ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ ΠΕΤΡΟΣ ΚΑΙ ΙΟΥΔΑΣ

 Ό Πέτρος και ό Ιούδας

 

Ο Πέτρος πρόδωσε τον Χριστό, αλλά ευτυχώς, μετά από λίγο, κατάλαβε το λάθος του και πήγε και έκλαιγε απαρηγόρητος. Μετανόησε και ό θεός τον δέχτηκε στη μετάνοια. Και είναι δείγμα για εμάς σήμερα ή στάση του Πέτρου, ότι, άμα μετανοήσει ό σημερινός άνθρωπος και πει ειλικρινά «Χριστέ μου, έσφαλα!», σώζεται. Αλλά να το πει με την καρδιά και με ειλικρίνεια. Ή καρδιά και ή πίστη να είναι δύο πράγματα συναφή και ενωμένα, πού δεν χωρίζει το ένα από το άλλο.

Και ό ’Ιούδας πέταξε τα αργύρια, αλλά δεν ήταν ειλικρινής ή καρδιά του. ’Απελπίστηκε. Δεν ήταν σταθερός στην πίστη του, να πει: «Όχι αυτοκτονία, όχι θάνατος ψυχικός». Αλλά να πει: «θα πάω να παρακαλέσω, να πέσω στα γόνατα του Κυρίου και ό Κύριος θα με συγχωρήσει». Δεν το είπε αυτό. Δεν ταπεινώθηκε. Δεν πήγε να ζητήσει συγγνώμη, αλλά πήγε και αυτοκτόνησε. Και τώρα ποιος θα τον βγάλει από την κόλαση και τη φωτιά;

Και μη λέμε ότι «ήταν να γίνει έτσι», ότι τον ’Ιούδα τον είχε δια-λέξει ό Κύριος. Τον άνθρωπο τον άφησε ελεύθερο να διαλέξει μόνος του και δεν είναι αίτιος ό θεός. Ή προαίρεση του ίδιου του ’Ιούδα έκανε το κακό, όχι ό Κύριος. Είναι κάπως σόλοικο να παραδέχεσαι ότι έπρεπε να πεθάνει παρανόμως ό ’Ιούδας, για να σταυρωθεί ό Χριστός. Όχι! Όχι! Γιατί ό Κύριος δεν θέλει κανένας άνθρωπος να απολεσθεί, να είναι δηλαδή αίτιος ό θεός, για να πάει στην κόλαση. Αυτό αποκλείεται! Ό ’Ιούδας είχε πάρει απόφαση ότι ήταν καταδικασμένος, ότι δεν εύρισκε μετά σωτηρία.

Είναι και σήμερα μερικοί από εμάς, πού πάνε και σκοτώνονται. 'Άμα δεν έχεις πίστη σταθερή και αμφιβάλλεις για κάποια πράγματα, σε φέρνει σε απελπισία. 'Άμα χάσεις την πίστη σου, χάθηκες.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΩΝ ΑΜΒΡΟΣΙΟΣ ΛΑΖΑΡΗΣ. Ο ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟΣ ΤΗΣ ΜΟΝΗΣ ΔΑΔΙΟΥ ΜΕΡΟΣ Β. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΚΡΙΤΑΣ