Όταν πήγαμε στά Ιεροσόλυμα, γνωρίσαμε ένα Ρώσο ιερομόναχο, τον πατέρα Ιγνάτιο στο προσκύνημα τής φιλοξενίας τού Αβραάμ στή Δρυ τή Μαβρή. Ή Θεία Λειτουργία πού έκανε διαρκούσε οκτώ ώρες. Τί έβλεπε! Ή Γερόντισσα Εύπραξία, άπό τό Μοναστήρι τού Γέροντος Θεοδοσίου στή Βηθανία, μάς είπε ότι πολλά ήθελε νά μάς πή καί νά μάς μεταδώση άπό τό μεγαλείο τής Χάριτος τού Θεού πού ζούσε μέσα του, άλλά δέν ήξερε τήν ελληνική γλώσσα καί εμείς δέν ξέραμε τή ρωσική. Έτσι λοιπόν ας μή χάνουμε τό χρόνο μας, καί μάς καταλαμβάνει ή αμαρτία, μάς ρίχνει στή ραθυμία, στήν αμέλεια καί έρχεται καί ό διάβολος καί μάς λέει, «μή τό πής στή Γερόντισσα»- καί ύστερα μάς δίνει καί καταλαβαίνουμε καί γινόμαστε εκτός εαυτών καί ’μείς τυραννιόμαστε καί οι γύρω ύποφέρουν. Πολύ σάς ικετεύω, νά κάνουμε πολλή ύπακοή, νά κάνουμε τό θέλημα τού Θεού, νά κάνουμε ύπομονή.
Νά λέμε, τώρα ήρθε ή ώρα μας, θά φύγουμε άπό τή ζωή. Νά κάνουμε προετοιμασία. Θέλω νά άκούω άπό τό στόμα σας «νάναι εύλογημένο, Γερόντισσα», χωρίς νά κουράζωμαι κι εγώ, γιά νά μέ διατηρή ό Θεός, γιά νά έχετε κι εσείς μία συντροφιά. Δέν ξέρουμε τί μέλλει γενέσθαι. Δέν ξέρουμε τί θά συναντήσουμε- έξελίσσονται τά πράγματα τόσο σοβαρά πού δέν λέγεται. Ηρθε ή ώρα μας καί δε θέλουμε νά τό πιστέψουμε. Θέλουμε νά έχουμε χαρές- τις χαρές θα τις βρούμε στον ούρανό, τώρα έχει θλίψεις μεγάλες. Πρέπει νά είμαστε συγκεντρωμένοι, νά είμαστε δυναμωμένοι στήν προσευχή, ισχυροί στην προσευχή καί νά προσέχουμε τά λόγια μας καί τή συμπεριφορά μας.
Ή Χάρις του Θεού θέλει νά βρή θρόνο καθαρό καί όταν πηγαίνουμε νά κοινωνήσουμε, νά λέμε- πώς θα πάρουμε τό Σώμα καί τό Αίμα του Χρίστου, πώς θα πλησιάσουμε στο Σώμα καί στο Αίμα του Χριστού; Σάρκα, Αίμα εκείνη τήν ώρα παίρνουμε. Νά προσέχουμε τον έαυτό μας, νά μή άφήνουμε καί μένει κηλίδα στο μυαλό μας, είτε για τον άλφα είτε γιά τον βήτα. Αυτό κυνηγάει ό διάβολος, νά μάς σκοτίζει τή διάνοιά μας, νά πεθαίνουμε από τή χαύνωση καί τήν αμέλεια. Μάς παραλύει νά μή πιάνουμε τό κομποσχοίνι, νά μή θέλουμε νά άκούσουμε τίποτε ούτε λόγο Θεού. Μάς λέει πέρασε ή ώρα, είναι άτέλειωτα τά γράμματα τής έκκλησίας. Καί όμως, αν είχαμε προσοχή καί δίναμε τό νου μας στον Θεό, θα λέγαμε νά μή τελείωση αύτή ή εκκλησία. Αλλά βαριόμαστε, μάς πιάνει τεμπελιά, οκνηρία. Πρέπει νά έχουμε άγάπη στον Θεό, πολλή άγάπη, γιά νάρθή ή Χάρις του Θεού στήν ψυχή μας. Πώς ήταν τότε! Βάδιζε ή Χάρις του Θεού άνάμεσά μας, τήν πιάναμε τήν Χάρι του Θεού. Βαδίζαμε στο δρόμο καί ήταν τόσο πλούσια! Τώρα; Τίποτε, ούτε Χάρις, μία νέκρα. Άς κοπιάσουμε νά μάς δώση ό Θεός δάκρυα καί μετάνοια, νά συγκεντρωθούμε στον εαυτό μας, νά αρχίσουμε νά άγωνιζώμαστε.
Αυτά είχα νά σάς πώ, εύχομαι καλή Τεσσαρακοστή νά μάς βρή, καί ή Χάρις του Θεού νά μάς δυναμώνη, νά μάς ένισχύη νά κάνουμε τά καθήκοντά μας. «Κύριε καί Δέσποτα τής ζωής μου πνεύμα άργίας, περιέργειας καί άργολογίας μή μοι δως...».
Νά λέτε- τί έχω άπό αύτά; ’Έχω περιέργεια, έχω θυμό, έχω συμπάθεια, κατακρίνω τον αδελφό μου; Νά κάνουμε έλεγχο στον εαυτό μας, νά παρακαλάμε τον όσιο Έφραίμ, νά τον έχουμε πρεσβευτή νά μάς ένισχύση, γιατί κι εγώ τον αγαπώ πολύ. Τον είδα ολοζώντανο καί γι’ αυτό πολύ τον άγαπώ. Νά μάς δώση μετάνοια, τά δάκρυά του, τή μνήμη θανάτου πού είχε εκείνος, τό λογισμό του πού ήταν στον 'Άδη, πού σκεπτόταν τή Δευτέρα Παρουσία καί έκλαιγε καί ποτέ του δέν γέλασε. Δι’ εύχών του Γέροντος νά μάς δώση ό Θεός έπίγνωσι του εαυτού μας, γιά νά σωθούμε καί νά πάμε στον Παράδεισο. Όταν βαδίζουμε μέ αυτόν τον τρόπο, θα μάς βοηθήση ή Χάρις του Θεού, οί εύχές του Γέροντος, των Πατέρων, όλων όσων προσεύχονται. Μία άδελφή προσεύχεται, βοηθάει καί μένα- ή άλλη εύχεται, πιάνει καί γιά μένα- καί ’γώ πρέπει νά προσεύχωμαι γιά όλες τις άδελφές, γιά νά βοηθούνται κι εκείνες. Όταν έχουμε προσευχή μεταξύ μας, έρχεται ή Χάρις του Θεού, καί στέκονται οί δαίμονες άπ’ έξω. Όταν δέν έχουμε προσευχή, μπαίνουν μέσα καί μάς καταταράζουν
ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. ΓΕΡΟΝΤΙΣΣΑ ΜΑΚΡΙΝΑ ΒΑΣΣΟΠΟΥΛΟΥ.ΛΟΓΙΑ ΚΑΡΔΙΑΣ.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.