Φιλοσοφημένες εμπειρικές αλήθειες, του άειμνήστου Δημητρίου Παναγοπούλου."ΔΙΑΦΟΡΑ περί Γάμου καί περί Μαγείας"

 ΔΙΑΦΟΡΑ περί Γάμου καί περί Μαγείας

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι οι όποιοι όταν ακούνε ότι γίνεται λόγος περί Χριστιανισμού, καί ότι οι άνθρωποι εκκλησιάζονται, ότι μετανοούν, επιστρέφουν, εξομολογούνται, κοινωνούν, αγρυπνούν, νομίζουνε ότι χάνουν την ώρα τους.

Τό έχουνε ότι είναι κάτι τό περιττό, καί αυτοί ότι είναι οι μυαλωμένοι, διότι ενδιαφέρονται διά τις δουλειές τους, τά κτήματά τους, γιά την αποταμίευση τους' τούς δε άλλους τούς έχουν ότι είναι αστείοι, ότι δεν ξέρουν τί κάνουν.

Εις την Παλαιάν Διαθήκην, ύπάρχει μια γνώμη του Θεού διά τού Σολομώντος πού λέγει τό έξης: «Σοφός εστίν ό σωζων ψυχάς». Δεν λέγει σοφός έστιν ό άποταμιεύων χρυσόν, ό άγοράζων αγρούς, ό κτίζων σπίτια κτλ., άλλ’ ό σώζων ψυχάς. Αυτός, λέγει, είναι σοφός.

Θα πει κανείς γιατί; Διότι όλα τά υλικά, εάν τά κατακτήσει ό άνθρωπος μένουν έδώ, μόνον ή ψυχή

 Συμπληρωματικά σε οσα έχουν αναφερθεί προηγουμένως είναι αυτή ή οποία περνάει πέραν του τάφου καί δεν μένει στον κόσμον αυτόν, γι’ αυτό ό άνθρωπος ό όποιος δεν θα κατορθώσει να σώσει την ψυχή του, δεν υπήρξε σοφός, υπήρξε κουτός γιά τόν κόσμον αυτόν.

Διότι, όπως είπε ό Χριστός μας γιά τόν Ιούδα (καλύτερα να μήν είχε γεννηθεί). Μεγάλο πράγμα να πει γιά έναν άνθρωπο αυτό, διότι τί θα ωφεληθεί ό άνθρωπος, εάν παραδεχθούμε ότι άπολαύσει ολας τάς ήδονάς τού κόσμου καί χάσει την ψυχή του;

Οι ήδονές του κόσμου, είτε σάρκα λέγεται ή χρήματα ή ότι άλλο λέγεται; είναι όπως τά ξυλοκέρατα τά όποια ό Χριστός μας χρησιμοποίησε στήν παραβολή του Άσωτου.

Διότι κάθε άνθρωπος μακριά από του Θεού τό θέλημα, μακριά από την εκκλησία, μακριά από κάθε τι πού έχει σχέση μέ τόν Χριστό καί την αιωνιότητα, είναι άσωτος, διότι δεν τρέφεται μέ κάτι τό στερεόν.

Παίζεις λ.χ. χάνεις, βλασφημείς τόν Θεό, γκρινιάζεις μέ τό σπίτι, τόν εαυτό σου τόν χαλάς, τό πρωί τό στομάχι σου, τό στόμα σου είναι πικρά κλπ. ζαλισμένος σκοτισμένος καί όλα σου φταίνε. Πίνεις κρασί, νοιώθεις μια γλύκα, έπειτα μεθάς, κατόπιν κάνεις εμετό, καί γενικά σου κάνει ζημιά στον οργανισμό σου.

Έχεις σχέσεις σαρκικές κλπ., οποιαδήποτε ηδονή καί αν είναι, όταν επιτελεσθεί, έπειτα πτύεις επάνω, είναι ακριβώς ξυλοκέρατα οι ηδονές του κόσμου τούτου, γι’ αυτό ακριβώς ό Χριστός είπε, ότι ό άνθρωπος ό όποιος ζει μακριά από τόν Χριστόν τρέφεται μέ ξυλοκέρατα, γι’ αυτό καί ουδέποτε χορταίνει, δεν ικανοποιείται, ούτε ό μπεκρής, ούτε ό χαρτοπαίχτης, ό πόρνος κτλ. Κανένας, διότι μ’ αυτά πού επιδιώκει να βρέξει την ψυχή του, πού νομίζει ότι αυτά είναι καί άλλα δεν είναι αυτά είναι τύπου ξυλοκέρατος πού δεν χορταίνουν τόν άνθρωπο. Ή αμαρτία δεν είναι γιά τόν άνθρωπο, ή αρετή είναι γιά τόν άνθρωπο- σωφροσύνη, τιμιότης, παρθενία, φιλαλήθεια. Αυτά είναι γιά τόν άνθρωπο, τά άλλα είναι γιά τόν άμαρτωλόν άνθρωπο.

Πολλοί λοιπόν νομίζουν ότι χάνουμε τις ώρες μας, εδώ πού έρχόμαστε, ότι μάς παίρνουν οι παπάδες, ή εκκλησία τά λεφτά, έφ’ όσον έχουμε άνάγκη από δουλειά. ’Έχουνε λάθος οι άνθρωποι, δεν θέλουν να έλθουν, δεν τούς άρέσει, αυτός είναι ό λόγος.

Μπορείς να δώσης σε μια γάτα να φάη καλαμπόκι; Δεν τό τρώει. Μπορείς να δώσης σε μια κότα να φάη ψάρια, όχι, ή γάτα θέλει ψάρια καί ή κότα καλαμπόκι- όταν λοιπόν αυτός είναι κότα καί σύ  δίνεις ψάρι, δεν μπορεί να τό φάη, διότι θέλει τό δικό του, καταλάβατε;

Θέλει να άκούση ψέματα, λόγια του υποκόσμου, διότι αυτό έχει μέσα τό κλουβί, έχει κότα μέσα, θέλει λοιπόν καλαμπόκι, αλλά πάλι μέσα στο καλαμπόκι δεν μπορεί να διακρίνει. Παθαίνουμε καμιά φορά, αυτό πού κάνει ένας πετεινός.

Αν ρίξεις μια χούφτα καλαμπόκι στον κόκορα, καί του ρίξεις καί μερικά μαργαριτάρια, τί θα κάνη ό κόκορας ξέρετε; θα κλωτσάη τά μαργαριτάρια πίσω καί θα ψάχνη να βρή τά καλαμποκη  αλλά τά μαργαριτάρια δεν τά προσέχει. Τό

 ίδιο συμβαίνει καί σ’ αυτό τόν κόσμο, ό όποιος νομίζει γιά μαργαριτάρια αυτό πού λέγεται βρώμα εις τόν κόσμον αυτόν, την οποίαν ό άνθρωπος, ό πραγματικός την σιχαίνεται.

Μή μάς φαίνεται λοιπόν παράξενο, αν μάς αρέσουν αυτά τά άσχημα, πού τού βρωμάνε τού Θεού. Είναι διότι μέσα μας τέτοια έχουμε βάλει. Μια μύγα να κάτσει στο καθαρό, δεν κάθεται, επάνω στη βρωμιά κάθεται ώρες καί τραβάει από κει, μη μάς φαίνεται παράξενο, άλλωστε ό Θεός άλλοιώς βλέπει καί αλλιώς βλέπουμε εμείς.

Θυμάμαι κάτι πού διάβαζα στον άγιο Μακάριο, τόν Αιγύπτιο, εκεί λέγεται ότι κάποτε, ένας γέροντας μοναχός κατέβαινε από τό βουνό μέ τόν υποτακτικό του στήν πόλι, όπως κατέβαιναν λοιπόν, αριστερά τού δρόμου βρίσκονταν ένα ψόφιο ζώο, καί καλοκαίρι όπως ήταν βρωμούσε. Μπροστά τους όμως πήγαινε ένας ψηλός, ό όποιος πέρασε χωρίς να πιάσει τή μύτη του από τή βρώμα, εφ’ όσον αυτοί, αν δεν πιάναν την μύτη τους, δεν μπορούσαν να περάσουν.

Τούς έκανε έντύπωσι έπειδή αυτός δεν έπιασε τή μύτη του, δεν είπαν τίποτα όμως μεταξύ των. Προχωρούν πιο κάτω καί βρίσκουν ένα σκύλο ψόφιο, τό ίδιο αυτός ό ψηλός, δεν έπιασε την μύτη του, αυτοί οι δύο ξαναπιάσανε τή μύτη τους.

Προχωρούν φτάνουν προς την πόλι, πάντοτε δε ό ψηλός προπορεύετο. Από την πόλι όμως ερχόταν μια κοπέλα, ωραία ντυμένη, ωραία όπως εμείς νομίζουμε.

Όταν πλησίαζε αυτή, αυτός πιάνει την μύτη του, του μικρού υποτακτικού τού φάνηκε περίεργο, καί ρωτάει τόν γέροντα. Γέροντα είδες τίποτα; λέει, κάτι είδα. Τί είναι αυτό; περάσαμε από τό ζώο τό ψόφιο, δεν έπιασε τή μύτη του καί από τόν σκύλο τόν ψόφιο, τώρα πού έρχεται ή κοπέλα αυτή από εκεί, τόσο ωραία κλπ. πιάνει τή μύτη του, τί συμβαίνει; τού λέει, τρέξε να τόν φτάσουμε. Πλησιάζουν λοιπόν καί τού λένε' εύλόγησον, όπως ομιλούν αυτοί στη γλώσσα τους, ό Κύριος να εύλογή.

Θέλουμε να σε παρακαλέσουμε να μάς πεις τί είσαι; άνθρωπος ή τίποτα άλλο; Λέει, γιατί ρωτάτε. Όταν περάσαμε από τις βρωμιές αυτές δεν έπιασες τή μύτη σου, καί την πιάνεις τώρα πού έρχεται ή γυναίκα αυτή; εγώ είμαι άγγελος, λέει, δεν είμαι άνθρωπος καί μέ έστειλε ό Θεός να σάς δείξω τί τού βρωμάει αυτού.

Αυτού δεν τού βρωμάει ή βρωμιά αυτή, αλλά τού βρωμάει ή βρώμα τού εγωισμού, αυτού πού έρχεται από κει, όλα αυτά πού έχει φτιάξει αυτή στο κεφάλι της καί όπως αυτή έχει ντυθεί βρωμάνε τού Θεού καί γι’ αυτό μέ έστειλε- καί είναι μια αλήθεια αυτό τό πράγμα.

Εμείς πλανώμεθα, βλέπουμε τό εξωτερικόν, βλέπουμε τόν εαυτόν μας όμορφον, σάν τό παγώνι πού κοιτάζεται, βλέπουμε τά ρούχα μας τά ωραία, μέ την τελευταία μόδα, τό παράστημά μας, άκοΰμε τή φωνή μας, δεν βλέπουμε όμως τή βρώμικη ψυχή μας, αυτό είναι πού κάνει ζημιά.

Ό Θεός δεν βλέπει τά εξωτερικά, αλλά τά εσωτερικά, δεν βλέπει αν φοράη λευκά ή κόρη, τό όποιον δείχνει ότι είναι παρθένος, αλλά βλέπει ότι είναι πόρνη παρ’ ότι φοράει τό λευκό. Βλέπει ότι αμαρτάνει, ότι διαβάζει άσεμνα, ότι ακούει διεφθαρμένα, βλέπει ότι είναι γυμνή, αλλά φοράει πάλλευκα, εις ένδειξιν δήθεν παρθενίας, καί ή νύφη έχει λευκά αλλά πολλάκις είναι πόρνη, καταλάβατε; Δεν βλέπει τό έξω ό Θεός αλλά τό μέσα.

Γι’ αυτό, λέγω, ότι πολλοί νομίζουν περιττά αυτά τά πράγματα, ότι δεν χρειάζονται. Έχουν λάθος οι άνθρωποι αυτοί. Δεν εξέτασαν ποτέ τους ότι θα φύγουν, καί εκεί πού θα βρεθούν, δεν θα τούς κρίνουν οι φίλοι τους, ό πατέρας, ή μητέρα, οι συγγενείς, αλλά θα τούς κρίνει ό Χριστός, ό όποιος μιλάει γιά αυτά' καί ό Κύριος είπε' όποιος θέλει μπορεί να άκολουθήση, όποιος θέλει άς μήν άκολουθήσει. Δεν εκβιάζει ό Χριστιανισμός (όστις θέλει), έχει την πόρτα ανοιχτή. Λεφτά από κανέναν δεν ζητάει, αν θέλης έλα, εάν δεν θέλης μήν έρχεσαι, αλλά θα τά συζητήσουμε όταν θα έλθης από κει, πού δεν θα μπορή να σε βοηθήση κανένας.

Όταν θα σε φέρουνε οκτώ χέρια καί οκτώ πόδια εκεί πού δεν ήθελες να έλθης, θα τά συζητήσουμε αυτά πού συζητούμε τώρα, τά όποια γράφεις στά υποδήματά σου.

Σοφός λοιπόν είναι αυτός ό όποιος, έξασφαλίζει την ψυχή του. Αν έχει ό άνθρωπος λίγα λεφτά, λέει κάντα κτήμα να μη τά χάσης ή χρυσό ή κατάθεσέ τα γιά τόν τόκο, αυτά ξέρεις άνθρωπε πώς να τά χρησιμοποιήσης, την άθάνατο ψυχή σου δεν ξέρεις καί δεν γνωρίζεις τίνι τρόπο να την εξασφάλισης;

Πώς λοιπόν μπορεί να είσαι σοφός, όταν έχης χρήματα καί δεν τά εξασφαλίζεις; θα σου πούνε οι

άλλοι• τέτοιο μυαλό πού είχες, τά έχασες- έτσι θα σου πει καί ό Χριστός. Έγώ σου έδωσα έναν σταυρό μεγάλο, αλλά δεν τόν πρόσεξες, αυτή λοιπόν την αθάνατο ψυχή, ό καθένας να την προσέξει καί να μην την άφήση να πάη χαμένη, ούτε την δίκιά του, ούτε όλων όσων μπορεί να έπηρεάση.

* * *

Στη συνέχεια ήθελα να θίξω ένα άλλο θέμα. Έχω άκούσει πολλές, κατ’ εξοχήν γυναίκες, γιατί αυτές είναι πού έκλεισαν τόν Παράδεισο καί αυτές συνεχίζουν άκόμη κατά κάποιον τρόπον να τόν κλείνουν.

Τόν άντρα τόν βλέπουν στο σπίτι σάν μουσαφίρη, σάν ύπηρέτη, τόν βλέπουν σάν υπάλληλο- ώς επί τό πλείστον ή γυναίκα είναι αυτή ή όποια κρατάει τά κλειδιά, κρατά γενικά τά πόστα.

Ή γυναίκα έχει έναν φόβο, όταν έχει παιδιά καί δή κορίτσια, καί κυττάζει τίνα τρόπω να τά παντρέψη. Τώρα μέ ποιόν καί πώς θα τά παντρέψη, δεν την ενδιαφέρει, μόνον να τά παντρέψη, γιά να μη μείνουν στο ράφι, γιατί αν μείνουν, ό κόσμος θα τις κατηγορήση, γεροντοκόρες έγιναν.

Μπορεί καί τό σπίτι να άνοιξη, να καλέση καί γαμπρούς μέσα, να κάνη καί χορούς, να άγκαλιάσουν την κόρη μπροστά τους, να τή δώση να πάη καί άλλου καί να γδυθή καί να φτιάξη πράγματα παράνομα, πού δεν αρέσουν ούτε τού Χριστού, ούτε της Παναγιάς, μέ τόν σκοπόν ότι θα την δούνε, θα δούνε τό σώμα της, ότι χορεύει καλά, ότι σερβίρει κτλ., γιά να την παντρέψη.

Καί ακούς πολλούς ανθρώπους να λένε, εγώ πάντρεψα τά παιδιά μου κτλ. καί σάν τά πάντρεψες τί τούς έκανες;

Τά παιδιά σου πιστεύουν, τά παιδιά σου κάνουν παιδιά, εκκλησιάζονται, εξομολογούνται, κοινωνούν; Τί πάει να πει τά πάντρεψες καί παίζεις τό κομπολόι σου, νομίζεις ότι ξένοιασες; πλανάσαι.

Ή δουλειά σου δεν είναι να τά παντρέψεις, είναι άλλουνού δουλειά να παντρέψει τά παιδιά σου. Ηλθες ποτέ σε γάμο, πρόσεξες τί λέγει μέσα εκεί; τό όποιο περνά απαρατήρητο: «οίκον καί ΰπαρξιν μερίζουσι πατέρες παισί, παρά δε Κυρίω αρμόζεται γυνή άνδρί».

Τά χωράφια καί τά αμπέλια τά κληρονομεί ό άνθρωπος από τόν πατέρα του κτλ., τή γυναίκα όμως τη δίδει ό Θεός' άρα ό Θεός, γνωρίζοντας ότι έχεις μία Εύα, μία κόρη, θα σου στείλει έναν Αδάμ, καί αν έχεις έναν Αδάμ, θα σου στείλει μία Εύα.

Δεν είναι ανάγκη να άνοιξης τό σπίτι σου καί να τό κάνης πορνείο- δεν είναι ανάγκη να ξεβγάλης, να γδύσης καί να κάνης κινητό πορνείο την κόρη σου γιά να την παντρέψεις μη σε φοβίζει ό διάβολος στο σημείο αυτό, ό Θεός γνωρίζει καί ή Παναγιά γνωρίζει καί θα σου στείλει άνθρωπον κατάλληλον.

Πόσες φορές δεν κάνουμε εμείς τέτοια παράνομα καί έπειτα γεμίσαμε δάκρυα ποτάμια. Πόσα ερωτικά συνοικέσια δεν γίνανε, καί κράτησαν ένα, δύο, τρία χρόνια. Όργωσαν φαράγγια, όργωσαν άκρογιαλιές, κινητές γκαρσονιέρες καί κατόπιν, όταν παντρευτήκαν σε δέκα μέρες χώρισαν.

Τόσα χρόνια πού ζήτε παρανόμως, γιατί δεν χωρίζετε; καί τώρα, πού στεφανωθήκατε, τώρα χωρίζει ό διάβολος γνωρίζει καί από τή μια να παίρνη τά 100% καί από την άλλη να κολάζη.

Θάθελα λοιπόν να ύπενθυμίσω καί να πω, να περιμένετε τόν σύντροφο των παιδιών σας καί των άγοριών καί των κοριτσιών από τόν Θεόν, αυτός ξέρει ποιος είναι ό Αδάμ.

Ξέρετε, Αδάμ καί Εύα λέγει, ή Εύα είναι από την πλευρά του Αδάμ. Που ξέρεις εσύ ποιά είναι ή Εύα του παιδιού σου, ή γυναίκα του παιδιού σου, ή πραγματική του πλευρά, ώστε να μην είναι ξεπλατισμένο; Κοιτάζεις άνθρωπε αν έχει λεφτά, αν έχει κολλά, εάν είναι όμορφη, αν, αν, αν... Μή τό κοιτά-, διότι μπορεί να μην είναι ή πλευρά του παιδιού σου, καί τό παιδί σου θα χωρίση αύριο ή θα περνάη άσχημα αύριο' τό ίδιο καί προς την γυναίκα, μην κοιτάς ποιος είναι αυτός, εάν έχει καδένες καί έχει έλθει από την Αμερική, αν έχει Ι.Χ. ή πολλά λεφτά, δεν ξέρεις ποιος είναι. Χριστέ μου, εσύ να μοΰ στείλης τόν Αδάμ, καί τότε να γνωρίζουμε, ότι στείλει ό Χριστός, ή Θεοτόκος, θα μπορή να έχει βιώσιμον κατάστασιν, θα ζήσουν καλύτερα παρα’ ότι θα φτιάξουμε μέ τά χέρια μας.

Ότι ό άνθρωπος φτιάχνει μέ τά χέρια του, μετανοεί εκ των υστέρων, αλλά ό εγωισμός δεν μάς αφήνει να τό ομολογήσουμε, ότι πράγματι αποτύχαμε. Ποτάμια δάκρυα χύνονται, από εγωισμό καί πολλοί φθάνουν πολλές φορές μέχρι αυτοκτονίας.

’Έχω έναν φίλο, συνταγματάρχη εν αποστρατεία, ό όποιος έχει πολλά παιδιά. Ένα από αυτά ερωτεύτηκε. Πάει λοιπόν στον πατέρα του καί του λέει, ξέρεις πατέρα αύριο αρραβωνιάζομαι, καί σε καλώ να έλθεις να άλλάξης τά δακτυλίδια.

Παιδί μου, εγώ να έλθω να άλλάξω τά δακτυλίδια, σε μια ύπόθεση πού νομίζω οτι δεν πρέπει να την κάνης. Δεν ξέρω τί θα κάνης, καί βγάζει τις βέρες καί του τις δίδει.

Ό πατέρας ήτο πιστός, παρ’ ότι άξιωματικός καί οι αξιωματικοί κάνουν τή δίκιά τους ζωή ώς έπί τό πλείστον, εν τούτοις όμως αυτός ήτο πιστός. Παίρνει τό βράδυ τις βέρες καί όπως προσευχήθηκε στο εικονοστάσι του, πού είχε την εικόνα τής Παναγίας μας, τις έβαλε στήν εικόνα τής Παναγίας καί τής λέει, Παναγία μου εσύ εύλόγησε αυτά τά πράγματα, εγώ δεν ξέρω, άνθρωπος είμαι καί τή φοβούμαι αυτή την αρραβώνα, καί τις άφησε τις βέρες εκεί, να τις πάρη την άλλη μέρα, γιατί θα πήγαινε τό άλλο βράδυ να άλλάξη άναγκαστικώς τά δακτυλίδια τού παιδιού του μέ μια γυναίκα πού τού παρουσίασε.

Πάει τό πρωί να πάρη τά δακτυλίδια καί βλέπει τό ένα δακτυλίδι σε μια άκρη τής εικόνος καί τό άλλο στήν άλλη άκρη τής εικόνος.

Κατάλαβε λοιπόν ότι αυτό δεν πρέπει να γίνη. Ή Θεοτόκος δεν ευλογεί, θα έχει αποτυχία. Τό καλεί τό παιδί καί τού λέει, παιδί μου αυτό καί αυτό. Δεν ξέρω εσύ καί ή Παναγία σου τί κάνεις, αν θέλεις έλα καί πρέπει νάρθης. Θα έλθω, τού λέει, αναγκαστικώς, γνώριζε ότι θα αποτύχεις καί πράγματι έτσι έγινε.

Πήγε αυτός άλλαξε δακτυλίδια εκεί πέρα τυπικώς κτλ. καί τό αποτέλεσμα ήτο να κάμουν καί ένα παιδί καί κατόπιν χώρισαν, γιατί αυτή παρουσιάσθηκε να ζει παρανόμως μέ έναν άλλον.

Πολλά τέτοια πράγματα γίνονται όταν ό Χριστός δεν ρωτάται την πήρε γιατί ήτο όμορφη, γιατί  ήξερε να τραγουδά, είχε καί άλλα χαρίσματα εξωτερικά... καί εκεί απέτυχε.

Στη Μητρόπολι των Αθηνών εκκρεμούν 70 χιλιάδες διαζύγια, οι 68 χιλιάδες είναι εκείνες πού έφτιαξαν μοναχοί τους οι άνθρωποι, διά τού έρωτος, διάλεξαν τή γυναίκα καί απέτυχαν.

Στήν προσευχή σας να ζητάτε από τόν Θεόν, Σύ Κύριε, στείλε έναν άνθρωπο καί γιά τό δικό μου τό παιδί. Δεν βρισκόμαστε στήν έποχή του Αδάμ καί  τής Εύας, ούτε στήν εποχή τού Κατακλυσμού γιά να παίρνουμε πολλάκις τούς συγγενείς μας. Προσέχετε αυτό, διότι σήμερα βλέπουμε περιπτώσεις αιμομιξίας μέ ξαδέλφια κλπ. είναι κατάρα τού Θεού, να ευλογούν οι παπάδες. Έδώ, ό Χριστός δεν ευλογεί, να τό έχουμε ύπ’ όψιν μας.

Εκατομμύρια γυναίκες υπάρχουν, καθώς καί άνδρες δεν έπεσε ή ζάχαρι στούς συγγενείς μας, στον θείο μας ή στη θεία μας, στη άνεψιά μας ή στήν έξαδέλφη μας μακριά από συγγένεια όσο μπορείτε, διά να φύγη ή οργή τού Θεού από τό σπίτι, καί να γυρίση εύλογία στο σπίτι. Διαφορετικά ό άνθρωπος οποιαδήποτε νομιζομένη εύτυχία καί να φτιάξη έδώ, να γνωρίζη, ότι θα άποτύχη.

Γνωρίζω αιμομιξίες, δηλ. συγγένειες, εξαδέλφια παρμένα καί έχουν κάνη παιδιά παράλυτα. Είναι ή άπάντησις τού Χριστού, όταν παραβαίνης τόν νόμο μου, θα τιμωρείσαι. Από συγγένεια λοιπόν μέ πολλά λεφτά καί παντρεύτηκαν, γιά να μη φύγουν τά λεφτά, να έχουν όλοι.

Δεν έσκέφθηκαν πέραν τού τάφου....

Μιλούσα σε ένα περιβάλλον, γιά ένα τέτοιο περιστατικό στάς Αθήνας, γιά μία ή όποια είχε παντρευθή εις τάς Θήβας καί παρουσίαζε έπειτα από 40 χρόνια ότι δεν έχει κάνη τίποτε. Τής έθεσα τό έρώτημα, πόρνη παντρευτήκατε ή παρθένος; Τί είναι αυτό πού μοϋ λέτε; Αυτό πού σάς λέγω, διότι από την περιοχή πού εισαστε μάλλον πόρνη παντρευτήκατε καί όχι παρθένος.

Αυτό είναι ένα έθιμο λέει, όταν δίδουμε λόγο, να πηγαίνουμε μέ τόν άνδρα μας. Τού Χριστού ή τού Διαβόλου, έθιμο είναι; Είναι τού Διαβόλου, μετενόησε, διάβασε τό βιβλίο πού σου δίδω μέ 600 άμαρτήματα καί μετενόησε να γίνης άνθρωπος.

Τέτοια πολλά υπάρχουν τά όποια εμείς έχουμε κλείσει στα έθιμα μέσα καί εκεί χάνονται οι ψυχές, καί επί τή ευκαιρία μιας καί πέρασα από τό μέρος σας να σάς τά θίξω αυτά τά πράγματα, να τά λάβετε σοβαρώς ύπ’ όψιν καί να άκολουθήσετε τά έθιμα καί τούς νόμους τής έκκλησίας.

* * *

Τό τρίτο καί τό τελευταίο πού θάθελα να υπενθυμίσω σε πολλούς από μάς, οι όποιοι κάνουνε χρήσι τού διαβόλου, πού παραδίδουν ανθρώπους εις τόν διάβολον, άοπλους ανθρώπους μέ την μαγεία.

Όταν εγώ είμαι μέ τόν Χριστό, τότε δεν μπορεί να μου βλάψης, άλλ’ έάν ό άλλος είναι άοπλος, είναι τυπικώς χριστιανός, πού άνάβει τό κερί του και να μετανοεί, να έξομολογηθή, να κοινωνή, αυτός μπορεί να πιασθή από τόν διάβολο....

Όχι μόνον στήν περιοχή αυτή, αλλά σε όλη την Ελλάδα καί τολμώ να σάς πώ, ότι ένα 40% είμαστε δαιμονοκρατούμενοι.

Ό Χριστός ήλθε στον κόσμο να λύση τά έργα τού σατανά, να πάρη τόν άνθρωπο από τόν διάβολο. Καί ξέρετε τί είναι από μίσος, από φθόνο, κακία, να πηγαίνεις καί να παραδίδεις τόν άνθρωπο, πού είναι είκών του Θεού στο διάβολο; καί έπειδή είναι άοπλος τόν κάνεις εσύ όπως θέλεις καί τόν παραδίδεις στον διάβολο να πεθάνη, να λυώση, να ύποφέρη καί να χάσης καί σύ την ψυχή σου;

Αυτά πρέπει να σηκωθούν, να φύγουν, να τακτοποιηθούν. Δεν λύονται μέ τόν τρόπον πού νομίζουμε εμείς, πολλοί πηγαίνουν στη μάγισσα να λύσουν τά μάγια, δεν λύνει ή μάγισσα τά μάγια, αν θα λύση τού σώματος θα δέση τής ψυχής.

Αν σου λύσει τό σώμα, θα δέση τής ψυχής, δηλαδή εγώ σού λύω τό σώμα αλλά σου δένω την ψυχή γιά να είναι σε μένα, αυτά κάνει ή μάγισσα.

Ή Εκκλησία λύει καί ψυχή καί σώμα, υπάρχουν οι έξορκισμοί, ύπάρχει νηστεία, ύπάρχει ή μετάνοια, ή προσευχή, αυτά τά πράγματα ελευθερώνουν τόν άνθρωπο καί ψυχικά καί σωματικά. Έάν θέλουμε να γλυτώσουμε από τούς κακούς ανθρώπους, οι όποιοι δεν θα σταματήσουν να υπάρχουν καί γυναίκες κατ’ εξοχήν αλλά καί άντρες, θα πρέπη έμείς να άσφαλιστοΰμε. Ποια είναι ή ασφάλεια;

Να είσαι εν μετανοία, εν έξομολογήσει καί θεία Κοινωνία. "Ενας πλούσιος είχε πολλούς σκύλους, είχε καί ειδικό μάγειρα, πού τούς μαγείρευε καί σε ένα καζάνι πού τούς έκανε φαγητό καί είχε καί 12 πιάτα, καί τούς έριχνε με την κουτάλα μέσα.

Οι σκύλοι εφ’ όσον τό καζάνι έβραζε καί τούς πήγαινε ή μυρουδιά λάκτιζαν, χαροποιοί, ότι θέλουν να φάνε, έβραζε τό φαγητό, έπαιρνε αυτός μέ την κουτάλα καί έριχνε, πηγαίνουνε οι σκύλοι να φάνε αλλά δεν μπορούσαν γιατί ήτο ζεστό, γύριζαν λοιπόν γύρω - γύρω καί λακτοϋσαν, τίποτα, περίμεναν να παγώση καί τότε κάθονταν καί έτρωγαν.

Αυτό τούτο κάνει ό διάβολος στούς ανθρώπους, όταν τόν βρίσκει τόν άνθρωπο παγωμένον, άδιάφορον, καί δεν έχει σχέσι μέ τά μυστήρια, τότε πολλά πράγματα τού κάνει.

Είχα γράψη σε ένα φύλλο τής άγιας Μαρίνης ένα περιστατικό πού πήρα από τό Γεροντικό.

Ένας άνθρωπος γύριζε στο σπίτι του μια μέρα καί βρίσκει τή γυναίκα του σε τύπον φοράδας. Τρόμαξε, είδε τή γυναίκα του ζώον θηλυκό, ό κόσμος μαζεύτηκε να δή τί έπαθε τί συνέβη, ό διάβολος κατόρθωσε να τή μεταποιήση σε ζώο.

Τί να κάνη, διότι κανείς δεν μπορούσε να τόν βοηθήση, τού υπέδειξαν λοιπόν να πάη σε ένα γέροντα ασκητή μακριά. Την πήρε μια μέρα, όπως την παίρνουμε από τό καπίστρι καί την πήγαινε, ό κόσμος έβλεπε τώρα ότι αυτός πάει μια φοράδα σε ένα μοναστήρι. Βγαίνουν μερικοί μοναχοί καί λένε' Γέροντα ήλθε ένας καί έφερε τάμα μια φοράδα. Λέει αυτός τά μάτια σας δεν βλέπουν καλά, είναι άνθρωπος τού Θεού, είναι γυναίκα αυτή πού βλέπετε σείς φοράδα.

Διαβάζει έναν αγιασμόν, την ραντίζει καί αμέσως έφυγε τό σχήμα του αλόγου καί έμεινε ή γυναίκα. Τής λέει, πήγαινε καί πρόσεξε, αυτό σου τόκανε ό διάβολος διότι σε βρήκε άοπλη, έχεις πέντε Κυριακές να κοινωνήσης, εάν κοινωνούσες συχνά δεν θα μπορούσε να στο κάνη αυτό ό σατανάς.

Ή θεία Κοινωνία είναι όπλον τού ανθρώπου.

Τόν άνθρωπο τόν κρατάει ζεστό, ό άνθρωπος είναι σάν τόν τενεκέ, όταν είναι κοντά στη φωτιά, είναι ζεστός καί δεν μπορεί κανείς να τόν πιάσει, όταν όμως βρίσκεται μακριά από τή φωτιά, τόν σηκώνεις καί τόν χρησιμοποιείς όπως θέλεις.

’Αν λοιπόν υπάρχουν άνθρωποι άοπλοι, θα πέσουν στα χέρια των κακών άνθρώπων, έάν όμως είναι οπλισμένοι, μετανοημένοι, εξομολογημένοι καί κοινωνημένοι, δεν φοβούνται ούτε μάγια, ούτε μάγισσες.

Διαβάστε τόν βίο του άγιου Κυπριανού καί τής αγίας Ιουστίνης. Ό Κυπριανός ήτο μεγάλος Μάγος καί μία παρθένος πού ήτο καλή Χριστιανή, πού δεν κατώρθωσε αυτός να τή φέρη να ύποκύψη σε έναν άρχοντα πού ήθελε να την κάνη έκών άκων, γυναίκα του, έγινε αιτία να κάψη τά συγγράμματά του καί να γίνη ό άγιος Κυπριανός. Διαβάστε τόν άγιο Κυπριανό, να δήτε τί πάει να πει μαγεία καί τί καταστροφή κάνει ό διάβολος καί στη μια ψυχή καί στήν άλλη.

Ό Κύριος έσταυρώθη, έτάφη, άνέστη, άνελήφθη γιά να πάρη τόν άνθρωπο από τόν σατανά, καί εμείς να τόν παραδίδουμε στον Διάβολο; αυτό είναι πολύ άσχημο καί μεγάλο κακό.

 Αυτά τά τρία, θεώρησα καθήκον μου, συμπληρωματικούς να σάς θίξω, καί ό καθένας μπορεί να διαλλέξη καί να πάρη ότι θέλει.

Δεν εκβιάζουμε κανέναν, οποίος θέλει, μπορεί να έθίγησαν συμφέροντα από τά λόγια πού λέμε, μπορεί να έθίγησαν άγκαλιές, ηδονές κτλ. είναι αλήθειες όμως, δεν μπορεί κανείς να μάς πει ότι λέμε ψέματα, άδιαφόρως αν εμείς σήμερα δεν τό μπορούμε αυτό.

Άς τό ζητήσωμεν από τόν Χριστόν, ό όποιος έχει την δύναμιν να μάς βοηθήση να τό πράξωμε. Εύχομαι ή Παναγία μας, πού την έορτήν τής Κοιμήσεώς της θα έορτάσωμεν, να εύλογήση καί να μάς βοηθήση να έπιτύχωμε τής έπαγγελίας' άμήν.

 ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ . ΑΦΙΕΡΩΜΑΤΙΚΟ ΤΕΥΧΟΣ ΣΤΗΝ ΙΕΡΑ ΜΝΗΜΗ ΜΕ ΤΗΝ ΣΥΜΠΛΗΡΩΣΗ 100ΧΡΟΝΩΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΓΕΝΝΗΣΗ ΤΟΥ ΚΑΙ 35 ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΟΙΜΗΣΗ ΤΟΥ. ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΟΡΘΟΔΟΞΟΥ ΚΥΨΕΛΗ.