ΑΓΙΟΝ ΟΡΟΣ ΚΑΙ ΠΑΤΗΡ ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ.

Ό π. Ευσέβιος επισκεπτόταν σχεδόν κάθε καλοκαίρι το Άγιο Όρος. Την πρώτη φορά, όταν ήταν ακόμη φοιτητής, είχε πάει με το πλοίο από τον Πειραιά. Το Περιβόλι της Παναγίας τον είλκυε σαν ισχυρός πνευματικός μαγνήτης. Αγαπούσε βαθιά το Μοναχισμό, γι’ αυτό και ή ψυχή του ευφραινόταν, όταν συναντούσε αληθινούς μοναχούς. «Υπάρχουν άγιοι μοναχοί, πού είναι αφανείς. Πρέπει να ψάξεις πολύ για να τούς βρεις» έλεγε.

Οδοιπορώντας στα δύσβατα και απόκρημνα μονοπάτια τού Άθωνα, περιερχόταν ιερές Μονές, Σκήτες και ασκητήρια ησυχαστών, αναζητώντας άγιους Γέροντες, για να ωφεληθεί από την πνευματική αναστροφή μαζί τους. Δεν πήγαινε ως περιηγητής ή με κριτική διάθεση, αλλά ως ταπεινός προσκυνητής, με απλότητα καρδιάς και πνεύμα μαθητείας. Στις νουθεσίες προς τά πνευματικά του παιδιά συχνά ανέφερε                                                   εμπειρίες του    από το Άγιο   Όρος:

«Εκεί στη Μονή Σταυρονικήτα, ρώτησα κάποιον μοναχό: “Για πέστε μου, πάτερ, τί πάει να πει μοναχός και ποια ή πολιτεία του;”. Μια κουβέντα μου εϊπε : “Τάφος. Είναι τάφος ό μοναχός”». Και ό Γέροντας σχολίαζε:

«Μιλάει, διαμαρτύρεται ό τάφος; Προβάλλει απαιτήσεις ό τάφος; Έτσι είναι ό μοναχός. Βλέπει, ελέγχει τον εαυτό του. Τότε οικοδομεί... Ή επιτυχία της αφιερωμένης ψυχής στο Κοινόβιο είναι να είναι αμίλητη' τάφος. Άμα επεμβαίνει και ελέγχει και λέει τη γνώμη της, χωρίς να ρωτηθεί, είναι μακριά από την αποστολή της».

Έγραφε από το Αγιώνυμο Όρος σε πνευματικό του τέκνο:

«Έχω ούν καύχησιν εν Χριστώ Ιησού τά προς τον Θεόν (Ρωμ. ιε', 17)

Αύγουστος 1978

... Το Άγιο και ευλογημένο Όρος, πολλά προσφέρει εις τον προσκυνητή. Και το καλύτερο από όλα είναι ή ταπείνωσης και ή συναίσθησης της μικρότητας μας και αθλιότητες μας. Ότι έχουμε το οφείλουμε εις τον Θεόν. Επομένως επιτρέπεται καύχησης;... Αυτό, παιδί μου, σου εύχομαι.

Σε όλες τις εκδηλώσεις σου πάντοτε με ταπείνωση... και θα επιτυχής πολλά...

Συμμετείχε στις ιερές ακολουθίες, τις Λειτουργίες και τις αγιορείτικες Αγρυπνίες. Μέσα στους κατανυκτικούς Ναούς και τα παρεκκλήσια τού Αγίου Όρους, με την όσιακή παρουσία των  Γέρων και τις αγγελικές υμνωδίες, ή ψυχή του γέμιζε από πνευματική αγαλλίαση. Έγραφε σε πνευματικά του τέκνα:

Σεπτέμβριος 1975 Παιδί μου (όνομα), ή χαρά και το μεγαλείο της ψυχής ευρίσκεται στην προσευχή και την Λατρεία. Αυτό ιό μεγάλο δίδαγμα παίρνει ό ευλαβής προσκυνητής από ιό Άγιον Όρος. Αυτό σου εύχομαι ολοψύχως, ή προσευχή και ή Λατρεία σου είναι το κέντρο της ζωής σου...

 ..., παιδί μου. Το ευλογημένο Άγιον ’Όρος όλο και καλύτερο το βρίσκω. Ή αγρυπνία εχθές το βράδυ ήταν ένα πανόραμα. Ένδεκα Λειτουργοί, μεταξύ των όποιων και ό πνευματικός σου πατέρας. Αρχίσαμε 9.15 μ.μ. και τελειώσαμε 8.45 το πρωί. Δέκα και... ώρες στο πόδι, και κούρασης καθόλου.

 Προσευχήθηκα και για όλα τά παιδιά μου. Ευλογητός ό Θεός...

Συχνά επισκεπτόταν το μακαριστό π. Αθανάσιο Ίβηρίτη, τον όποιο αγαπούσε και θαύμαζε για την υπομονή του. «Πλησιάζει κανείς ανθρώπους πού έχουν αρετή και αγιότητα και παίρνει πολλά... Όταν πήγαινα στο Άγιον Όρος, πήγαινα κατευθείαν στον π. Αθανάσιο. Άγιος ό π. Αθανάσιος και μορφωμένος... Λεν έβγαινε περιττή κουβέντα από το στόμα του... Μέλι ή ζωή του, ένα ζωντανό κήρυγμα. Επάνω στην πολυθρόνα παραμορφωμένος τά πόδια του πρησμένα, το κεφάλι, το πρόσωπο' ακίνητος. Τον έβλεπες πάντα με το χαμόγελο... Οι πνευματικοί άνθρωποι στο Άγιον Όρος είναι κρυμμένοι».

Ή συγκίνησή του ήταν βαθιά, όταν κάποια χρονιά στη Μονή ’Ιβήρων αξιώθηκε να σηκώσει τη θαυματουργή εικόνα της Παναγίας της Πορταΐτισσας στη Λιτανεία.

Συνήθιζε να ευχαριστεί και γραπτώς τούς πατέρες πού τον φιλοξενούσαν:

Χριστούγεννα 1972

Αγαπητέ μοι π. Γερβάσιε,

... Το άγιον και Ιερόν ενδιαίτημα και Κελλίον Σας να το καλύπτη και να το σκεπάζη ή Αγάπη τού Θεού, και να το προστατεύη ή Παναγία με τις θερμές Της πρεσβείες και ικεσίες. Ή ζωντανή και άνευ ουδεμιάς επιφυλάξεως φιλοξενία Σας θα παραμένει στην σκέψη μου αξέχαστη. Ή δε αδελφική Αγάπη τού αδελφού και πατρός Γερβασίου θα διατηρεί στην καρδιά μου πλούσια συναισθήματα ευγνωμοσύνης, και τις καλύτερες και ωραιότερες αναμνήσεις.

Ευχαριστώ απείρως...

Μετά της εν Κυρίω αδελφικής Αγάπης, Ευσέβιος

Κατά τις προσκυνηματικές επισκέψεις του στον Άθωνα, πήγαινε στήν ίερά Μονή Όσιου Διονυσίου να συναντήσει τον τότε ή γούμενο π. Χαράλαμπο, τον όποιο εκτιμούσε βαθιά για την ταπείνωσή του και το χάρισμα της ευχής. Μια Κυριακή πού βρέθηκε εκεί, ό π. Χαράλαμπος πρότεινε σ’ εκείνον να διαβάσει τη συγχωρητική ευχή στους πατέρες, μετά το πέρας της ακολουθίας της θείας Μεταλήψεως. Αυτή ή τακτική άρεσε στον π. Ευσέβιο και την εφήρμοσε στα Μοναστήρια του.

Συχνά περνούσε από την Καλύβι τού μακαριστού π. Γερασίμου Μικραγιαννανίτη . Ή Αγρυπνία στο Ναό των Αγίων Διονυσίου και Μητροφάνους, καθώς και ή πνευματική αναστροφή με τον π. Γεράσιμο ανέπαυαν την ψυχή του. Το 1977, κάποιο μεσημέρι, ό π. Ευσέβιος τον φιλοξένησε με έκδηλη χαρά στην Αθήνα, στο μικρό «κοινόβιο» των αδελφών οι όποιες προορίζονταν για το Μοναστήρι του στον Ωρωπό. Μετά την τράπεζα, τον παρακάλεσε να μιλήσει από την πείρα του στις υποψήφιες μοναχές. Ό π. Γεράσιμος μίλησε με απλότητα και Αγάπη για την κοινοβιακή ζωή και την αδιάκριτη υπακοή. Για χάρη τού π. Ευσεβίου, ό εμπνευσμένος υμνογράφος συνέθεσε την πλήρη ιερά ακολουθία τού Αγίου Ιερομάρτυρας Ευσεβίου Επισκόπου Σαμοσάτων.

Τα τελευταία χρόνια, ό Γέροντας πήγαινε κάθε καλοκαίρι για ησυχία και προσευχή στην Ιερά Μονή Φιλοθέου, όπου οι μοναχοί τον φιλοξενούσαν με σεβασμό και Αγάπη, και τού έδιναν ως ευλογία τάλαντα για τά Μοναστήρια του.

Ό Γέροντας είχε κοινωνία εν Χριστώ διά της προσευχής, με ηγουμένους και πατέρες των περισσοτέρων Ιερών Μονών, με τούς όποιους τον συνέδεε αμοιβαία εκτίμηση. Πολλοί αγιορείτες έτρεφαν ιδιαίτερο σεβασμό προς το πρόσωπο τού π. Ευσεβίου.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΙΕΡΟΜΟΝΑΧΟΣ  ΕΥΣΕΒΙΟΣ ΓΙΑΝΝΑΚΑΚΗΣ.