Επιστολή του ηγουμένου της Ι.Μ. Δοχειαρίου Αγίου Όρους Γέροντος Γρηγορίου, προς τον ηγούμενο της Μονής Πάτμου Αρχιμ. Κύριλλο για την παραχώρηση ναού σε παπικούς

Ἀγαπητὲ ἐν Χριστῷ ἅγιε Καθηγούμενε καὶ πατριαρχικὲ Ἔξαρχε τῆς παλαιφάτου Μονῆς τοῦ Εὐαγγελιστοῦ Ἰωάννου, ὁ νοῦς μου παραμένει ἀκόμη στὴν ἀγρυπνία τοῦ Θεολόγου καὶ τὴν Θεία Λειτουργία στὸ Καθολικό τῆς Μονῆς ἀπαρασάλευτος.

Σοῦ γράφω αὐτὸ τὸ μικρὸ γράμμα, γιὰ νὰ ἐκφράσω τὴν θλίψη μου καὶ τὸν πόνο τῆς καρδιᾶς μου ποὺ ἐπιμένει ὁ ἀρχιεπίσκοπός μας νὰ ἔχουν οἱ καθολικοὶ ἐκκλησία στὴν Πάτμο, χωρὶς νὰ ὑπάρχει πλήρωμα μὲ τὴν παπικὴ ὁμολογία. Ἀλλοίμονο ἂν ὅπου λούονται οἱ Φράγκοι, ἐπιτρέπουμε νὰ πηγνύουν καὶ ἱερά. Τὸ δοῦλο Γένος, παρὰ τὶς δυσκολίες ποὺ συνάντησε, δὲν ἐπέτρεπε νὰ κτίζωνται ἱερὰ ἑτεροδόξων. Καὶ ὅπου κατάφεραν καὶ ἔστησαν ἱερά, εἶναι σήμερα μία μεγάλη πληγὴ γιὰ τὴν περιοχὴ ἐκείνη. Ἡ πατούσα τοῦ πάπα εἶναι πολὺ μεγάλη. Σᾶς παρακαλῶ μὴν ἐπιτρέψετε οὔτε τὸ δάκτυλο τοῦ μικροῦ του ποδιοῦ νὰ πατήση ὁ πάπας στὴν Πάτμο. Κρατῆστε…
τὴν ὁμολογία τοῦ Θεολόγου, τοῦ ὁσίου Χριστοδούλου καὶ πάντων τῶν ἀπ΄ αἰῶνος Ἁγίων καὶ κεκοιμημένων πατέρων τῆς ἱερᾶς Μονῆς τοῦ Θεολόγου. Ὄχι στὴν Πάτμο τὸ μνημόσυνο τοῦ πάπα σὲ ναό, ὅποιος καὶ νὰ εἶναι αὐτός. Δῶστε μία μαρτυρία σὲ ὅλη τὴν Ὀρθοδοξία ὅτι ὁ Χριστὸς εἶναι ὁ σεσαρκωμένος Λόγος τοῦ Θεοῦ καὶ δὲν δέχεται τὸν αἱρεσιάρχη τῆς Δυτικῆς σπείρας –γιατί εἶναι δύσκολο νὰ τὴν ποῦμε Ἐκκλησία.

Κι ἕνα ἄλλο πλήγωσε τὴν καρδιά μου, ποὺ ἀνοίξατε πόρτα ἀπὸ τὸ κάτω μέρος τοῦ Καθίσματος τοῦ ἱεροῦ Σπηλαίου, γιὰ νὰ διευκολύνεται ὁ κόσμος. Δύο σπήλαια ἔχουμε στὴν Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία: τὸ σπήλαιο τῆς Γεννήσεως τοῦ Χριστοῦ στὴ Βηθλεὲμ καὶ τὸ σπήλαιο τοῦ Θεολόγου στὴν Πάτμο. Ὅταν κατεβαίναμε τὶς σκάλες, ὅλοι ζούσαμε μὲ τὸ συναίσθημα ὅτι πᾶμε σὲ Σπήλαιο. Τώρα, μπαίνοντας ἐκεῖ ἀπὸ τὴν κάτω πόρτα, ὅλοι θὰ αἰσθάνωνται ὅτι μπαίνουν μέσα σὲ μία τρύπα τῆς γῆς. Δὲν πειράζει ἂν κάποιοι ἀδυνατοῦν νὰ κατέβουν τὰ ψηλὰ σκαλοπάτια. Κανενὸς ἡ σωτηρία δὲν διακυβεύεται, ἂν δὲν προσκυνήση τὸ σπήλαιο τοῦ Θεολόγου.
Συμμαζέψτε τὸν τουρισμὸ ἀπὸ τὰ ἱερὰ καθιδρύματα, γιατί στὸ τέλος δὲν θὰ μείνη μοναχὸς οὔτε γιὰ νὰ ἀνάβη τὰ καντήλια τοῦ Θεολόγου. Μὲ πικρία σοῦ τὸ γράφω καὶ μὴ μὲ παραξηγήσης, διότι ἐγὼ αἰσθάνομαι Πάτμιος μοναχός, δὲν αἰσθάνομαι Ἁγιορείτης, καὶ ὅ,τι πῆρα ἀπὸ τὸν λατρινὸ μοναχισμὸ τὸ κρατῶ ἀκόμη καὶ τὸ ἔχω σημαιάκι.

Μετὰ τῆς ἐν Κυρίω ἀγάπης
ὁ Καθηγούμενος Δοχειαρίου
Γρηγόριος

https://simeiakairwn.wordpress.com