Απομαγνητοφωνημένος λόγος μακαριστού Γερασίμου Αρχιερέως σε αγρυπνία εορτής Αγίου Ιακώβου Αδελφοθέου στο ναό του Αγίου Γερασίμου

Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν, Θεοτόκε, πύλη επουράνιε, άνοιξον ημίν την θύραν του ελέους σου

Αγαπητοί μου αδελφοί, απόψε, σ' αυτή την κατανυκτική αγρυπνία που βρισκόμαστε, σ' αυτόν τον άγιο τόπο, όπου έχουμε συλλειτουργό, όπου έχουμε κοντά μας έναν Άγιο ολόσωμο, που ευωδιάζει, έναν Άγιο που είναι αδιαλώβητος, έναν Άγιο που είναι άφθαρτος, έναν Άγιο που σιωπά κι όμως διδάσκει εκκωφαντικώς με αυτή τη σιωπή που έχει, σε αυτή, λοιπόν, την κατάνυξη γιορτάζουμε τον Άγιο Ιάκωβο τον Αδελφόθεο.

Ο Άγιος αυτός την εκκλησία την επλούτισε, την εκκλησία την επροικοδότησε με το Ευχέλαιο, το μυστήριο του Ευχελαίου και τη Θεία Λειτουργία του που ταιριάζουν πολύ με αυτά τα λόγια: “ Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν”. Πράγματι αδελφοί μου, ο ναός αυτός ο επίγειος, εμείς που είμαστε άνθρωποι, ο καθένας μας ξέρει, πρώτος εγώ, τις αδυναμίες του, τις πτώσεις του, τις κακίες του, τα ελαττώματα του, τις φθορές του, κι όμως, καίτοι είμαστε άνθρωποι χοϊκοί, χεριές χώματα, σε κάτι τέτοιες στιγμές, σε τέτοιες αγρυπνίες, σε τέτοιες ακολουθίες αισθανόμαστε ότι πράγματι ἐν οὐρανῷ ἑστάναι, ότι είμαστε στον ουρανό. Ανεβαίνει ο άνθρωπος και από χώμα γίνεται πνεύμα, κι από φθαρτός γίνεται άφθαρτος και από θνητός γίνεται αθάνατος.

Επειδή έχει περάσει δυστυχώς η ώρα απόψε και με συγχωρείτε, εγώ φταίω, άργησα ήμουνα στο Ληξούρι σε θυρανοίξια, να πούμε επιγραμματικά μόνο τρία πράγματα:

Ό Άγιος που γιορτάζουμε απόψε, αδελφοί μου, ο Άγιος Ιάκωβος ήταν παιδί του Ιωσήφ, του μνηστήρος της Θεοτόκου. Ήταν παιδί του Ιωσήφ του τέκτονος από τον πρώτο γάμο του και επειδή ακριβώς ήτανε παιδί από την πρώτη γυναίκα, μέτραγε ο λόγος του. Υπήρχε παράδοση στα Ιεροσόλυμα και όταν ήρθε η ώρα του μεριδίου, τι θέμα κι αυτό αδελφοί μου. Ξέρουμε όλοι μας, και οι πνευματικοί πιο πολύ, τι πληγές, τι διάσταση, τι παράπονα, τι πόλεμο δημιουργεί μέσα στις οικογένειες, ανάμεσα στα αδέλφια, στην μάνα και το παιδί, στον πατέρα και το παιδί το θέμα αυτό του μεριδίου, το θέμα της κληρονομιάς. Και από τη μικρή έκταση γης που είχε ο Ιωσήφ, ηθέλησε ο άνθρωπος του Θεού να δώσει και στον Ιησού, ο οποίος ήταν Υιός της Παρθένου και Υιός του Θεού, αλλά φαινομενικά ήταν και δικό του παιδί, να δώσει ένα κλήρο. Και οι άλλοι δυσφόρησαν, αλλά αυτός που γιορτάζει απόψε, αδελφοί μου, ο Ιάκωβος ο και Αδελφόθεος είπε:

“Όχι, να δώσουμε και στο παιδί της Μαρίας κλήρο” και ονομάστηκε από τότε δίκαιος και στην παράδοση των Ιεροσολύμων, γράφει στο Συναξαριστή και στην παράδοση την προφορική, από τότε λένε οι πατέρες, από την μοιρασιά, ονομάστηκε δίκαιος. Ο άνθρωπος αυτός αξιώθηκε να είναι ο πρώτος επίσκοπος της Εκκλησίας της Ορθοδοξίας, ο πρώτος επίσκοπος της Εκκλησίας των Ιεροσολύμων και να φθάσει σε τέτοια αρετή ο ευλογημένος και αγιότητα, με άσκηση και υπομονή, ώστε να φθάσει και εις το μαρτύριο. Και επειδή κήρυττε ότι ο Υιός της Παρθένου είναι και Υιός του Θεού, αμήτωρ εν ουρανώ και απάτωρ εν γη, τον έρριξαν οι Εβραίοι από το πτερύγιο του ναού, από πολύ ψηλά και τον φόνευσαν και μάλιστα όταν τον πέταξαν κάτω, ήταν ακόμη ζωντανός και πήραν ένα ξύλο και του συνέτριψαν το κεφάλι και σήμερα είναι ζωντανός, σήμερα συμβασιλεύει με τον Αδελφό του το νομιζόμενο και τον Αδελφό όλων , γιατί ο Κύριος μας ο Ιησούς Χριστός είναι Πρωτότοκος εν πολλοίς αδελφοίς, είναι ο Υιός του Θεού και Αδελφός πάντων και μας έχει ανοίξει τον Παράδεισο.

Δεύτερο, αδελφοί μου, και δεν δύναμαι να σιωπήσω, είναι η παρουσία του Αγίου μας εδώ, τόσο πολύ αισθητή. Ο Άγιος μας εδώ με τη σιωπή του τόσο πολύ βοά και κραυγάζει και διδάσκει όλους μας και υποδεικνύει σε όλους μας και φωτοδρομεί. Οι Άγιοι μας, αδελφοί μου, είναι οι φωτοφόροι, ο Άγιος μας, που τον έχουμε εδώ μπροστά μας, είναι ο απλανής οδηγός που μας δείχνει το δρόμο. Και βλέπετε, ο Άγιος άφησε το σπίτι του, την πατρίδα του και το χρυσό, αγάπησε τον Χριστό υπέρ το χρυσό, τα πάντα εγκατέλειψε και τον εαυτό του και σήμερα μετά από 425 χρόνια μας αξιώνει ο Θεός να ασπαστούμε το χέρι του Αγίου. Αδελφοί μου, τι θαύμα είναι αυτό, τι θαύμα συγκλονιστικό, να ασπαζόμαστε σήμερα έναν άνθρωπο που έφυγε εδώ και 425 χρόνια; Να του φιλάμε τώρα , πριν από ένα λεπτό ασπαστήκαμε, μας αξίωσε η Χάρις του Θεού, ο Θεός που είναι δωρεοδότης που είναι αγαθοδότης, που είναι αμνησίκακος που είναι πανοικτήρμων, που είναι πολυέλεος, μας αξίωσε να προσκυνήσουμε το χέρι του Αγίου Γερασίμου, το οποίο φυλάττει η Θεία Χάρις άφθαρτο και αλώβητο για να οδηγεί τους ανθρώπους εις τας μονάς του Κυρίου.

Και ένα τρίτο αδελφοί μου, απόψε γιορτάζει κι ένας άνθρωπος του Θεού ο πατήρ Ιάκωβος ο Τσαλίκης, ο οποίος είναι σύγχρονός μας, αλοίμονό μας. Έζησε στην εποχή τη δική μας, στην εποχή που ήταν η τηλεόραση, τα βίντεο, που ήτανε η απιστία, που ήτανε η απανθρωπιά, που ήτανε η ανηθικότητα, στη δική μας εποχή έζησε , και όμως! Ο άνθρωπος αυτός εκοιμήθει στις 21 Νοεμβρίου 1991, χθεσινός είναι, σημερινός είναι, σύγχρονος είναι. Και ο άνθρωπος αυτός του Θεού, Άγιος είναι Θα κάνουμε στο τέλος, αδελφοί μου, όπως κάνουμε κάθε χρόνο τρισάγιο. Μας αξίωσε ο Θεός πριν ένα μήνα να πάμε στο μοναστήρι του και να προσκυνήσουμε τον τάφο του, κι ο τάφος του ανθρώπου αυτού ευωδιάζει, ο τάφος του ανθρώπου αυτού κάνει θαύματα, ο τάφος του ανθρώπου αυτού κάνει καλά καρκίνους και η εικόνα του, και η παρουσία του και η προσευχή του και η παρρησία του θεραπεύει ασθένειες. Σε λίγο αδελφοί μου θα πάψουμε να κάνουμε τρισάγια, θα κάνουμε αγρυπνίες και παρακλήσεις και θα λέμε Άγιε του Θεού, πάτερ Ιάκωβε, Άγιε του Θεού πρέσβευε υπέρ ημών.

Και τελειώνω αδελφοί μου, μπορείς να μιλάς χρόνια και να μην τελειώνεις, οι Άγιοι αυτοί της πίστεως μας ο Άγιος Ιάκωβος ο Ιερομάρτυς ο Αδελφόθεος , ο θησαυρός του νησιού μας, ο προστάτης μας, ο ένθεος, ο πολιούχος, η παρηγοριά μας, η ελπίδα μας, η χαρά των Κεφαλλήνων, ο Άγιος Γεράσιμος και ο τρίτος ο Όσιος Πατήρ ημών Ιάκωβος ο Τσαλίκης τι μας λένε, αδελφοί μου; Τι λένε και σε μένα και σε σας, τι λένε στον καθένα μας και στην καθεμιά σας; Να αγαπήσουμε την αρετή. Τι σημαίνει αρετή, αδελφοί μου; Με δυο λόγια: Να κάνουμε αυτό που αρέσει στο Θεό. Και τι αρέσει στο Θεό; Αρέσει η αγάπη. Γιατί ο Θεός Αγάπη εστί. Τι σημαίνει αγάπη; Να αγαπάς το Θεό, δηλαδή να είσαι φιλόθεος και να αγαπάς τον άνθρωπο, δηλαδή να είσαι φιλάνθρωπος.

Ο Άγιος Ιάκωβος ο Ιερομάρτυς ο Αδελφόθεος, ο Άγιος Γεράσιμος και ο Πατήρ Ιάκωβος μάς λένε καθημερινώς, διαχρονικώς, διηνεκώς να αγαπούμε την αρετή και να είμαστε, αδελφοί μου, φιλόθεοι και φιλάνθρωποι. Μακάρι, αυτή τη στιγμή να τους παρακαλέσουμε, είναι δύσκολο, θέλει αγώνα, αλλά είναι κατορθωτό, να τους παρακαλέσουμε να μας δώσουνε δύναμη, να μας δώσουν την ευχή τους, την ευλογία τους να είμαστε στη ζωή μας, όσο πιο πολύ γίνεται, με αγώνα σκληρό και φιλόθεοι και φιλάνθρωποι και να ζούμε κι εμείς και να επαναλαμβάνουμε:

Ἐν τῷ Ναῷ ἑστῶτες τῆς δόξης σου, ἐν οὐρανῷ ἑστάναι νομίζομεν, Θεοτόκε, πύλη επουράνιε, άνοιξον ημίν την θύραν του ελέους σου.

Και η Αγάπη του σε όλους εμάς, στις οικογένειές μας και σε όλο τον κόσμο.

https://www.facebook.com/868968116483905/photos/a.869350409779009.1073741828.868968116483905/892044370842946/?type=3