ΣΕΡΒΟΙ ΑΓΙΟΙ “ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ” Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΤΗΣ ΡΑΒΑΝΙΤΣΑ. 'Η Αδελφή Ευφημία θεωρείται ή «νέα Μυροφόρος» μεταξύ των ζηλωτών Ορθοδόξων Χριστιανών οι όποιοι γνωρίζουν την ζωή της και την αιώνια παρουσία της."

ΣΕΡΒΟΙ ΑΓΙΟΙ “ΠΟΥ ΔΕΝ ΕΧΟΥΝ ΕΝΤΑΧΘΕΙ ΕΠΙΣΗΜΑ ΣΤΟ ΑΓΙΟΛΟΓΙΟ ΤΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣ”

Η ΟΣΙΑ ΕΥΦΗΜΙΑ ΤΗΣ ΡΑΒΑΝΙΤΣΑ. 'Η Αδελφή Ευφημία θεωρείται ή «νέα Μυροφόρος» μεταξύ των ζηλωτών Ορθοδόξων Χριστιανών οι όποιοι γνωρίζουν την ζωή της και την αιώνια παρουσία της. Εξ αρχής ήταν γνωστή ως Αδελφή Μπόγκινια, όταν έκάρη για πρώτη φορά μοναχή στήν Μονή Ραβάνιτσα (1920), όπου αργότερα  έγινε ή Μεγαλόσχημη 'Ηγουμένη Ευφημία (1945)

Νέα ακόμη, υπήρξε από τα ιδρυτικά στελέχη του Πνευματικού Κινήματος της Προσευχής της Κοινότητας του Τσουκόγιεβατς και ήταν φλογερή λαϊκή ιεραπόστολος για είκοσι περίπου χρόνια. Ταξίδευε από το ένα χωριό στο άλλο, «κηρύσσοντας το Ευαγγέλιο, θεραπεύοντας τούς ασθενείς και επιδεικνύοντας έναν αληθινά  Ορθόδοξο τρόπο ασκητικού βίου, προσελκύοντας πολλές ψυχές στήν πίστη στον Χριστό Κύριο». Στήν συνέχεια αυτής της ιεραποστολικής περιόδου, ή Ευφημία έζησε στήν Μονή Ντίβιαν (πού βρισκόταν υπό την καθοδήγηση της Μακαριστής Ρωσίδας Ηγουμένης Θεοδώρας), κατόπιν εισήρθε στις τάξεις των μοναχών και για λίγο καιρό πήρε 12 ακόμη γυναίκες μονάστριες για να ανανεώσει την Μονή Τέμσκα. Ύστερα μεταφέρθηκε στήν Μονή Κόβιλ, στήν Μπάτσκα, όπου έγινε ή πρώτη Σύνοδος του Πνευματικού Κινήματος των Μπογκομόλτσι, στα 1933 Υπό την επίβλεψη του Επισκόπου Νικολάου Βελιμίροβιτς, ή Μακαρία Ευφημία άρχισε να μεταφράζει τα συγγράμματα των Αγίων Πατέρων από τα Ρωσικά έγραψε επίσης πολυάριθμες προσευχές και διδακτικές επιστολές.

Ή Όσια Ηγουμένη Ευφημία υπέφερε πικρά στήν διάρκεια του Β ' Παγκοσμίου Πολέμου.

 Οι 48 αδελφές της Μονής Κόβιλ της Μπάτσκα—όπου ή Ευφημία ήταν ή Ήγουμένη—μαζί με τις αδελφές του Χόποβο και του Κούβεζντιν (καθώς έπίσης και της Μπάτσκα) εξορίσθηκαν στο Βελιγράδι από τούς Κροάτες Ούστασι πού έκαμναν λεηλασίες. Από το Βελιγράδι, αυτές οι άγιες Όμολογήτριες πήγαν στήν Μονή της Αγίας Παρασκευής (Πέτκα) στο Παρασίν, παίρνοντας μαζί τους και 30 παιδιά πρόσφυγες, ορφανά του πολέμου. Μετά τον πόλεμο τα παιδιά αυτά τα παρέδωσαν στήν φροντίδα στοργικών οικογενειών. Έχει λεχθεί για την Ευφημία ότι ήταν «μεγάλη και ζηλώτρια θεόσδοτη δασκάλα». Ως Ηγουμένη της Ραβάνιτσα μετά τον πόλεμο, καθιέρωσε έναν αυστηρό μοναχικό κανονισμό, δίνοντας έμφαση στήν ανάγνωση της Καινής Διαθήκης και την διδασκαλία των Αγίων Πατέρων και Μητέρων για την ασκητική ζωή. Μετά την εν Κυρίω κοίμησή της, άφησε 53 αδελφές στις Μονές της 'Αγ. Παρασκευής και της Ραβάνιτσα, οι όποιες μέχρι σήμερα την ευλαβούνται ως άγια ή όποια κατέβαλε μεγάλη φροντίδα για τα πονεμένα παιδιά και έζησε μία ζωή αληθινά ευάρεστη στον Θεό.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΤΟ ΣΕΡΒΙΚΟ  ΠΑΤΕΡΙΚΟ. ΤΟΜΟΣ Α.ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΑΓΙΟΣ ΣΕΡΑΦΕΙΜ ΤΟΥ ΣΑΡΩΦ 2015