Η ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΑ ΤΟΥ ΛΟΓΟΥ. Ψαλμός ΡΜΕ'(145) - Ορφανόν και χήραν άναλήψεταί και οδόν αμαρτωλών άφανιεί.

Ορφανόν και χήραν άναλήψεταί και οδόν αμαρτωλών άφανιεί.

Εδω τώρα, με το «ορφανόν και χήραν», έχουμε κάποιες παράξενες αλληγορικές ερμηνείες μέσα στα ερμηνευτικά σχόλια πού κάνουν αρκετοί από τούς Πατέρες. Ή πιο ιδιόμορφη είναι ότι ορφανός είναι ό άνθρωπος ό μοναχός, γιατί έχει εγκαταλείψει τον πατέρα του και τη μητέρα του, και αυτόν τον προσλαμβάνει ό Κύριος (άναλήψεται), τον αναλαμβάνει ό Κύριος. 

Και χήρα είναι ή νύμφη πού δεν έχει γνωρίσει νυμφίο.  Πέντε ανδρας εσχες, λέει στη Σαμαρείτισσα, και νυν ον έχεις ουκ εστί σου ανήρ (Ίωάν. 4,18). Αυτή είναι ή χήρα, διότι δεν έχει γνωρίσει τον Νυμφίο ακόμα.

Και ό τελευταίος στίβος καταλήγει με αυτή τη δοξολογία:

Βασιλευσει Κύριος εις τον αιώνα, ό Θεός σου, Σιών, εις γενεάν και γενεάν.

Απευθύνεται πλέον σέ έναν λαό. Έδώ ή λέξη Σιών εμπεριέχει την έννοια του λαού, του λαού του Θεού. Απευθύνεται, λοιπόν, στον λαό τού Θεού για να του υπομνήσει ότι για πάντα ό Κύριος θα είναι παρών.