Περί παρηγορίας στο θάνατο.
------------------------------------------------------
"Οταν το 2013 κοιμήθηκε από καρκίνο η μοναχή Σεραφείμα,46 ετών,
που είχα μαζί μου,δεξί μου χέρι,και η μοναδική καλογριά
που είχα,πως με παρηγόρησε ο Θεός ;..................
Μέσω ενός κάκτου!
Οταν άφησε την τελευταία της πνοή,παρατήρησα στη μονή μας έναν κάκτο.
Ανθιζε σπάνια. Είδα να βγάζει ένα πανέμορφο λουλούδι,λευκό
με κίτρινες ανταύγειες,το οποίο άνοιγε στις 8 η ώρα το βράδυ
και το πρωί στις 5 έκλεινε και δεν ξανα-άνοιγε. Εσβηνε,...πέθαινε!
Είπα ,τότε με το μυαλό μου: Μα τόσο ωραίο άνθος ποιός
το βλέπει και το χαίρεται εκείνη την ώρα; Σχεδόν κανείς!
Γιατί ο Θεός το δημιούργησε άραγε;
Γιατί του έδωσε τόση ομορφιά; Για ποιόν;
Σκέφτηκα πάλι: Δικά Του είναι τα πάντα!
Ο,τι θέλει κάνει, και όλα τα εκλεκτά τα παίρνει
εκεί ψηλά στην τελειότητα!
Πήρα τόση παρηγορία με τη σκέψη ότι , η Σεραφείμα μου
ήταν άνθος εκλεκτό και σπάνιο,πολύτιμο,
και η θέση του ήταν να είναι πιό νωρίς στον Παράδεισό Του!"
Γερόντισσα Παισία μοναχή, νυν ηγουμένη
Ιεράς Μονής Αγίου Ονουφρίου,στον αγρό του Κεραμέως
ΙΕΡΟΥΣΑΛΗΜ-ΑΓΙΑ ΓΗ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.