ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ Ο ΡΟΥΜΑΝΟΣ. Ο ΠΑΠΠΟΥΣ ΜΟΥ Ο ΣΥΜΕΩΝ ΛΙΓΟ ΠΡΙΝ ΤΟΝ ΘΑΝΑΤΟ ΤΟΥ ΕΒΛΕΠΕ ΤΗΝ ΚΟΛΑΣΗ ΚΑΙ ΤΟΝ ΠΑΡΑΔΕΙΣΟ.....

Πέραν του τάφου

(Κήρυγμα του π. Δομετίου κατά την ανακομιδή των οστών της αδελφής του Βιργινίας καί του παππού του Συμεών).

Αιδεσιμότατοι πατέρες, τίμια σύναξης!

Σήμερα συγκεντρωθήκαμε στην ιερά Ακολουθία να ενθυμηθούμε ένα από τά σπουδαιότερα γεγονότα της ζωής του Σωτήρος μας Ιησού Χριστού, την από του τάφου Ανάσταση Του!

Πράγματι, ποιος από εμάς δεν γνωρίζει ότι ή άγια μας Εκκλησία, δίπλα στην εορτή του αγίου Πάσχα, εορτάζει ακόμη κάθε Κυριακή καί μνημονεύει τά έργα των άγιων Αποστόλων, πού έγιναν μέ την δύναμη του κηρύγματός τους στον κόσμο, καί κυρίως ότι ό Ιησούς Χριστός Ανέστη εκ νεκρών;

Επάνω σ’ αυτή την μεγάλη αλήθεια ό μεγάλος απόστολος των εθνών Παύλος, θεμελιώνει όλη την δύναμη της πίστεώς του. Καί λέγει ότι, εάν δεν είχε αναστηθεί ό Χριστός, τότε ματαία θα ήτο ή πίστης μας, μάταιο καί όλο τό κήρυγμά μας!

Με τό φώς της αναστάσεως του Κυρίου μας Ιησού όλα τά μυστήρια της ζωής λύνονται, διότι ή άνάστασίς Του είναι ή μοναδική εγγύησης της άλλης ζωής καί του άλλου, αιωνίου καί άφθαρτου κόσμου.

Γι’ αυτό μόνο αυτοί πού δεν έχουν πίστη μπορούν να τρέμουν ενώπιον του θανάτου, ενώ εμείς να μην είμεθα σαν τούς άπιστους, όπως λέγει ό απόστολος Παύλος, οι όποιοι δεν έχουν ελπίδα!

Ή πίστης σφουγγίζει τά δάκρυα καί θεραπεύει κάθε πόνο της καρδιάς. Ή πίστης δεν τελειώνει μέ τό παγερό μνήμα καί μέ ότι απέμεινε. Έάν δεν έχουμε αυτή την σιγουριά, τότε γιατί να μένουμε εμείς κι άλλο στο Μοναστήρι; Γιατί να κάνουμε αυτή την ακολουθία της Θείας Λειτουργίας για τούς νεκρούς, τούς γονείς μας, τούς αδελφούς, αδελφές, συγγενείς καί φίλους;

Ώ, αγαπητοί μου, εάν δεν υπήρχε αυτή ή πίστης, τότε δεν θα υπήρχε λόγος να ακτινοβολεί ό ήλιος επάνω σε τόσα εκατομμύρια, ίσως καί δισεκατομμύρια σταυρούς πού είναι στούς τρούλους τών εκκλησιών, στα σταυροδρόμια τών οδών, στις στέγες τών οικιών! Έάν δεν μάς υποσχόταν αυτή ή πίστης μία άλλη ζωή, καλύτερη, τιμιότερη, δικαιότερη, τότε, αλήθεια, παρά την ανθρώπινη μορφή μας, ολόκληρη ή ύπαρξης μας δεν θα ήτο παρά κάποιο ζωύφιο ή ένα ζώο, όπως όλα τά ζώα, πού ζουν σ’ αυτό τον κόσμο.

Αλλά ό άνθρωπος είναι τό μοναδικό κτίσμα του Θεού, τό όποιο πλάσθηκε από τά χέρια Του καί έλαβε Πνεύμα από την ζωή του Πνεύματός Του! Διότι λέγει ή 'Αγία Γραφή ότι για όλα τά άλλα επίγεια κτίσματα, πού ζουν στο νερό, στον αέρα καί στην γη, ό Θεός έδωσε εντολή μέ τον λόγο Του καί δημιουργήθηκαν, ενώ για τον άνθρωπο επήρε χώμα βρεγμένο στα χέρια Του, κατόπιν ένεφύσησε καί έλαβε πνεύμα ζωής!

Ιδού ή προέλευσης του ανθρώπου! Στην ύπαρξη του ανθρώπου, προς διάκριση από τά άλλα κτίσματα, έχουμε την συμμετοχή του Θεού διά του Πνεύματός Του.

Αυτή ή δωρεά του Θεού έκανε κι εμάς τούς μοναχούς να φύγουμε από τον κόσμο, ενωρίτερα από τό φυσικό μας τέλος! Μάς βοήθησε να εγκαταλείψουμε όλους τούς συγγενείς καί φίλους καί κάθε τι τό αγαπητό σ’ αυτόν τον κόσμο.

Αυτή είναι μία εγκατάλειψης του κόσμου μέ την ελεύθερη συγκατάθεση της ψυχής μας. ’Έξω απ’ αυτή υπάρχει μία δύναμις από την όποια δεν μπορεί να φύγει κανείς. Κι αυτή είναι ό θάνατος! Αυτόν τό φόρο μερικοί τον πληρώνουν στην νεανική τους ηλικία, μερικοί ακόμη κι από την παιδική τους, ή όταν ακόμη είναι στα σπάργανα, ενώ άλλοι, όταν είναι στην ακμή της ηλικίας τους καί άλλοι στα βαθειά τους γεράματα.

Κανείς δεν είναι απαλλαγμένος από τον θάνατο!

Κάθε άνθρωπος είναι θνητός, ακριβώς σαν τον χόρτο καί τό άνθος του αγρού. Τό παν μετατρέπεται καί γίνεται σκόνη καί πηλός. Μέ την αποστολή του 'Αγίου Πνεύματος τό παν ξανακτίζεται, καί μεγαλύνεται τό πρόσωπο της γης.

Ενώπιον μας έχουμε σήμερα τά οστά δύο ανθρωπίνων υπάρξεων. Όμιλώ για την κατά σάρκα αδελφή μου Βιργινία, ή όποια έφυγε πολύ νέα απ’ αυτόν τον κόσμο (26 ετών) καί για τον παππού μου Συμεών Μιρίκα.

Αγαπώντας αυτούς αγαπούμε τον Θεό καί τιμώντας τους, τιμούμε τον Θεό. Ότι ήσαν αυτοί, είμεθα τώρα εμείς. Οστά μέ σάρκα καί μέ τό πνεύμα της ζωής' εκεί πού είναι αυτοί, θα πάμε κι εμείς αύριο. Ιδού τι είναι ό άνθρωπος! Καί γιατί όμως τόσο κυνηγητό πίσω απ’ αυτόν τον κόσμο πού είναι γεμάτος από ματαιότητα; Γιατί τόσες φροντίδες καί τόση ανησυχία, όταν δεν επιτυγχάνουμε μερικά πράγματα, έτσι όπως θα θέλαμε;

«Ματαιότης ματαιοτήτων, τά πάντα ματαιότης», λέγει ό σοφός Σολομών, εκτός μόνον, εάν υπηρετείς τον Κύριο.

Αυτή ήτο ή διαθήκη, πού μάς άφησε στο κρεβάτι τού θανάτου ό παππούς Συμεών, πριν από τό κοινόν τέλος του! Όταν ήμασταν συγκεντρωμένοι γύρω του, εκείνος βλέποντας την κόλαση καί τά ακάθαρτα πνεύματα είπε: «Ιδού ό σατανάς μέ τούς δικούς του». Καί βλέποντας στον παράδεισο είπε: «Ιδού ό Κύριος μέ τούς δικούς Του αγγέλους. Παιδί μου, όσο ζεις, να υπηρετείς τον Κύριο».

Κοιμήθηκε ό παππούς μέ ελπίδα καί πίστη στον θεό. Κοιμήθηκε καί ή αδελφούλα μας Βιργινία, αφού βάδισε εδώ τά μονοπάτια τού Κυρίου μας καί, όσο ζούσε, πήγαινε μπουκέτα μέ λουλούδια σ’ όλους εκείνους πού πέρασαν απ’ αυτή την ζωή στην αιωνιότητα.

Όσα είναι αδύνατα στούς ανθρώπους, είναι όμως δυνατά στον Θεό! Γι’ αυτό, προσευχόμεθα για την ανάπαυση αυτών των δύο ψυχών καί λέγουμε από καρδίας: «Ό Θεός να τούς συγχώρηση».

25η Δεκεμβρίου 1955, ιερομόναχος Δομέτιος

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . Ο ΓΕΡΟΝΤΑΣ ΔΟΜΕΤΙΟΣ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΣ ΚΥΨΕΛΗ.