Η Κλίμακα των Μακαρισμών, Jim Forest.Ένα απόσπασμα με θέμα το πένθος και την απώλεια:

Η Κλίμακα των Μακαρισμών, Jim Forest

Ένα απόσπασμα με θέμα το πένθος και την απώλεια:

Ο Ιησούς έχει πληροφορηθεί τον θάνατο του φίλου του του Λάζαρου...

Τότε ο Ιησούς δάκρυσε. Το γεγονός αυτό δεν ανήκει στο μακρινό παρελθόν. 

Αφού είναι και τώρα μαζί μας, ο Ιησούς κλαίει. Αναστήθηκε εκ νεκρών και μαζί ανέστη η δυνατότητα να θρηνεί· στα δάκρυά του βρίσκουμε το μυστήριο των δακρύων, την ευλογία του πένθους. Στα δάκρυά μας βρίσκουμε και δικά του δάκρυα.

Στον νου μου έρχεται ένα φιλικό ζευγάρι, ο Tom και η Glinda Johnson-Medland που επί επτά χρόνια προσεύχονταν για να κάνουν παιδί και, όταν επιτέλους κατάφεραν να συλλάβουν, το έχασαν πριν καν γεννηθεί. «Θύμωσα πολύ με τον Θεό, αισθάνθηκα τελείως προδομένος. Αν έτσι φέρεται ο Θεός στους φίλους του…»

Ευτυχώς, ο πνευματικός στον οποίο απευθύνθηκε ο Tom, ενώ ακόμη έβραζε μέσα του και θρηνούσε, του έδωσε καλή συμβουλή: «Δεν με νοιάζει πόσο θυμωμένος είσαι με τον Θεό», του είπε, «μονάχα να μπαίνεις στην εκκλησία κάθε βδομάδα και να πηγαίνεις λίγα λουλούδια στη Μητέρα του Θεού. Στάσου μπροστά στην εικόνα της ή γονάτισε, κυλήσου στα πατώματα – δεν μ’ ενδιαφέρει. Ούρλιαξε, τσίριξε, κλάψε, βρίσε, δε με νοιάζει, μόνο να πηγαίνεις και να είσαι μαζί της. Είναι η μητέρα του Κυρίου και ξέρει. 

Καταλαβαίνει τι θα πει να χάνεις παιδί. Μου υπόσχεσαι ότι θα το κάνεις; Και να παίρνεις και την Glinda μαζί σου όσο πιο συχνά μπορείς».

Στα λόγια του δε βρίσκουμε καμιά ψευδοευσέβεια, ούτε ρηχά στερεότυπα γύρω από την ανεξιχνίαστη βούληση του Θεού ή τη χαρά που θα έπρεπε να νιώθουν τώρα που το παιδί τους ήταν στον ουρανό. Αντίθετα, τους έστειλε στη

Μητέρα του Θεού, που κι η ίδια εξορίστηκε από τον Ηρώδη, είδε τον Υιό της να καταδικάζεται, είδε τα καρφιά να μπήγονται στο σώμα του, στάθηκε κάτω από τον Σταυρό και στο τέλος έλαβε μέρος στην ταφή του. ...