ΣΟΦΑ ΛΟΓΙΑ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ ΜΕΛΕΤΙΟΥ ΑΙΒΑΖΙΔΗ. 1

Κατά τις πρώτες δύσκολες δεκαετίες του ορφανοτροφείου, η εξασφάλιση τροφής για τα ορφανά, ήταν μια πολύ δύσκολη δουλειά για τον π.Μελέτιο. Ο παππούλης αγωνιζόταν με κάθε τρόπο να ταίσει τα παιδιά του. Και πάντα τα κατάφερνε ακόμα και αν ο ίδιος έπρεπε να μείνει νηστικός για μέρες.

Συχνά εξασφάλιζε άδεια από τον εκάστοτε μητροπολίτη να περιδιαβεί τα χωριά της περιοχής και να ζητήσει τη βοήθεια του κόσμου.

Με κάρο και γαϊδουράκι δανεικό λοιπόν, με 3 - 4 παιδιά μαζί του, γυρνούσε από χωριό σε χωριό για να συγκεντρώσει από την αγάπη των χριστιανών, λίγο σιτάρι, όσπρια ή ότι είχε ο καθένας να προφέρει από το υστέρημά του.

Το βράδυ κοιμόταν στο σπίτι του παπά του χωριού ή σε κάποιο αχυρώνα και το επόμενο πρωί μετά τον εκκλησιασμό, συνέχιζαν για το επόμενο χωριό...

Κάπως έτσι, τα παιδιά εκείνα (περισσότερα από 2000 στα 55 χρόνια του ορφανοτροφείου) έγιναν λαμπρά παραδείγματα ανθρώπων που κοσμούν την κοινωνία μας.

Και όπως έλεγε πάντα ο π.Μελέτιος...

Μέγας Ο Θεός και θαυμάσια τα έργα Του Θεού!