ΜΟΝΑΧΗΣ ΘΕΟΦΙΛΙΑΣ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΥΠΡΑΞΙΑ. ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΠΡΟΥΛΗ (Ή γνωριμία μου με την Γερόντισσα Ευπραξία .)

Ή γνωριμία μου με την Γερόντισσα Ευπραξία

Γνώρισα τη Γερόντισσα Ευπραξία την περίοδο 1981- 1989. Τη γνώρισα στα πιο ώριμά της χρόνια, γεμάτη καρπούς πνευματικούς. Ή αιτία της γνωριμίας μας ήταν νοσηλευτική. Είχε ανάγκη ιατρού. Από τότε την επισκεπτόμουν τουλάχιστον μία φορά την εβδομάδα, πολλές φορές έμενα και τα Σαββατοκύριακα, ενώ τα τελευταία δύο καλοκαίρια έμεινα μαζί της στο κελί της.

Με αγαπούσε πολύ εν Χριστώ. Με είχε έννοια συνεχώς όπως και εγώ γι’ αυτήν. Είχε πολλές ασθένειες. Καρδιοπάθεια-παραλυτικό ειλεό. Νόσο τού Κoposi- ένα είδος καρκίνου. Ήταν γεμάτη διογκωμένους λεμφαδένες. Τα πέλματά της ήταν σκληρά ως το κέλυφος της χελώνας.

Όταν πρωτογνωριστήκαμε την πήγα σε δερματολόγο στα εξωτερικά ιατρεία τού Ευαγγελισμού. Την εξέτασε ό Διευθυντής. Τού έδωσε τέτοιο ιστορικό πού ό Διευθυντής έμεινε κατάπληκτος. Φώναξε όλους τούς βοηθούς και τούς είπε ότι: Εσείς πού είσθε ιατροί δεν θα μου δίνατε τέτοιο ιστορικό εάν σάς εξέταζα. Ακούστε τη Γερόντισσα.

Πήραμε την κατάλληλη αγωγή και φύγαμε. Τη δεύτερη φορά πού συναντηθήκαμε μου είπε:

- Εσύ παιδί μου θα γίνεις μοναχή, αλλά μετά το θάνατο μου. "Όπως και έγινε. Οκτώ μήνες μετά το θάνατό της έγινε ή ρασοφορία μου. Μου είπε και όλα όσα έμελε να γίνουν στην μοναχική μου ζωή. Και στο τέλος παιδί μου θα γίνει αυτό στη ζωή σου ως πνευματικός καρπός. Και μου είπε τί. Την ευχή της να εχωμε.

Άλλη φορά, πάλι, αρρώστησε και ήλθε μία παθολόγος ιατρός να τη δη. Στο τέλος της εξετάσεως πλύθηκε και της έδωσα την πετσέτα να σκουπιστεί. Αυτή θαύμασε τη Γερόντισσα και μοϋ είπε:

- Εάν αυτή ή Γερόντισσα είχε σπουδάσει όπως εμείς (ή ίδια σπούδασε στη Βιέννη) σήμερα θα ήταν πρωθυπουργός της χώρας. Έκανε τούς πάντας να θαυμάζουν την ευφυΐα της.

Κάποτε τα πόδια της ήταν πρησμένα. Είχε πάθει θρόμβωση. Βάζαμε κομπρέσες αλουμινίου και γινόταν επάλειψη με μία αλοιφή. Κάθε φορά πού βάζαμε αλοιφή της έπλενα τα πόδια απαλά για να φύγει ή παλαιά αλοιφή. Κάτω στο πέλμα δεν υπήρχε σάρκα - ήταν σκληρό σαν της χελώνας και αγκαθωτό. Μόνο στην καμάρα του πέλματος υπήρχε ένα μικρό κομματάκι σάρκας. Αυτό το μέρος έκανα εντριβή. Τόσο την ανέπαυσε αυτό ώστε μου έδινε χιλιάδες ευχές. Θεός σχωρέση παιδί μου μπροστά σου να τα βρεις. 

Τότε λοιπόν μου διηγήθηκε το εξής γεγονός:

Μία ημέρα ήταν πολύ στενοχωρημένη για κάποιο σοβαρό θέμα. Ήταν απαρηγόρητη. Ξαφνικά βλέπει μπροστά της μέσα στο κελί της ένα λαμπροφορεμένο νέο, φορούσε άσπρο πλισέ χιτώνα με ζώνη χρυσή στη μέση και κορδέλα στα μπουκλέ μαλλιά του, όπως βλέπουμε αγιογραφημένους τούς αγγέλους να κρατεί δόρυ στο χέρι και να της λέει:

-       Μη στενοχωριέσαι Γερόντισσα Ευπραξία, εγώ είμαι ό φύλακας άγγελός σου και την ακούμπησε με το δόρυ του στην καρδιά της. Όλα θα τακτοποιηθούν. Εγώ είμαι συνεχώς μαζί σου, δεν είσαι μόνη ποτέ. Μέχρι τέλος θα είμαι μαζί σου και έξηφανίσθη χαρίζοντας στη Γερόντισσα άφατη παρηγοριά, ειρήνη και χαρά.

Άλλοτε πάλι πού πήγα να την έπισκεφθώ μου είπε:

-       Πάρε παιδί μου το βιβλίο να διαβάσουμε τον κανόνα του φύλακα αγγέλου.

Εκεί σ’ ένα τροπάριο της η' ωδής λέγει θρόνοι τίθενται, βίβλοι ανοίγονται, ό Παλαιός των ήμερων καθέζεται κ.λπ. "Όταν έφθασα στο σημείο αυτό ακούω τη Γερόντισσα τελείως αυθόρμητα να λέγει: ωχ ουχ πώ, πώ, Θεέ μου με πολύ πόνο.

Μου φάνηκε αστείο και ήθελα να γελάσω δυνατά κρατήθηκα όμως και συνέχισα. Όταν τελειώσαμε τη ρώτησα γιατί εκφράστηκε έτσι.

Αχ παιδί μου, αποκρίθηκε τότε εκείνη, μου ήρθαν όλα μαζί πολύ απότομα.

Ή Γερόντισσα Ευπραξία είχε το χάρισμα της κατανύξεως. Ή ψυχή της ήταν εύκατάνυκτος διαρκώς ανά δευτερόλεπτο. Ζούσε κάθε λέξη της προσευχής και έπασχε. Μόλις άκουγε ή διάβαζε κάπου το όνομα τού Χριστού αμέσως έκλαιγε. "Όταν έλεγε «ό Χριστός μας παιδί μου», έπρεπε να ακούσει κανείς τον ήχο της φωνής της και τότε θα καταλάβαινε την αγάπη της προς τον Χριστό και τον θειο έρωτα πού κατέτρωγε την ψυχή της.

Κάποτε με ρώτησε τί διαβάζω κι εγώ της είπα ότι διαβάζω τον Ισαάκ τον Σύρο. Όχι μόνο αυτόν μου είπε, αλλά να διαβάζεις και τον Έφραίμ. Αυτός μάς οδηγεί με σιγουριά κοντά στο Χριστό. Μάς διδάσκει το πνεύμα της ταπεινώσεως.

Ή αγάπη της προς τον Μοναχισμό ήταν ανεπανάληπτη. Ό Θεός παιδί μου, έλεγε πολλάκις, ή Γερόντισσα αυτή, πού για 72 χρόνια υπήρξε μοναχή, και τις πέτρες να φωτίσει να γίνουν μοναχοί. Δεν υπάρχει ωραιότερη ζωή από αυτή. Αλλά, όπως λέγει και ό Απόστολος Παύλος, «ου πάντες χωροϋσι τον λόγον τούτον).

Είχε θείο έρωτα μέχρι τέλους παρόλες τις διακυμάνσεις της ζωής της. Έζησε μόνο 10 χρόνια στο Μοναστήρι και τούς τελευταίους 8 μήνες της ζωής της. Τα περισσότερα χρόνια τα πέρασε έκτος Μονής, δεν έχασε όμως ποτέ την πνευματική της ικμάδα, αλλά απεναντίας διατήρησε μέχρι τέλους τον θείο έρωτα και το μαρτυρικό φρόνημα της μοναχικής ζωής. Άκουσίως ’ίσχυσε γι’ αυτήν αυτό πού λένε οι Άγιοι πατέρες μας ότι «όχι ό τόπος αλλά ό τρόπος». Μέχρι τέλους δεν έχασε το ασκητικό της φρόνημα. Ήταν ασκήτρια εν τω κόσμω.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΜΟΝΑΧΗΣ ΘΕΟΦΙΛΙΑΣ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΕΥΠΡΑΞΙΑ. ΒΙΟΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΕΙΑ ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΣ ΜΠΡΟΥΛΗ.ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΑΓΙΟΥ ΜΗΝΑ ΠΕΡΙΧΩΡΑ ΔΡΑΜΑΣ.