Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ). Ενα θαύμα! Αληθινά ένα θαύμα.

Στήν πόλη, όλοι γνώριζαν τόν Στάρετς. Μόλις θά εμφανιζόταν σε κάποιον από τούς κεντρικούς δρόμους, οι έμποροι έβγαιναν τρέχοντας από τά μαγαζιά τους καί φώναζαν: «Ό Θεόφιλος έρχεται! Ό Θεόφιλος έρχεται!».

Ό καθένας τότε βιαζόταν νά ρίξη κάτι μέσα στό κάρρο του. Ενας, ένα κομμάτι ύφασμα- δεύτερος, ένα καρβέλι ψωμί- τρίτος, ένα μαντήλι ή ένα κουβάρι κλωστές. Είχε παρατηρηθή ότι, όποιος έδινε κάτι από τά προϊόντα τής δουλειάς του στόν Στάρετς, χωρίς άμφιβολία, κέρδιζε διπλάσια εκείνη τήν ήμέρα.

Ό Στάρετς βέβαια δέν κρατούσε τίποτα γιά τόν εαυτό του. "Ότι ύπήρχε μέσα στό κάρρο του, τό μοίραζε στούς φτωχούς πού θά συναντούσε στον δρόμο. Πολλοί άπ’ αύτούς, συχνά πλήθος ολόκληρο, έτρεχαν πίσω από τό κάρρο του Στάρετς.

Πολλές ιστορίες διασώθηκαν από τά παράδοξα πού συνέβαιναν σ’ αυτά τά ταξίδια του.

Γιά παράδειγμα: Γνωρίζοντας ό Θεόφιλος τήν αντιπάθεια πού έτρεφε γι’ αύτόν ό Μητροπολίτης Φιλάρετος, προσπαθούσε νά τόν ένοχλή μέ τις τρέλλες του όσο τό δυνατόν πιό πολύ.

Μιά φορά, τό καλοκαίρι, όταν ό Δεσπότης παραθέριζε σ’ ένα εξοχικό στό Γκολοσέγιεβο, ό Θεόφιλος ήρθε μέ τό κάρρο του καί μπήκε κατευθείαν μέσα στον μητροπολιτικό κήπο. Ό κηπουρός έμεινε άναυδος «Ό Θεός μαζί σου πάτερ Θεόφιλε! Που πηγαίνεις;». Ό μακάριος δέν τοΰδωσε καμιά σημασία καί άντί νά κάνη μεταβολή γιά νά φύγη απ’ τόν ίδιο δρόμο πού ήρθε, άρχισε νά κατηφορίζει από ένα μονοπάτι — περιστοιχισμένο μέ κληματαριές — τόσο πολύ στενό, πού μετά βίας θα μπορούσε νά τό περάση ένας μόνον άνθρωπος. Ό δρόμος οδηγούσε ακριβώς κάτω από τό μοναδικό παράθυρο στό όποιο στεκόταν ό Μητροπολίτης Φιλάρετος, ό όποιος έγινε πύρ καί μανία καί όρμησε κατευθείαν έξω στό περιβόλι.

«Τι σημαίνει αυτή ή προσβολή; Ποιος τόλμησε ν’ άφήση τόν Θεόφιλο νά μπή στον κήπο; Γιατί ήρθε εδώ; Διώξτε τον άμέσως. Θα καταστρέψη τά σταφύλια μου».

Ό μακάριος πού είχε ήδη φτάσει στό τέλος τού μονοπατιού, συναντήθηκε μέ τόν Δεσπότη πρόσωπο μέ πρόσωπο- βλέποντας τό ξέσπασμα τού θυμού του, γύρισε ήρεμα τόν ταύρο του:

«’Άν δέν είναι εύπρόσδεκτο, τότε δέν είναι καί απαραίτητο», είπε- κι άντί νά φύγη από κανένα φαρδύτερο μονοπάτι τού κήπου, γύρισε πίσω στό ίδιο στενό μονοπάτι ανάμεσα από τά κλήματα μέ τά σταφύλια.

  «Είναι ν’ άπορή καί νά θαυμάζη κανείς», έλεγε άργότερα ό κατατρομαγμένος κηπουρός, «πώς ό Στάρετς τά κατάφερε νά περάση άνάμεσα άπ’ τά κλήματα, άλλα κι άκόμα πιό άξιοθαύμαστο είναι, πώς τά κατάφερε νά γυρίση πίσω τό κάρρο, μέσα σ’ ένα τόσο στενό μονοπάτι, εκεί πού μετά βίας θα μπορούσε νά περάση ένας άνθρωπος μόνον. Ενα θαύμα! Αληθινά ένα θαύμα».

Από κείνη τήν στιγμή ό Θεόφιλος έπεσε σέ μεγάλη δυσμένεια. Πήραν τόν ταύρο μακριά του καί τόν έστειλαν στά βοσκοτόπια της Λαύρας. Απαγορεύτηκε στον Θεόφιλο νά εμφανίζεται στο ερημητήριο Γκολοσεγέφσκαγια ή καί νά τριγυρνα έκεΐ κοντά. Αλλά από τήν ήμέρα πού ό ταύρος μπήκε στά κοπάδια της Λαύρας, έπεσε τόσο μεγάλο θανατικό στά βόδια καί στά άλλα ζώα πού ό επιστάτης της Λαύρας, έχασε κάθε έλεγχο καί δέν ήξερε τί νά κάνη. Κάλεσαν πολλούς κτηνίατρους καί ύπήρχε ή σκέψη ότι κάποια επιδημία χτύπησε τό κοπάδι. Οι γιατροί έξέτασαν τά ζώα, άλλα δέν βρήκαν νάχουν κανένα ίχνος άρρώστιας. Στο μεταξύ τά ζωντανά εξακολουθούσαν νά πεθαίνουν.

Αποφασίστηκε τότε ν’ αναφέρουν τήν κατάσταση στον Μητροπολίτη Φιλάρετο.

Ό Δεσπότης κάλεσε σέ άκρόαση τόν επιστάτη της Λαύρας καί ζήτησε νά τού πή άκριβώς ποιά ήμέρα άρχισε αύτό τό κακό στο κοπάδι.

Ό επιστάτης άποκρίθηκε, ότι ήταν από την πρώτη κιόλας ήμερα πού οδηγήθηκε εκεί ό ταύρος τού Θεόφιλου.

«Ωστε έτσι! Αύτό είναι!» φώναξε με απελπισία ό Δεσπότης, καί διέταξε νά φύγη άμέσως ό ταύρος μακριά από τό κοπάδι. Οταν έγινε αύτό, πρός γενική κατάπληξη, σταμάτησε άμέσως ό θάνατος των ζώων. Ό ταύρος οδηγήθηκε στο Κιτάγιεφ καί έπεστράφηκε στον κάτοχό του. Αφού πήρε πίσω τόν σύντροφό του, ό μακάριος Θεόφιλος, έπιχρύσωσε τά κέρατά του καί ειρηνικά συνέχιζε τά καθημερινά ταξίδια του.

Πραγματικά «βούς έγνω τόν κύριον αυτού»! (Ήσαΐας Α 3).

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ.

Ο ΣΤΑΡΕΤΣ ΘΕΟΦΙΛΟΣ Ο ΔΙΑ ΧΡΙΣΤΟΝ ΣΑΛΟΣ ΑΣΚΗΤΗΣ ΤΗΣ ΛΑΥΡΑΣ ΤΩΝ ΣΠΗΛΑΙΩΝ ΤΟΥ ΚΙΕΒΟΥ. (1788-1853Μ.Χ)ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΙΕΡΑ ΜΟΝΗ ΠΑΝΑΓΙΑΣ ΤΟΥ ΕΒΡΟΥ.