«Ιωακείμ μην άπατάσαι ότι ό Μητροπολίτης σέ συμπαθεί. Ποτέ δέν θά γίνης Μοναχός». Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ.

Πολύ λίγοι άνθρωποι είχαν την ευκαιρία νά πλησιάσουν τόν

Στάρετς Θεόφιλο γιά νά πάρουν τήν εύχή του. Περνούσε ήμερες ολόκληρες κρυμμένος μέσα στα δάση μέ προσευχή. Θά γυρνούσε πίσω στό ερημητήριο μόνον κατά τήν ώρα του εσπερινού κι όταν έπρεπε να έτοιμαστή γιά τήν Θεία Λειτουργία. ’Άν κάποιος κατάφερνε νά τόν πλησιάση, ό Στάρετς  θά του έδινε γρήγορα την εύχή του σάν νά βιαζόταν πολύ.

Γενικά δεν του άρεσε νά τόν προσέχουν, γιατί τό νά τραβά τό ενδιαφέρον του κόσμου, τόν εμπόδιζε από την προσευχή. Όταν αντιλαμβανόταν προσκυνητές πού τόν περίμεναν στον δρόμο, έστριβε κάπου στήν άκρη μέσα στούς θάμνους ή άν ήταν στό Μοναστήρι, σκαρφάλωνε σέ μιά μεγάλη βαλανιδιά πού ήταν κοντά στούς ξενώνες, ή θά κρυβόταν σέ μιά βαθιά τρύπα στό περιβόλι του Μοναστηριού, πού γι’ αυτόν τόν λόγο, ό ίδιος είχε σκάψει.

Αυτός πού φρόντιζε τό περιβόλι, ήταν ένας έμπειρος κηπουρός, ό Ιωακείμ Πανφίλιτς, δόκιμος τής Λαύρας, μ’ αυτό τό επάγγελμα άπό τόν κόσμο, καί πολύ εύάρεστος στον Μητροπολίτη Φιλάρετο. Θύμωνε πάρα πολύ μέ τόν μακάριο γιατί κρυβόταν στό περιβόλι, ένώ οί θαυμαστές του ποδοπατούσαν τόν κήπο, προσπαθώντας νά τόν άνακαλύψουν.

Αρκετές φορές ό Πανφίλιτς έπέπληξε τόν Θεόφιλο καί στό τέλος, οργισμένος άπό την σταθερά ευγενική συμπεριφορά του, τόν χτύπησε στό πρόσωπο.

'Ο μακάριος, άτάραχος άπάντησε στον φταίχτη μέ μιά έδαφιαία μετάνοια ευχαριστίας.

«Δίκασον Κύριε τούς άδικούντας με, πολέμησον τούς πολεμούντας με» ψιθύρισε μαλακά καί πρόσθεσε:

  «Ιωακείμ μην άπατάσαι ότι ό Μητροπολίτης σέ συμπαθεί. Ποτέ δέν θά γίνης Μοναχός».

Σύντομα τά λόγια του μακαρίου έπαληθεύτηκαν. Ό Ιωακείμ μεταφέρθηκε στην Λαύρα τών Σπηλαίων κι άπό κει σύντομα διώχτηκε γιά κάποιες πράξεις του.

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.