ΓΙΑ ΤΗΝ ΝΕΚΡΟΦΑΝΗ ΗΛΙΚΙΩΜΕΝΗ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Γιά τή νεκροφανή ηλικιωμένη

Μάς διηγείται κάποιος γιά μια ηλικιωμένη άπ’ τό Οϋζιτσε, ή όποια πέθανε πριν 30 χρόνια. Ήταν πλούσια χήρα, όμως μεγάλη τσιγκούνα. Έδιωχνε τους φτωχούς από κοντά της, ενώ μάλωνε τους ζητιάνους καί δεν τους έδινε τίποτα. Ή μόνη καλή πράξη στη ζωή της ήταν ότι είχε πάρει κάποιο ορφανό κορίτσι, τό κρατούσε μαζί της στο σπίτι, τό τάιζε καί τό συντηρούσε. Βέβαια, τό κορίτσι δεν έτρωγε ψωμί τζάμπα, αλλά κέρδιζε τό ψωμί του μέ κόπο καθημερινά καί αφοσιωμένη υπηρεσία στήν κυρία της. Όμως συνέβη, κι εκείνη ή γριά κυρία πέθανε.

 Κείτονταν νεκρή ολόκληρη τή νύχτα καί μέχρι την επομένη τό μεσημέρι. Ένώ όλα είχαν ετοιμαστεί γιά την κηδεία της, ξαφνικά σηκώθηκε από τό φέρετρο καί ήταν γεμάτη φρίκη κι έτρεμε. Έλεγε, ότι δεν περιγράφονται τά όσα φοβερά πέρασε ή ψυχή της σ’ αυτό τό διάστημα. «Αν, λέει, δεν είχα αυτό τό παιδί, δε θα μπορούσα νά άντέξω νά βλέπω εκείνα τά φοβερά. Αλλά τό καλό που έκανα σ’ αυτό τό ορφανό μ’ έσωσε. Μακάρι νά ’ξερα νά κάνω περισσότερα καλά». Μιλούσε καί γιά κάποιο γέροντα ιερέα άπ’ τό Οΰζιτσε, πώς σ’ εκείνο τόν κόσμο ζει ευδαίμων στο φώς καί τή χαρά. Έλεγε, πώς τίποτα μεγαλύτερο δε θα μπορούσε να θελήσει άπ’ ότι να είναι σ’ εκείνον τόν κόσμο μαζί μ’ εκείνον τόν μακαριστό γέροντα ιερέα. Διηγήθηκε άκόμα, ότι τής είχε πει, πώς θα πεθάνει Μεγάλη Παρασκευή. Όταν ήρθε ή πρώτη Μεγάλη Παρασκευή, ντύθηκε μέ τά καλύτερα ρούχα της: την πουκαμίσα της, τόν τεπές της καί τά υπόλοιπα ρούχα, όπως φορούσαν την εποχή εκείνη. Όμως δεν πέθανε εκείνη τή χρονιά τή Μεγάλη Παρασκευή. 

Την επόμενη χρονιά πάλι ετοιμάστηκε γιά τό θάνατο τή Μεγάλη Παρασκευή, αλλά καί τότε δεν πέθανε. Πέθανε μόλις την έβδομη χρονιά τή Μεγάλη Παρασκευή. Γι’ όλο αυτό τό χρόνο έως τό θάνατό της μοίραζε την περιουσία της καί χάριζε ελεημοσύνη προς όλες τίς κατευθύνσεις. Προσευχόταν πολύ στο Θεό. Την έβδομη χρονιά τή Μεγάλη Παρασκευή, ντύθηκε καί κάλεσε τ’ άπόγευμα τίς γειτόνισσες της καί τίς φίλες της, λέγοντας ότι θα πεθάνει εκείνη την ήμερα. Όμως, έτσι έλεγε κάθε χρόνο, οπότε οί γυναίκες πού την έπισκέφθηκαν γελούσαν επειδή δεν πίστευαν πώς θα πεθάνει. Όμως πέθανε πράγματι εκείνη τή μέρα.

 ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΕΜΜΑΝΟΥΗΛ . ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΧΡΟΕΣ