ΑΓΙΟΣ ΡΑΦΑΗΛ.

Πεντακόσια τόσα χρόνια

στα σωθικά της γης

πομείναν τα οστά σου.

Πήγαν - ήρθαν χελιδόνια

ήπιαν νεράκι της πηγής

πετάξανε, μα στάσου.

Όλοι σε λησμονήσανε.

Κανείς δε σε θυμάται.

Μονάχα ο Θεός.

Αγγέλοι αδημονήσανε

είπανε : << Κοιμάται.

Ήτανε μοναχός φαιός >>.

Νάσου γυναίκα απλο΄ι΄κιά

σε βλέπει στ' όνειρό της

να την καθοδηγείς.

Τα είχε τα συλλο΄ι΄κά

και για οχυρό της

οι άγιοι της γης.

Ταχιά αποκαλύπτεται

τ' άγιο σκήνωμά σου

το τέλος το μαρτυρικό.

Ο πόνος απαλύνεται

μαθαίνει τ' όνομά σου

ο κόσμος κι είναι γιατρικό.

Ολόλαμπρη προβάλλει

η άγια ζωή σου

της Λέσβου θείο βλάστημα.

Αιώνια τα κάλλη

η αύρα της μορφής σου

Ορθοδοξίας καύχημα.

Ελισαίος.