Ο ΔΡΌΜΟΣ ΤΩΝ ΑΣΚΗΤΩΝ

"Ο Δρόμος των Ασκητών",

Του Τίτο Κολλιάντερ
Μετάφραση από τα Σουηδικά: π Ευσέβιος Βίττης
Εισαγωγή στην νέα έκδοση, π Αλέξανδρος Καριώτογλου

Πρώτο βήμα, η διαπίστωση και η παραδοχή της ανθρώπινης ανεπάρκειας

Οι άγιοι Πατέρες είναι σύμφωνοι σ’ αυτό το σημείο: Αυτό που πρώτα πρώτα πρέπει να έχεις πάντα στο νου σου είναι να μην εμπιστεύεσαι ποτέ και με κανένα τρόπο τον εαυτό σου. Ο αγώνας που αναλαμβάνεις τώρα είναι εξαιρετικά δύσκολος. Οι δυνάμεις σου είναι ανθρώπινες και γι’ αυτό πάρα πολύ ανεπαρκείς για να τα βγάλουν πέρα σ’ έναν τέτοιο αγώνα. Αν στηρίζεσαι μονάχα σ’ αυτές, γρήγορα θα πέσεις κάτω στη γη και δεν θα ’χεις όρεξη να συνεχίσεις την πάλη. Μονάχα ο Θεός μπορεί να σου δὠσει την επιθυμητή νίκη.
Το να μην εμπιστευόμαστε τις δικές μας δυνάμεις, αποτελεί για πολλούς μια μεγάλη δυσκολία και ένα σοβαρό εμπόδιο απ’ την ίδια την αρχή της πνευματικής ζωής. Αυτό όμως πρέπει να το υπερνικήσουμνε, γιατί διαφορετικά δεν υπάρχει καμιά προοπτική να προχωρήσουμε παραπέρα. Γιατί πώς είναι δυνατό να δεχτεί ένας άνθρωπος συμβουλές ή βοήθεια όταν νομίζει πως τα ξέρει όλα, πως είναι σε θέση να τα κατορθώνει μόνος του όλα και δεν χρειάζεται γι’ αυτό καμιά απόδειξη εκ μέρους των άλλων; Από έναν τέτοιο τοίχο αυτάρκειας δεν είναι δυνατό να περάσουν φωτεινές ακτίνες. «Οὐαὶ οἱ συνετοί ἐν ἑαυτοῖς καὶ ἐνώπιον αὐτῶν ἐπιστήμονες!» φωνάζει ο προφήτης Ησαΐας (ε΄ 21), και ο απόστολος Παύλος προτρέπει: «μὴ γίνεσθε φρόνιμοι παρ’ ἑαυτοῖς» (Ρωμ. ιβ΄ 16). Η βασιλεία των ουρανών αποκαλύπτεται στους απλούς και ταπεινούς. Σε κείνους όμως που θεωρούν τον εαυτό τους σοφό και έξυπνο «ἀποκρύπτεται» (Ματθ. ια΄ 25).