιλας, οι ψυχές τους συμμετέχουν στη Θ. Ευχαριστία.

Παρά τις αντιξοότητες, ονειρεύομαι ένα μεγάλο Ί. Ναό αφιερωμένο στην Αγία Τριάδα. Με βυζαντινή αρχιτεκτονική πού θα προσλαμβάνει κινεζικά στοιχεία, ώστε καί από μακριά, μέσα από τις αρχιτεκτονικές γραμμές, ή χάρις τοΰ Θεού να ελκύει σαν μαγνήτης τούς Ταϊβανέζους.

Έναν Ί. Ναό πού όταν, έστω από περιέργεια, μπει ό Κινέζος, να αισθανθεί τήν παρουσία τοΰ Θεού, τον παραμυθητικό χαρακτήρα τών αγίων εικόνων. Αγιογράφο έχουμε, τον Γ.Κ. αλλά καί τη μαθήτρια του, τήν Πελαγία, τήν πρώτη Κινέζα αγιογράφο, πού τήν περίοδο αυτή παρακολουθεί μαθήματα αγιογραφίας. Αυτή πού, όταν πριν οκτώ χρόνια μπήκε από περιέργεια στο παλιό νοικιασμένο δωμάτιο καί είδε τις χάρτινες εικόνες, ήταν έτοιμη να φύγει, γιατί τις θεωρούσε είδωλα όπως οι ακραίοι προτεστάντες. Καί έμεινε από ευγένεια, επειδή γύρισα καί τής είπα: «Καλωσορίσατε. Καθίστε». Καί ή χάρις τοΰ Θεού τήν αλλοίωσε καί τώρα διδάσκει, γράφει καί αγιογραφεί. Ό Θεός “δουλεύει” αργά αλλά βαθιά καί ανάλογα με τις διαθέσεις καί τά αληθινά νοήματα τών καρδιών μας.

Έχω το όραμα ό Ναός αυτός να διαθέτει μεγάλο υπόγειο χώρο, ώστε να τρώμε όλοι μαζί. ’Όχι όπως τώρα μέσα στην Εκκλησία, αναβιώνοντας αυτό πού κάνουμε από το 2000 πού ήρθα στην Ταϊβάν, τήν αρχαία “Αγάπη” τών χριστιανών κατά τούς αποστολικούς χρόνους. Άλλωστε είναι κανόνας έδώ, κάδε μέρα στις 12 το μεσημέρι να τρώνε όλοι, δημόσιος καί ιδιωτικός τομέας. Δεν είναι όπως στην Ελλάδα. Το ίδιο κάνουν καί όλες οι άλλες εκκλησίες. Παράλληλα θα υπάρχει καί χώρος πολλαπλών χρήσεων, για τά μαδήματα μελέτης Αγίας Γραφής, πνευματικές συνάξεις κ.τ.λ.

Έχω το όραμα, πού εν μέρει έχει γίνει πραγματικότητα, ό Ναός αυτός να είναι σημείο αναφοράς στην Ταϊπέι αλλά καί σέ  όλη την Ταϊβάν. Να έρχονται, όπως έρχονται άλλωστε συχνά, φοιτητές από διάφορα Πανεπιστήμια της χώρας. Για να θαυμάζουν την άγνωστη γι`  αυτούς, αλλά αρχαιότατη εκκλησιαστική αρχιτεκτονική. τη θεολογία πού εκφράζει, τις εικόνες, όλο τον χώρο, τήν ατμόσφαιρα, τήν ευλογημένη ευωδία του λιβανιού, πού ακόμα καί στον μικρό μας χώρο υπερισχύει της μυρωδιάς του φαγητού. Θα βγάζουν φωτογραφίες, θα γράφουν άρθρα, 9ά έρθουν τηλεοπτικά μέσα, όπως έχουν κάνει καί στον σημερινό μικρό μας χώρο, όπου βέβαια προσπαθούμε να τά βολέψουμε όλα, γραφείο, βιβλία, καρέκλες κ.τ.λ., πράγμα αδύνατο.

Ευελπιστούμε ό Ναός αυτός να γίνει γνωστός σέ όλο τον κινεζικό χώρο, αφού θα μεταδίδουμε τη Θ. Λειτουργία ζωντανά στο διαδίκτυο. Ας μην ξεχνάμε πώς οι Ρώσοι έγιναν Ορθόδοξοι, όταν, επισκεπτόμενοι τήν Κωνσταντινούπολη, ένιωσαν τήν παρουσία τού Θεού κατά τη διάρκεια τής Θείας Λειτουργίας στην Αγία Σοφία.

Δεν ζητώ βέβαια τώρα μία Αγία Σοφία ούτε κάποιο κακέκτυπο αντίγραφο της. Άλλωστε τά αριστουργήματα δεν αντιγράφονται. Πάντα έχω το όραμα οι διάδοχοί μου να κτίσουν πολλές Εκκλησίες στην Ταϊβάν. ’Όχι μία, αλλά μία νέα μοναδική κινεζική Εκκλησία αντάξια τής Αγίας Σοφίας. Ό Θεός ξέρει. 

Δεν θα ζω να το δώ, αλλά θα γίνει καί αυτό το πιστεύω ακράδαντα. Αλλά, βέβαια, για να φτάσουμε εκεί, χρειάζεται ή πρώτη Εκκλησία να θεμελιωθεί, πράγμα όχι εύκολο. Φανταστείτε τι σημαίνει στην Ελλάδα όχι να κτίσεις Ι. Ναό αλλά ένα απλό σπίτι. Χρειάζεται ψάξιμο αγορά οικοπέδου, εκπόνηση σχεδίων έκδοση άδειων, κατασκευή κτλ. Το αναφέρω γιατί κάποιοι έχουν μια κάπως αφελή ιδέα για το τι σημαίνει να κτίσεις εκκλησία. Πριν μερικά χρόνια με πήρε κάποιος φοιτητής από ΗΠΑ, ήθελε να περάσει το καλοκαίρι του  στην Ταϊβάν καί σέ αντάλλαγμα να προσφέρει κάτι ώς ορθόδοξος. Τον ρώτησα τί εννοεί καί μου απάντησε ότι ήξερε να κτίζει. Τον ρώτησα, αν έχει συνειδητοποιήσει ότι εδώ δεν έχουμε καλύβες, αλλά ουρανοξύστες. Κτίζουμε με χάλυβα καί γυαλί καί τά κτίρια είναι με μοντέρνα τεχνική, εύκαμπτα για προστασία από τούς σεισμούς. Αλλά εδώ, καί καλύβα να κτίσεις καί μία προσθήκη στο μπαλκόνι σου να κάνεις, απαιτείται άδεια. Υπάρχει κράτος καί λειτουργεί. Ό φοιτητής δεν ήρθε φυσικά ποτέ.

Αλλά παρά τις όποιες δυσκολίες, τολμώ να έχω ένα όραμα. Ένα χώρο κάπου μακριά στο βουνό, αλλά προσβάσιμο, όπου σιγά σιγά θα χτιστεί ένα Μοναστήρι προς τιμήν του Αγίου Πορφυρίου. Διότι αυτός φαίνεται να προετοίμαζε τήν Ιεραποστολή καί να τήν σκέπει. Παρά τήν αναξιότητα μου καί τήν παντελή εφαρμογή όσων με δίδαξε από το 1979, αυτά πού είδα καί άκουσα καί τά χέρια μου εψαυσαν, τά διδάσκω αναξίως στους Ταϊβανέζους. Αυτοί συγκινούνται τρομερά, διότι έχουν έναν Άγιο πού τούς ταιριάζει, τον Άγιο τής τεχνολογίας (πού διαθέτουν), τής νοεράς προσευχής καί τής διόρασης (όσων κακοποιούν εδώ οι άφθονοι πνευματιστές, πεντηκοστιανοί, βουδιστές, μάγοι κ.τ.λ.) καί φυσικά τον Άγιο τής αγάπης (πού δεν γνωρίζουν τί είναι).

Ή Ορθόδοξη Εκκλησία έχει πάντα μοναχική ζωή. Αλλά καί σέ κάδε λόφο καί βουνό στην Ταϊβάν υπάρχει ένα βουδιστικό ή ταοϊστικό προσκύνημα. Ακόμα καί οι προτεστάντες διαθέτουν κτίρια για πνευματική περισυλλογή σέ βουνά. Οι φωτογραφίες πού παραθέτουμε είναι από ένα μοναδικό διήμερο, αφιερωμένο στη νοερά προσευχή καί τη μοναχική ζωή, πού πραγματοποιήσαμε έξω από τήν πόλη σέ ένα καθολικό μοναστήρι, όπου μάς νοικιάζουν χώρο. Με συγκίνηση ζήσαμε δύο μέρες, όπως ακριβώς σέ ένα ορθόδοξο μοναστήρι. Με τον κινεζικό χώρο. Προσπαθήσαμε τόσα χρόνια καί συνεχίζουμε να παραδίδουμε διαδικτυακά μαθήματα. Ικετεύσαμε για συνεργάτες καί όλοι μας αρνήθηκαν. Δεν μπορώ να γράψω παραπάνω γι’ αυτό, ό Θεός ξέρει. 

Όμως, υπάρχει το ζωντανό παράδειγμα της Ορθόδοξης Θεολογικής Σχολής «Άγιος Στέφανος» της Εκκλησίας της Αντιόχειας στην Πενσυλβανία των ΗΠΑ που λειτουργεί εθελοντικά. Οι καθηγητές δεν πληρώνονται καί όμως κάνουν μαδήματα, κρατανε τη Σχολή.

Άμα δεν κτίσουμε στις καρδιές τών ανθρώπων, τότε όλα χάνουν τήν αξία τους. Διότι ό πιο πολύτιμος Ναός τού Θεού είναι το ανθρώπινο σώμα καί ή κοινωνία τών ανθρώπων εν Χριστώ. Αλλά για να φτάσου- με εκεί, χρειάζονται τά πρώτα βήματα, το πρώτο τραπέζι, μία καρέκλα, ένα κομπιούτερ, κάποιο πρόγραμμα Αγίας Γραφής κ.τ.λ.

Σήμερα μας επισκέφτηκαν τρείς καθηγήτριες από το Πανεπιστήμιο Τζέν Ντά, από τά καλύτερα τής χώρας. Ή μία γλωσσολόγος, ή άλλη ιστορικός τέχνης, ή τρίτη θρησκειολογίας. Μιλούσαμε τρεις ώρες. Μας ρώτησαν πότε θα αρχίσουμε μαδήματα Αγίας Γραφής καί βυζαντινής τέχνης. Θα ξανάρθουν. Θα δούμε. Σιγά σιγά γινόμαστε γνωστοί.

Είναι εκπληκτικό ότι  κάθε προτεσταντική εκκλησία εδώ διαθέτει ένα μικρό η μεγάλο θεολογικό σεμινάριο. Μπορεί το επίπεδο να είναι πολύ χαμηλό, αλλά δεν πάω, γιατί τούς θαυμάζω καί θλίβομαι για τη δική μας αδιαφορία. Δεν στοιχίζει τίποτα κάποιοι, πού θέλουν να διδάξουν, να καθίσουν μπροστά στην οθόνη του υπολογιστή τους καί να διδάσκουν σε όλο τον κόσμο. Το διαδίκτυο είναι μοναδική ευλογία καί είναι αμαρτία να μην το αξιοποιούμε.

Δεν επαψα να οραματίζομαι καί τη διοργάνωση τοΰ πρώτου Ορθόδοξου Θεολογικού Συνεδρίου στην Ταϊβάν. Με προσκεκλημένους από όλο τον κόσμο, πού ενδιαφέρονται να διαλεχτούν με τήν κινεζική σκέψη. Κάποτε, πριν χρόνια, προσπάθησα να οργανωθεί διαδικτυακά αλλά φυσικά απέτυχε... Ποιός άραγε θα ήθελε να συμμετάσχει σέ κάτι τέτοιο; Φυσικά απαιτούνται κατάλληλες υποδομές (χώρος διεξαγωγής, ηλεκτρονικές συσκευές κ.τ.λ.).

Αλλά παρόλα αυτά, τολμώ να έχω ένα ακόμα όραμα. Πολλούς Ταϊβανέζους Ιερείς καί γιατί όχι καί Επισκόπους. Καί φυσικά πάρα πολλούς Χριστιανούς. ’Αν δεν έχω αυτό το όραμα, τότε τί κάνω εδώ; Γιατί δουλεύω;

Γράφοντας αυτές τις γραμμές, παρασύρθηκα καί ένιωσα τόσο κοντά με εσάς, πού αγαπάτε τον Χριστό καί διαβάζετε αυτές τις ταπεινές γραμμές. Ένιωσα τη χαρά του να μοιράζεσαι ένα όραμα. Σέ τελευταία ανάλυσα, δεν στοιχίζει καί τίποτα. Θα είναι πάντα ένα ευλογημένο όραμα καί ό Χριστός μας ξέρει πώς να νεύσει στην κάθε καρδιά, σέ άλλον με τήν προσευχή, σέ άλλον διαφορετικά, για να συμμετάσχει όπως μπορεί.

Όμως, κρατήστε αυτό το όραμα, έστω καί για μερικά λεπτά στην καρδιά σας, καί θα νιώσετε μία παράξενη χαρά, αυτή τής μετοχής καί τής Ιεραποστολής. Καί θα ακούσετε από μακριά σαν ψίθυρο, σαν μακρινό ήχο, υδάτων πολλών, πού έρχεται από το μέλλον, τη μυστική φωνή τών ανθρώπων του Ειρηνικού Ωκεανού, τής Ταϊβάν, να χαίρονται πού μοιραστήκαμε αυτό το όραμα μαζί σας.

Με Αγάπη Χριστού π. Ιωνάς