ΘΑΥΜΑΤΑ ΠΟΥ ΕΓΙΝΑΝ ΣΕ ΑΘΕΟΥΣ ΚΑΙ ΣΕ ΑΠΙΣΤΟΥΣ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΑΓΙΟΥΣ ΑΝΑΡΓΥΡΟΥΣ ΚΥΡΟ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΗ ΣΤΗΝ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑ ΤΟΝ ΕΚΤΟ ΑΙΩΝΑ.. Γιά τήν Αθανασία, πού δέν πίστευε στούς άγιους Κύρο καί Ιωάννη

Γιά τήν Αθανασία, πού δέν πίστευε στούς άγιους Κύρο καί Ιωάννη

’Άς έρθει λοιπόν στό μέσον τής διήγησης ή Αθανασία και πρώτη άς μαρτυρήσει πώς παιδεύουν οί μάρτυρες τους φταίχτες, άλλά καί πώς ευεργετούν τούς μετανοήσαντες από τή μεγάλη τους φιλανθρωπία.

Ή Αθανασία ήταν από τούς πιο επιφανείς ανθρώπους τής Αλεξάνδρειας καί ξεχώριζε γιά τόν πλούτο της, κατάγονταν δέ από λαμπρή καί γνωστή οικογένεια τής πόλης, όμως επειδή καυχιόνταν γι’ αυτά τά κοσμικά καί γήινα χαρίσματα, έπεσε σέ σκοτασμό ψυχής καί απιστώντας προς

τούς μάρτυρες Κύρο καί Ιωάννη, τούς διακωμωδούσε διαδίδοντας ότι δέν είναι μάρτυρες, ότι δήθεν δέν άθλησαν καί δέν έπαθαν γιά τόν Χριστό.

Είτε όμως από κάποια πλάνη είδωλολατρική πού την έπηρέαζε διέσυρε τούς άγιους, είτε από τήν απλότητα τού μυαλού της, έπειδή δέν ύπήρχε κάτι γραπτό γιά τό μαρτύριό  τους εξόν από τά γραπτά τού άγιου Κυρίλλου, τό αγνοούμε, πάρα ταύτα καί τά δύο προδίδουν ασέβεια καί αμορφωσιά.

Γιατί, αν ισχύει τό πρώτο, τότε πρόκειται γιά ασέβεια και μεγάλη πλάνη, αν δε τό δεύτερο κακώς τό υποψιάζεται κι αυτό είναι αξιόμεμπτο καί αξιοκατάκριτο. Γιατί, άν παραδεχθούμε μόνο τούς μάρτυρες γιά τούς όποιους υπάρχουν συναξάρια, τότε πολλοί λίγοι θά ’ναι αυτοί πού τελικά μαρτύρησαν γιά τόν Χριστό, πράγμα πού όλους έμάς θά μας άφηνε έκθετους, χωρίς τά νέφη τών μαρτύρων καί την ύποστήριξη πού έχουμε από αύτούς. Άλλά καί πάλι καί μόνον ή ομιλία τού άγιου Κυρίλλου άν δέν τής έφτανε της γυναίκας αύτής, θά ’πρεπε νά τής άρκούσαν τά πολυπληθή

θαύματα καί νά τήν διαβεβαίωναν γιά τή μαρτυρική τους ταυτότητα, γιατί τί κάνουν οί άλλοι άγιοι καί δέν τό κάνουν καί τούτοι, γιά νά μη πούμε ότι κάνουν καί θαύματα πού δέν κάνουν οί άλλοι άγιοι, άλλά τελικά εμείς ας σεβαστούμε κι αύτούς πού κάνουν κι αύτούς πού δέν κάνουν θαύματα κι ας τιμούμε όλα τά απειροπληθή στρατεύματα τών άγιων.

Ή Αθανασία λοιπόν δέν σέβονταν τούς μάρτυρες, τους δυσφήμιζε σκληρά προς όλους καί τούς ειρωνεύονταν σε πολλαπλές συζητήσεις, διαβάλλοντάς τους καί όχι μόνον αύτή δέν τούς άναγνώριζε ώς μάρτυρες, άλλά καί έμπόδισε καί τούς άλλους πού ήθελαν νά τούς αποκαλούν καί νά τους ομολογούν έτσι!

Μιά μέρα πού είχε συγκεντρωμένο πλήθος σπίτι της και μιλούσε τόσο ξεδιάντροπα γιά τούς αγίους καί έλεγε άσεμνα λόγια καί δεινά καταφέρονταν ενάντια καταγελώντας τους, ένας ψύλλος αναπηδώντας από τό έδαφος ψηλά, σα νά θελε νά υπερασπιστεί τούς αγίους, τής δάγκωσε τόν αστράγαλο. Καθώς όμως έσκυψε ή γυναίκα νά τόν τσακώσει, κοκάλωσε στη στάση αύτή καί δεν μπορούσε πιά νά σηκωθεί όρθια καί νά συμπεριφερθεί όπως όλοι οί άλλοι άνθρωποι!.

Κι αυτό τό βάσανο δεν ήταν ανώδυνο, καθώς είχε δυνατούς πόνους πού γίνονταν φανεροί από τά δάκρυα καί τίς κραυγές της. Στη στάση αυτή μόνιμα ευρισκόμενη μετακαλούσε τόν ένα γιατρό πίσω από τόν άλλον νά ’ρθουν νά τή θεραπεύσουν κι αυτοί έρχόντουσαν μέ τήν προσδοκία ότι θά

πληρωθούν καλά, όμως έφευγαν άπλήρωτοι, καθώς δεν μπορούσε κανείς από αύτούς νά βρει τήν αιτία τού φαινομένου.

Όταν δε οί άγιοι θεώρησαν ότι τήν παιδέυσαν αρκετά καλά, έμφανίζονται στόν ύπνο της καί «Έλα σε μάς», τής λένε, «καί θά σέ θεραπεύσουμε!». «Καί ποιοί είστε σείς, πού έχετε μεγαλύτερη δύναμη από τούς γιατρούς;» ρώτησε ή γυναίκα.

«Εμείς είμαστε ό Κύρος και ό Ιωάννης, οί μάρτυρες, πού εσύ παντού καί πάντοτε μάς γελοιοποιείς καί μάς διακωμωδείς. Αλλά άν έρθεις στό σπίτι μας, θά σέ θεραπεύσουμε αμέσως». Αυτή δε μόλις ξύπνησε, άρχισε νά καλεί μέ δυνατή φωνή τόν Κύρο καί τόν συμμάρτυρά του Ιωάννη, αύτούς πού προηγουμένως κορόιδευε, καί επείγονταν νά πάει στόν ναό τους, αυτή ή ίδια πού ειρωνεύονταν μέ πικρά σχόλια όσους τύχαινε νά πήγαιναν νά προσκυνήσουν στό τέμενος!!

Αλλά φτάνοντας εκεί μήπως καί διαψεύστηκαν οί ελπίδες της γιά νά θεραπευτεί; Όχι βέβαια! Γιατί, πώς ήταν δυνατόν νά διαψευσθούν οί άγιοι μάρτυρες, οί όποιοι θέλοντας μάλιστα νά δείξουν στή γυναίκα τό ύψος τής δύναμης, πού διαθέτουν καί τό μέγεθος των χαρισμάτων τους, πιο γρήγορα χάρισαν τή θεραπεία από τήν ίδια τήν τιμωρία, γιατί καθώς βάδιζε προς τόν ναό τών άγιων καί τή στιγμή πού πάτησε στά σκαλιά τής έκκλησίας, αμέσως απαλλάχτηκε από αυτήν τήν μάστιγα. Σηκώθηκε τότε όρθια από μόνη της καί βάδισε φυσιολογικά μέχρι τόν ναό, όπου πρόσφερε ύμνους ευχαριστήριους στους αγίους, τόσο γιά τήν παίδευση πού τής

έκαναν, όσο καί γιά τή θεραπεία πού έκ των ύστέρων της προσέφεραν- καί τούς τιμούσε περισσότερο από αύτούς, πού δεν είχαν τήν έμπειρία τής θεραπείας κι όχι μόνο πλέον τους ομολογούσε ώς μάρτυρες, άλλά καί έλεγε ότι ήταν οί πρώτοι μεταξύ των άλλων μαρτύρων τού χριστιανισμού καί μέ πολλά δάκρυα τούς ευγνωμονούσε καί μέ πλούσιες καί μεγάλες προσφορές, γιά νά ξεπληρώσει τίς προηγούμενες ύβρεις, άλλά και νά τούς δείξει τήν τωρινή της αγάπη.

Ο ΒΙΟΣ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΚΥΡΟΥ ΚΑΙ ΙΩΑΝΝΟΥ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΡΑΔΟΞΑ ΘΑΥΜΑΤΑ ΑΥΤΩΝ 
ΕΙΣ ΠΡΩΤΗΝ ΩΛΟΚΛΗΡΩΜΕΝΗΝ ΕΚΔΟΣΙΝ ΕΝ ΕΛΛΑΔΙ

(Νέος τίτλος «Αββάκυρος»): Εισαγωγή, μετάφρασις και σχόλια υπό του Καθηγητού Ιωάννου Φουρτούνα.