«Η οσιακή ζωή του Πατρός Αμβροσίου Λεβέντη» ΛΕΣΒΟΣ.

Το Δαμάνδρι, όπως αναφέρει ο Σταυράκης Αναγνώστου στη Λεσβιάδα του, ήταν χωριό κατά τη περίοδο 1567-1652, όταν εγκαταλείφθηκε, όπως έγινε με τα μικρά χωριά της περιοχής.

 Κατά το 17οαι πιθανόν, οι μοναχοί μετά τη διάλυση του μικρού μοναστηριού του "Αγίου Γεωργίου" , που υπήρχε στη θέση "Παλιομονάστηρα" μετοίκησαν στον ήδη υπάρχοντα ναό της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, που ήταν παλιά ενοριακή εκκλησία του χωριού, την οποία μετέβαλαν σε μοναστήρι και από τότε θεωρείται μοναστήρι Ενοριακό που υπάγεται στη δικαιοδοσία του Μητροπολίτου Μυτιλήνης. 

Σύμφωνα με άλλη υπόθεση η κώμη και το μοναστήρι, που ήταν αστικό, συνυπήρχαν. Σίγουρα όμως η ίδρυση ή η ανασύσταση του μοναστηριού τοποθετείται στο 17οαι.

 Τη περιουσία του, ύστερα απ' το κλείσιμο του Μοναστηριού, ισόβια ή για ορισμένο χρονικό διάστημα διαχειριζόταν διορισμένοι Ιερομόναχοι με συμφωνία του Μητροπολίτη Μυτιλήνης που εγκρινόταν από το Οικουμενικό Πατριαρχείο με πατριαρχική και συνοδική πράξη.

 Όσοι διαχειρίζονταν την περιουσία κατέβαλαν στο μητροπολίτη Μυτιλήνης κάθε έτος το μίσθωμα που είχε συμφωνηθεί σε μετρητά ή σε είδος ή και στα δύο. Αλλά και το Οικουμενικό Πατριαρχείο διατήρησε κάποια δικαιοδοσία στην εκκλησιαστική περιουσία και έτσι εξηγείται και η έγκριση του διορισμού των ιερομονάχων ως επιστατών ή διαχειριστών της περιουσίας του Δαμανδρίου με πατριαρχική πράξη. Σήμερα το αγρόκτημα εκμεταλλεύεται ιδιώτης ο οποίος το έχει νοικιάσει.

Κατά το πρώτο μισό του 19ου αιώνα η μονή ακμάζει και διαθέτει περιουσία μεγάλη , στη συνέχεια όμως φυτοζωεί και οδηγείται τελικά στην ερήμωση εξαιτίας της έλλειψης μοναχών. Το 1863 ο Γεώργιος Αριστείδης παρουσιάζει την εικόνα της παρακμής γράφοντας στο βιβλίο του "Τετραλογία πανηγυρική" ότι στο μοναστήρι διαμένει ένας ιερομόναχος με δύο ως τρεις μοναχούς. Σημαντική μορφή που έζησε στο χώρο του Δαμανδρίου ήταν ο πατέρας Αμβρόσιος Λεβέντης, ιερομόναχος που καταγόταν από τον Πολιχνίτο.

 Είχε γεννηθεί το 1870 και είχε τελειώσει τη Β΄ τάξη Γυμνασίου. Χειροτονήθηκε διάκονος το 1891 στη Μάδυτο της Μ. Ασίας απ' τον Μητροπολίτη Νευροκοπίου Νικηφόρο και ιερέας στις Νέες Κυδωνίες από τον Μητροπολίτη Μυτιλήνης το 1900. Υπηρέτησε ως ιερέας στον Πολιχνίτο, τη Βρίσα και το Πλωμάρι. Χειροθετήθηκε πνευματικός και πηγαινοερχόταν σ' όλα τα χωριά της περιοχής μέρα νύχτα με τα πόδια μέχρι τα βαθειά γεράματά του. Στο πατρικό του αγρόκτημα, κάτω από την εκκλησία του Δαμανδρίου, είχε το σπιτάκι του μισογκρεμισμένο σήμερα.

 Στο Δαμάνδρι που τον είχε ο Δεσπότης διαχειριστή της περιουσίας, φιλοξενούσε πολύ κόσμο και τον καιρό του πολέμου που είχαν φύγει οι άνθρωποι από τα μέρη τους, πήρε πολλούς φτωχούς και τους έδωσε δουλειά στα κτήματα του μοναστηριού , για να βγάζουν τα έξοδά τους. Υπάρχουν πολλές μαρτυρίες ανθρώπων της περιοχής ότι έκανε θαύματα θεραπεύοντας αρρώστους και ότι έκλαιγε όταν προσεύχονταν ή ιερουργούσε.

http://lyk-polichn.les.sch.gr/monastiki2.htm