Τι αλήθεια προσέλαβε ο Χριστός από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο; π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ.

Είναι ανάγκη όμως να καταλάβουμε ότι ο Χριστός δεν προσέλαβε απλώς την ανθρώπινη φύση, αλλά το «πλήρωμα της ανθρώπινης ζωής», όπως επισημαίνει ο π. Φλωρόφσκυ. Ποια η διαφορά; Η Ενανθρώπηση καθιστά, για οντολογικούς λόγους,  άκρως εμφανή, σημαντική και εντελώς απαραίτητη την παρουσία της, σε κάθε «ανθρώπινη ηλικία», σε κάθε δηλαδή ανθρώπινη γενιά, και σε όλο το βιωματικό, με την πιο βαθιά έννοια, «πλήρωμα» του ανθρώπινου Είναι. Ο Χριστός, πολύ περισσότερο από το να αναλάβει και να σηκώσει στους ώμους Του την εγελιανή «Ιστορία», προσέλαβε όλη την ανθρώπινη εμπειρία, το αβυσσαλέο με άλλα λόγια βάθος του βιώματος. Και είναι τρομερό να σκεφτεί κανείς τι σημαίνει εδώ ο όρος «εμπειρία»- κάτι που η Ιστορία απλώς αδυνατεί να συλλάβει, προστρέχοντας απεγνωσμένα στην Ποίηση.

Για να δώσουμε ένα παράδειγμα: τι αλήθεια προσέλαβε ο Χριστός από τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο; Όχι λοιπόν την «δυνατότητα» του ανθρώπου να κάνει σκοτεινά συνέδρια, να ξεδιπλώνει δολερά χάρτες και να χαράζει σαν αρπακτικό σύνορα  – αυτά, προϊόντα της αλαζονείας και της έπαρσης δεν είναι μάλλον παρά ο σκοτεινός Άδης, στον οποίο ο Κύριος κατέβηκε. Προσέλαβε κυρίως τον πόνο και την απελπισία των χαρακωμάτων, την οδύνη των αμάχων, θυμάτων των βομβών και των λοιπών νέων «τεχνολογικών» μέσων, την φρίκη της μαζικής καταστροφής, όλα αυτά που  συνιστούν, πράγματι, μια εντελώς καινούργια, αποκαλυπτική, με όλη την σημασία του όρου, στιγμή της Ιστορίας. 

Όλα αυτά δεν τα κατάλαβαν καθόλου οι σύγχρονοι θεωρητικοί της «μικροφυσικής της εξουσίας», καθώς αδυνατούν να αντιληφτούν ότι η οδύνη, με την μυστηριώδη συνεκτική της δύναμη, αποδομεί πράγματι και την όποια «μικροφυσική», και γεννά, εν τέλει, ένα Ενιαίο Όλον, την κυρίως ή αλλιώς «Μεγάλη  Αφήγηση» του Πανανθρώπινου Δράματος, το οποίο και μυστηριωδώς διαδραματίζεται μέσα και στην ατομική ζωή του Χριστού. Ο Κύριος είναι πράγματι η Κεφαλή του ανθρωπίνου γένους.

http://antifono.gr