Ο Ποιμενάρχης Σεβασμιώτατος Μητροπολίτης Νικαίας κ.κ. Αλέξιος εδωσε τις ευχες του στον Ιερό Ναό Αγίου Γεωργίου Περάματος. ΝΑ ΠΡΟΣΕΥΧΟΜΑΣΤΕ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΙΕΡΕΙΣ ΜΑΣ.

Μεγάλος γέροντας πνευματικός είπε.Ο Χριστιανός μετα τον θάνατό του θα έχει τρεις πρεσβευτές στον ουρανό και στην Δευτέρα Παρουσία.

Μεγάλος γέροντας πνευματικός  είπε.Ο Χριστιανός μετα τον θάνατό του θα έχει τρεις πρεσβευτές στον ουρανό και στην Δευτέρα Παρουσία.

1. ΤΟΝ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΟ ΤΟΥ ΠΑΤΕΡΑ.
2. ΤΗΝ ΠΑΝΑΓΙΑ.
3. ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΣΤΟ ΟΠΟΙΟ ΚΑΤΑ ΤΗΝ ΒΑΠΤΙΣΗ ΤΟ ΕΧΕΙ ΤΟ ΟΝΟΜΑ ΤΟΥ.

Hiking the Holy Mountain:Tales of Monks and Miracles on the Trails of Mount Athos, Greece

https://www.amazon.co.uk/dp/0934161682/ref=cm_sw_r_fa_dp_t2_lfI6zbE8B38NR

Metropolitan Kallistos on 'Demonic temptation: the teaching of St Mark the Monk (5th century)

Metropolitan Kallistos Ware on 'The Theology of Dreams - Angelic and Demonic'

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΊΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΦΑΝΑΡΑΚΙ ΕΤΟΣ 1802 ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΏΡΓΙΟ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

ABBOT EPHRAIM OF VATOPEDI MEETS WITH PRESIDENT PUTIN

Moscow, October 31, 2017

Abbot of Vatopedi Monastery on Mt. Athos Archimandrite Ephraim met with President Vladimir Putin on Thursday. According to monasterium.ru, Fr. Ephraim, one of the most influential spiritual fathers on the Holy Mountain, noted in the conversation with the head of state that all are in need of spiritual communication—janitors and officials, oligarchs and presidents.

“They are simple people; the first thing that interests everyone is the salvation of the soul,” Archimandrite Ephraim shared.

During the meeting, the abbot gifted the Russian president an icon from Mt. Athos. According to Fr. Ephraim, the president venerated the icon with great reverence. The head of state’s treatment of sacred objects is, according to the monk, an indication of his faith in God.

“And our knowledge about his life, his parents, and his origin, testify to us that this is a miracle,” Archimandrite Ephraim stated about President Putin.

The Athonite abbot arrived in Russia to hold spiritual conversations with residents and guests of Ekaterinburg. A meeting was held on Friday in the Spiritual-Educational Center of the Ekaterinburg Diocese in which the abbot shared various spiritual experiences, spoke about life on Mt. Athos, and answered various questions.

Elder Ephraim of Vatopedi had previously visited and spoke with residents of Ekaterinburg while traveling with the miraculous Belt of the Theotokos, which is treasured at Vatopedi Monastery, in 2011. At that time, President Putin, then prime minister, met the Vatopedi delegation upon arrival at the St. Petersburg airport on October 20.

http://orthochristian.com/107658.html

ΕΝΑ ΝΕΟ ΘΑΥΜΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ. Η ΕΠΑΝΑΠΡΟΣΛΗΨΗ.

Η επαναπρόσληψη

   Ονομάζομαι Δέσποινα Σενγκέλια  και είμαι από την Κομοτηνή. Θα σας διηγηθώ πώς βίωσα το θαύμα του Αγίου Πορφυρίου και πως άνθρωποι που δεν τον γνώριζαν πίστεψαν πραγματικά .

   Είμαι ένας άνθρωπος που παλεύω πραγματικά  για το ψωμί μου , όπως οι περισσότεροι, αλλά που δεν χάνω ποτέ την πίστη  μου. Έτσι προσεύχομαι και πάντα λέω μονολογώντας: «ο Θεός δεν θα μ’ εγκαταλείψει και μένα την αμαρτωλή».

   Ετσι λοιπόν όταν βγήκε η προκήρυξη για 8μηνη σύμβαση στην καθαριότητα του Δήμου Κομοτηνής , έκανα τα χαρτιά μου και μετά από καιρό προσλήφθηκα ως συνοδός απορριμματοφόρου. Ήμουν πολύ χαρούμενη και πάντα πριν ξεκινήσουμε για δουλειά , πρωί πρωί σταύρωνα τους συναδέλφους μου  με το λαδάκι του Αγίου Πορφυρίου. Οι μήνες περνούσαν κι εγώ άρχισα να ανησυχώ για την δουλειά μου. Σκεφτόμουν, αν η 8μηνη σύμβαση τελείωνε, τι θα έκανα: Έτσι σκέφτηκα ότι καλό θα ήταν να παίρναμε και εμείς 6μηνη παράταση και να μέναμε στη δουλειά λίγο παραπάνω, όπως οι προηγούμενοι συμβασιούχοι  Προσευχόμουν συνέχεια γι’ αυτό στον Αγ. Πορφύριο και τον παρακαλούσα. Τις ανησυχίες μου αυτές τις μοιραζόμουν  και με τον πνευματικό μου , πατέρα Ιωάννη, που τον επισκεπτόμουν κάθε Τετάρτη  στις συνάξεις που έκανε για ν’ ακούσω το κήρυγμά του.

    « - Να προσεύχεστε για την ηγεσία του κράτους , για όλους, για να πάμε μπροστά», έλεγε ο πατέρας Ιωάννης στις συνάξεις αυτές και με ’βαλε σε σκέψεις. «Ίσως δεν προσεύχομαι σωστά» σκέφτηκα. «Εγώ μόνο  για τους συμβασιούχους  του Δήμου Κομοτηνής προσεύχομαι . Ίσως πρέπει να προσεύχομαι για τους συμβασιούχους όλων των Δήμων» .Έτσι λοιπόν και έκανα. Αυτό έλεγε άλλωστε πίσω και η εικονίτσα του Αγίου Πορφυρίου : «Δεν μπορείς να σωθείς μόνος σου αν δεν σωθούν και οι άλλοι, είναι λάθος για οποιονδήποτε να προσεύχεται για τον εαυτό του  για να σωθεί ο ίδιος. Τους άλλους πρέπει να αγαπούμε . Τον κόσμο. Να μη χαθεί κανείς. Αυτό έχει αξία». Αποφάσισα όμως να ενώσω την προσευχή μου και με την προσευχή των συναδέλφων μου. Τους τηλεφώνησα λοιπόν και τους είπα πως  για να καταφέρουμε κάτι και εμείς με τη δουλειά μας πρέπει να νηστέψουμε και να προσευχηθούμε  3 μέρες. Όσοι με πίστεψαν το έκαναν. Μαζί τους κι εγώ με πίστη, ταπείνωση και κλάμα, κάθε βράδυ στο σπίτι μου μετά τις 12 μ.μ. για 3 μέρες προσευχόμουν γονατιστή μπροστά στην εικόνα του Αγ. Πορφυρίου , ανάβοντας και ένα κερί από τα Ιεροσόλυμα, που μου είχαν φέρει κάποιοι συγγενείς μου. Την τέταρτη μέρα βλέπω στον ύπνο μου τον γέροντα Πορφύριο. Κατέβαινε τα σκαλιά ενός ξωκκλησιού που ήταν κρυμμένο σ’ ένα λόφο με δένδρα. Τα χωμάτινα σκαλιά που κατέβαινε ήταν καλλυμένα με πλάκες πέτρας . Φορούσε ένα γκρι ανοιχτόχρωμο ράσο και ένα σκουφί στο κεφάλι του. Έλαμπε τόσο πολύ το πρόσωπό του , λες και πίσω του είχε κρυφτεί ο ήλιος. Μου χαμογελούσε και κατευθυνόταν προς το μέρος μου. Συναντηθήκαμε στην σκάλα αφού ανέβηκα κι εγώ δυο-τρία σκαλιά. Με χτύπησε τρεις φορές στην πλάτη και μου είπε:  «Κάτι θα κάνω και για σας , μην το αποκαλύψεις σ’ όλους μέχρι να γίνει η δουλειά σας».

  Πιο κάτω από το ξωκκλήσι υπήρχε μια πηγή με τρεχούμενο νερό. Εκεί δίπλα βρισκόταν η γερόντισσα  Άννα, μαζί με μια συνάδελφό μου και φίλη, την Ελένη, στην οποία έδωσε θυμίαμα και καρβουνάκια. Ξαφνικά στα χέρια μου δεν θυμάμαι πώς, βρέθηκαν δύο ημερολόγια. Ένα λαμπερό καινούριο και ένα παλιό, νωτισμένο και λασπωμένο, που έγραφε πάνω του Μάρτιος.

  

  Όταν ξύπνησα σκέφτηκα να πω σε μερικούς συναδέλφους μου το όνειρό μου και να κάνουμε ένα τάμα στον γέροντα Πορφύριο. Αυτοί που πίστεψαν πραγματικά  και συμμετείχαν στο τάμα ήταν: Μαμαλίκας Θεόδωρος, Κίνας Δημήτριος, Τσαγκαλίδης Πρόδρομος, Σενγκέλια Δέσποινα, Ισαακίδης Δημήτριος, Ιβανίδου Μαρίνα, Κοζλεκίδου Ελένη, Αλεξοπούλου Χριστίνα και Σιδηροπούλου Σοφία. Συμπαραστάτη στις προσευχές μας είχαμε την γερόντισσα Άννα, η οποία έκανε αρτοκλασία για μας στο ησυχαστήριο του Αγ. Πορφυρίου στον Γέρακα Ξάνθης. Μας έδωσε κεριά μετά την αρτοκλασία, τα οποία ο καθένας πήρε σπίτι του , τα έκαψε και προσευχήθηκε μόνος του.

   Μετά από λίγο καιρό, ενώ μας είπαν ότι θα πάρουμε  παράταση, τελικά εξ αιτίας ενός καινούριου νόμου που δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα της κυβέρνησης για 8 ημέρες χάσαμε την παράταση αυτή. Το πολύ-πολύ να παίρναμε μόνο 2μηνη παράταση, αυτό μας ενημέρωσε ο Προϊστάμενός μας Στεργιάδης Νικόλαος. Εγώ όμως όταν το άκουσα δεν πτοήθηκα . Έχοντας πίστη και καθοδήγηση από τον πνευματικό μου , πατέρα Ιωάννη, ο οποίος πάντα μου έλεγε, ότι μπορεί να σας απολύσουν , αλλά θα σας ξαναπροσλάβουν  για 8μηνη σύμβαση, ο Άγιος θα κάνει το θαύμα του , έλεγα σ’ όλους. «Θα δείτε θα παραμείνουμε. Ο Γέροντας Πορφύριος θα κάνει το θαύμα του». Και επιβεβαιώθηκα. Την προτελευταία μέρα πριν απολυθούμε, στις 29 Ιουνίου βγήκε καινούριος νόμος στην εφημερίδα της κυβέρνησης, ο οποίος έλεγε: «Όλοι οι συμβασιούχοι θα ξαναπροσληφθούν όταν πάρουν την απόλυσή τους γι άλλο ένα οκτάμηνο, έως τις 31 Μαρτίου».

    Λοιπόν , αν δεν είναι αυτό το θαύμα τότε τι να είναι; Ο Άγ. Πορφύριος έκανε το θαύμα του όπως ακριβώς το είδα στο όνειρό μου, με το ημερολόγιο να δείχνει το μήνα Μάρτιο.

  Όταν στις 21 Ιουλίου 2017 πήγαμε να υπογράψουμε την καινούρια σύμβαση ο Προϊστάμενός μας , είπε μπροστά σε όλους δείχνοντας ότι πίστεψε πραγματικά. «Να πείτε ένα μεγάλο ευχαριστώ στη Δέσποινα, στην γερόντισσα Άννα, στον πνευματικό της πατέρα Ιωάννη και φυσικά στον Άγιο Πορφύριο που έκανε το θαύμα του».

https://porphyrios-geraka.weebly.com/thaumata

ΜΗΤΡΟΠ. ΝΙΚΑΙΑΣ ΑΛΕΞΙΟΣ.ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΑΠΟ ΤΟ ΦΑΝΑΡΑΚΙ ΤΗΣ ΜΙΚΡΑΣ ΑΣΙΑΣ

ΙΕΡΟ ΗΣΥΧΑΣΤΗΡΙΟΝ ΑΓΙΟΥ ΠΟΡΦΥΡΙΟΥ ΓΕΡΑΚΑ ΞΑΝΘΗΣ. Επίσκεψη Γερόντισσας Ακυλίνας της Ιεράς Μονής Παναγίας Σεϊδανάγιας Συρίας.

5.10.2017 - Επίσκεψη Γερόντισσας Ακυλίνας της Ιεράς Μονής Παναγίας Σεϊδανάγιας Συρίας.

Την ​Πέμπτη 5 Οκτωβρίου μας επισκέφτηκε η Γερόντισσα Ακυλίνα Ηγουμένη της Ιεράς Μονής της Παναγίας Σεϊδανάγιας Συρίας με την συνοδεία της και μας μίλησε για το θαύμα που είχε γίνει στο μοναστήρι της με τον άτεκνο Σαουδάραβα που τον είχαν δολοφονήσει και τον πέταξαν στο πορτμπαγκάζ του αυτοκινήτου του και με θαυμαστό τρόπο τον έραψε η Παναγία. Τότε είχε δημιουργηθεί σάλος ανάμεσα στους μουσουλμάνους γι' αυτό το θαύμα και είχαν κοιτάξει να το αποσιωπήσουν για να μην πάρει έκταση. Η Γερόντισσα μας μίλησε για τον πόλεμο στην Συρία και για τα ορφανά του πολέμου που φιλοξενούνται στο μοναστήρι της. Ακόμη και η ίδια είναι θύμα της αγριότητας των τζιχατιστών αφού το πόδι της το χτύπησε οβίδα και είναι αναγκασμένη να τρέχει στους γιατρούς και να κάνει επεμβάσεις πολύπονες.

Απ' όλα αυτά πήραμε το μάθημα μας και σηκώσαμε τα χέρια μας σε προσευχή για την ειρήνη στον κόσμο όπως εύχεται πάντοτε η αγία μας Εκκλησία.

Καλή δύναμη στο έργο σας.

Remember Me in Your Kingdom: The Life of Abba Moses The Ethiopian

The Chapel of Saints Arsenios & Paisios (Ayia Napa Cyprus)

Η ΖΩΉ ΔΕΝ ΤΕΛΕΙΩΝΕΙ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ

Απόσπασμα από ομιλία του π. Γερασίμου Φωκά

Αδελφοί μου, είθε να μπορέσουμε κι εμείς να καταλάβουμε, να πιστέψουμε και να τρομάξουμε λίγο, ότι είναι αιώνιος η ζωή. Και στη ζυγαριά που θα κριθούμε βαραίνει πολύ η ελεημοσύνη: να έχουμε για τον διπλανό μας, τον φίλο μας και τον εχθρό μας ελεημοσύνη, να έχουμε στο μυαλό μας ότι πρέπει να μάθουμε να συγχωράμε.

Και ένας άλλος άγιος σύγχρονος, αδελφοί μου, σας κούρασα απόψε, συγγνώμη, να πω κι αυτό και να τελειώσω, ένας άλλος άγιος, ο πατήρ Παϊσιος είπε σε μένα:

“Γεράσιμε, όταν η ζωή μου είναι καλή,” -- ξέρουμε όλοι τι είναι καλή και τι είναι κακή, ξέρουμε όλοι τι είναι ηθική και τι ανήθικη, δεν θα το αναλύσω απόψε, μας ελέγχει η συνείδηση όταν κάνουμε το κακό και μας επαινεί όταν κάνουμε το καλό. Μου έλεγε λοιπόν, ο πατήρ Παϊσιος:

“ Όταν δεν κάνω τα καθήκοντα μου καλά”, -- αυτός ήξερε τι καθήκοντα είχε, άλλα καθήκοντα έχει η νοικοκυρά, άλλα ο γιατρός, άλλα η καλόγρια, άλλα ο δάσκαλος. Μου έλεγε, λοιπόν:  “όταν δεν κάνω τα καθήκοντά μου καλά, έρχονται οι συγγενείς μου, άνθρωποι που δεν τους ξέρω, από την γενιά του πατέρα μου και της μάνας μου, πάπποι προπάπποι, προ- προπάπποι, άνθρωποι που δεν τους ξέρω και μου λένε, 'γιατί μας ξέχασες'; Μου παραπονούνται οι πρόγονοί μου. Μου λένε ότι όταν δεν κάνω τα καθήκοντα μου καλά, δεν φτάνει η αρετή μου σε αυτούς.  Ενώ όταν η ζωή μου είναι ενάρετη, φτάνει η αρετή και κοντά τους".

Όταν, αδελφοί μου, είμαστε ηθικοί, ελεήμονες, άνθρωποι προσευχής, υπομονής , ταπείνωσης,  φτάνει η αρετή μας μέχρι τους προπάππους μας, τους προγόνους μας. Αδελφοί μου, είναι πολύ σημαντικό αυτό. Όσο θυμώνω, και βρίζω, και ασχημονώ και πορνεύω, δεν κολάζω μόνο τον εαυτό μου, τον Γεράσιμο, βλάπτω και όσους είναι πριν από εμένα, τους νεκρούς προγόνους μου. Όταν κάνω νηστεία, και προσευχή, και ελεημοσύνη, και υπομονή, η ενάρετη ζωή μου ακτινοβολεί και σε αυτούς που έχουνε πεθάνει.

Ας σκεφτούμε, αδελφοί μου, πόσο καλό κάνουμε και στον εαυτό μας, αλλά και σε όλο τον κόσμο, σε όλη την οικουμένη, όταν έχουμε αρετή. Και πόσο κακό, πόση φθορά, πόση ζημιά κάνουμε, όταν φεύγουμε από τον Θεό, όταν υβρίζουμε τον Θεό, όταν θίγουμε την Παναγία μας. Είθε να το προσλάβουμε, είθε να το ακούσουμε.

ΤΑ ΕΠΤΑ ΣΤΕΦΑΝΙΑ.

Ήταν ένας Γέροντας στη Θηβαϊδα που έμενε σ΄ ένα σπήλαιο και είχε έναν υποτακτικό μαθητευόμενο.

Συνήθιζε ο Γέροντας κάθε βράδυ να του δίνει ωφέλιμες συμβουλές και μετά από τη νουθεσία, έκανε προσευχή και τον έστελνε να κοιμηθεί.

Κάποτε συνέβη μερικοί ευλαβείς λαϊκοί, επειδή γνώριζαν τη μεγάλη άσκηση του Γέροντα, να τους επισκεφθούν και να προσφέρουν σ΄ αυτούς κάποιο φαγητό να φάνε. Αφού έφυγαν αυτοί, κάθισε πάλι ο Γέροντας το βραδάκι, όπως το συνήθιζε, και νουθετούσε τον αδελφό.

Την ώρα όμως που του μιλούσε, τον πήρε ο ύπνος. Και ο αδελφός έμεινε κοντά του, έως ότου ξυπνήσει και του κάνει την ευχή. Καθώς λοιπόν καθόταν πολλή ώρα και ο Γέροντας δεν ξυπνούσε, ενοχλήθηκε από τους λογισμούς του να πάει να κοιμηθεί χωρίς να του κάνει την απόλυση. Αλλά βίασε τον εαυτό του και αντιστάθηκε στον λογισμό και παρέμεινε. Πάλι όμως ενοχλήθηκε και δεν έφυγε.

Κατά τον ίδιο τρόπο ενοχλήθηκε επτά φορές και αντιστάθηκε στον λογισμό. Αργότερα, αφού είχε προχωρήσει η νύκτα, ξύπνησε ο Γέροντας και τον βρήκε να κάθεται δίπλα του και του λέει:

-Δεν έφυγες μέχρι αυτή την ώρα; Κι εκείνος είπε:

-Όχι, αββά, γιατί δεν μου ΄κανες απόλυση.

-Και γιατί -τον ρωτάει ο Γέροντας- δεν με ξύπνησες;

-Δεν τόλμησα -απαντά ο μαθητής- να σε σκουντήσω για να μη σου διακόψω τον ύπνο.

Σηκώθηκαν ευθύς, άρχισαν τον όρθρο και όταν τελείωσε η ακολουθία, απέλυσε τον αδελφό ο Γέροντας. Και την ώρα που καθόταν μόνος, ήρθε σε έκσταση και βλέπει κάποιον να του δείχνει έναν τόπο λαμπρό στον οποίο υπήρχε ένας θρόνος και επάνω στον θρόνο ήταν τοποθετημένα επτά στεφάνια.

Διαβάστε εδώ:  Διλήμματα και επιλογές: Οι επιλογές που κάνουμε καθορίζουν την ζωή μας

Και ρώτησε αυτόν που του τα έδειχνε:

-Τίνος είναι αυτά; Κι εκείνος είπε:

-Του μαθητή σου. Τον τόπο και τον θρόνο του τα χάρισε ο Θεός για την υπακοή του. Και τα επτά στεφάνια τα κέρδισε αυτή τη νύκτα.

Απόρησε ο Γέροντας γι αυτό που άκουσε και γεμάτος από δέος καλεί τον αδελφό και του λέει:

-Πες μου, τι έκανες τη νύκτα αυτή;

-Συγχώρα με, αββά -απάντησε εκείνος- δεν έκανα τίποτε.

Ο Γέροντας νομίζοντας ότι από ταπεινοφροσύνη δεν ομολογεί, του είπε:

-Δεν θα σ΄ αφήσω να φύγεις, εάν δεν μου πεις τι έκανες ή τι σκέφτηκες τη νύκτα αυτή.

Αλλά ο αδελφός επειδή γνώριζε καλά ότι τίποτε δεν έχει κάνει, δεν είχε τι να πει.

Και λέει στον πατέρα:

-Αββά, δεν έκανα τίποτε, παρά μόνο ότι ενοχλήθηκα από λογισμούς επτά φορές να φύγω χωρίς να μου κάνεις την απόλυση, αλλά δεν έφυγα.

Όταν τ΄ άκουσε αυτό ο Γέροντας, κατάλαβε ότι κάθε φορά που πάλευε και νικούσε τον λογισμό του, κέρδιζε ένα στεφάνι από τον Θεό. Στον αδελφό βέβαια δεν είπε τίποτε, αλλά τα διηγήθηκε αυτά σε ανθρώπους πνευματικούς χάριν ωφελείας, για να γνωρίζουμε ότι και για λογισμούς πού δεν έχουν ιδιαίτερη σπουδαιότητα ο Θεός μας στεφανώνει.

Καλό λοιπόν είναι να βιάζουμε πάντοτε τον εαυτό μας από αγάπη για τον Θεό.

Γιατί η Βασιλεία των Ουρανών βιάζεται και την αρπάζουν αυτοί που αγωνίζονται.

Η ΒΑΛΙΤΣΑ.......

Ένας άντρας πέθανε. Σε ένα σημείο είδε τον Θεό να πλησιάζει, κουβαλώντας μια βαλίτσα μαζί του.

Και ο Θεός είπε, " γιε μου, ήρθε η ώρα να φύγουμε

Ο έκπληκτος άντρας ρώτησε: τόσο σύντομα; Είχα πολλά σχέδια.

- Λυπάμαι, αλλά η αναχώρησή σου ήρθε.

- Τι κουβαλάς στη βαλίτσα σου; Ρώτησε ο άνθρωπος..

Και ο Θεός του είπε: ότι σου ανήκει.

- Ποιο είναι το δικό μου; Έφερες τα πράγματά μου, τα ρούχα μου, τα λεφτά μου;

Ο Θεός είπε: Αυτά τα πράγματα ποτέ δεν ανήκαν σε σένα, ήταν του κόσμο.

- Έφερες τις αναμνήσεις μου;

Ποτέ δεν ανήκαν σε σένα. Είχαν χρόνο.

- Έφερες τα ταλέντα μου;

Ποτέ δεν ανήκαν σε σένα. Ήταν οι συνθήκες.

- Θα φέρεις τους φίλους μου, την οικογένειά μου;

Λυπάμαι. Ποτέ δεν ανήκαν σε σένα. Ήταν στο δρόμο.

Θα φέρεις τη γυναίκα και τα παιδιά μου;

- Ποτέ δεν σου ανήκαν, ήταν της καρδιάς.

- Έφερες το σώμα μου;

- Ποτέ δεν σου ανήκε. Το πτώμα ήταν χώμα.

- Έφερες την ψυχή μου;

- Όχι, η ψυχή είναι δική μου.

Τότε ο άνθρωπος γεμάτος φόβο πήρε τη βαλίτσα που ο Θεός κουβαλούσε μαζί του και την άνοιξε, είδε ότι ήταν άδεια.

Με ένα δάκρυ να βγαίνει απ ' τα μάτια του, ο άνθρωπος είπε, " ποτέ δεν είχα κάτι...

- Αυτό είναι όλο. Κάθε στιγμή που έχεις ζήσει, είναι όλη δική σου. Η ζωή είναι μόνο μια στιγμή.

Μια στιγμή. Γι ' αυτό έχεις χρόνο να τη χρησιμοποιήσεις στο σύνολό της.

Ότι τίποτα που σου ανήκε δεν θα μπορούσε να σε κρατήσει πίσω. Ζήσε τώρα, ζήσε τη ζωή σου και μην ξεχνάς να είσαι ευτυχισμένος, είναι το μόνο πράγμα που αξίζει πραγματικά.

Τα υλικά πράγματα όλα θα μείνουν εδώ.

ΘΑΥΜΑΣΤΟ ΓΕΓΟΝΟΣ ΜΕ ΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΩΡΓΙΟ.

Σε ένα εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου κάποιος προσκυνητής είχε αφήσει ένα ζευγάρι παπούτσια,κάποιος που πήγε και τα είδε του άρεσαν και τα πήρε,μετά από λίγες μέρες εκεί που δούλευε και ήταν πάνω στο κλαρκ,το κλαρκ από μόνο του γύρισε και έπεσε στα πλάγια και τα παπούτσια που φόραγε που τα είχε πάρει από τον Άγιο Γεώργιο φύγανε από τα πόδια του και εξαφανίστηκαν,όταν ξαναπήγε στο εκκλησάκι του Αγίου Γεωργίου ήταν και πάλι εκεί!!!Τα είχε πάρει ο Άγιος Γεώργιος γιατί ήταν τάμα στο όνομα του.

Το συγκεκριμένο γεγονός έγινε πρόσφατα και οι άνθρωποι που τα είδαν και τα έζησαν είναι εν ζωή

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΊΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΦΑΝΑΡΑΚΙ ΕΤΟΣ 1802 ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΏΡΓΙΟ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

Η ΕΙΚΟΝΑ ΤΟΥ ΑΓΊΟΥ ΓΕΩΡΓΊΟΥ ΑΠΌ ΤΗΝ ΜΙΚΡΑ ΑΣΊΑ ΑΠΌ ΤΗΝ ΠΕΡΙΟΧΗ ΦΑΝΑΡΑΚΙ ΕΝΟΣ 1802 ΣΤΟΝ ΑΓΙΟ ΓΕΏΡΓΙΟ ΠΕΡΑΜΑΤΟΣ

ΤΙ ΑΠΕΓΙΝΕ Η ΑΠΟΣΤΟΛΙΚΗ ΕΒΡΑΙΚΗ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ;

ΠΑΤΗΡΤΖΕΗΜΣ ΜΠΕΡΝΣΤΑΙΝ. Η ΑΠΟΚΑΛΥΨΗ ΤΟΥ ΧΡΙΣΤΟΥ. ΤΟ ΤΑΞΙΔΙ ΜΟΥ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΟΥΔΑΙΣΜΟ ΣΤΟΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟ.

ΜΙΑ ΕΠΙΠΛΕΟΝ ΑΝΑΚΑΛΥΨΗ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΣΕ ΤΗΝ ΠΕΠΟΙΘΗΣΗ ΜΟΥ, oτι o  ορθόδοξος Χριστιανισμός  ήταν ή εκπλήρωση του ορθόδοξου Ιουδαϊσμού, Ώς νεοφώτιστος από τον 'Ιουδαϊσµό στον Χριστιανικό,   είχα αναστατωθεί από το γεγονός ότι κάθε φυλή και εθνότητα είχε την κατάλληλη θέση της στον Χριστιανικό, εκτός των 'Εβραίων,

Υπάρχουν ελληνικές 'Εκκλησίες, ρωσικές, αραβικές, ανατολικές, αφρικανικές  και Ινδικές, 'Υπάρχουν 'Εκκλησίες Ιταλικές, Ιρλανδικές, ισπανικές, ερανικές, σουηδικές, φιλιππινέζικες, αιθιοπικές,  αιγυπτιακές, κορεάτικες και περσικές . Όλες έχουν βαθιές ρίζες, µε Ιστορία πολλών χρόνων"

Αντιθέτως, ή πρώϊµη έκθεση µου στον εβραϊκό Χριστιανισμό ήταν είτε πειραµατική µε µμεσσιανικές Ιουδαϊκές αδελφότητες που  αποκαλούνταν Εβραίοι χριστιανοί, αλλά κατά το πλείστον ήταν  απλώς μη Εβραίοι χριστιανοί, προφασιζόμενοι ότι ήταν Εβραίοι -  είτε µε αδελφότητες παραεκκλησιαστικές, όπως οι «Εβραίοι υπέρ του Ιησού»,

Αυτές οι αδελφότητες δεν είχαν λατρεία ούτε Ιστορία,  και συχνά επικεντρώνονταν σε έναν µμοναδικό χαρισματικό ηγέτη.  Ή ειρωνεία είναι ότι ο Θεός χρησιμοποίησε τους Εβραίους, για να  δώσουν ζωή στην χριστιανική πίστη . Στην αρχή, υπήρχε µία αυθεντική και σφύζουσα Εβραϊκή Χριστιανική 'Εκκλησία" Τί συνέβη σε  αυτήν; Που πήγε; Υπάρχει σήµερα;

Καθώς ερευνούσα την Ιστορία της πρώτης 'Εκκλησίας, ανακάλυψα ότι οι Ιστορικοί ερευνητές έτειναν να συμπεραίνουν ότι το  κύριο σώα των Εβραίων χριστιανών, μετά τα αποστολικά χρόνια, διακλαδώθηκε μακριά από το γενικό ρεύµα της 'Εκκλησίας, σε  αιρετικά κινήµατα, συμπεριλαμβανομένων των εβιωνιτων και των  γνωστικιστών, που αρνούνταν την θεία φύση του Χριστού. Αυτό  το συμπέρανα φάνηκε να προέρχεται εν μέρει από την Ισχυρή  αντί-Ιουδαϊκή προκατάληψη, που έµφανίστηκε μέσα στην μεταποστολική 'Εκκλησία.

Οι 'Εβραίοι, οι οποίοι ύπoλoγίζετo ότι αποτελούσαν περίπου  το ένα εβδοµο έως το ένα δέκατο του πληθυσμού της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας , επαναστάτησαν εναντίον της Ρώµης, µε τουλάχιστον τρεις μεγάλες εξεγέρσεις. Αυτές είχαν έντονο αντίκτυπο στην  Αυτοκρατορία, αφού είχε προκαλέσει τον θάνατο εκατοντάδων χιλιάδων µη 'Εβραίων. Παρά ταύτα, σε αυτές τις εξεγέρσεις σκοτώθηκαν πολλοί περισσότεροι 'Εβραίοι από ότι µηΈβραιοι, δίνοντας  υποστήριξη στην επικρατούσα άποψη µμεταξύ των Πατέρων της  'Εκκλησίας, ότι οι Εβραίοι ήταν καταραμένοι από τον Θεό, αφού  είχαν απαρνηθεί τον Χριστό.

'Όταν μελέτησα τις πρώτες  πηγές, αντιλήφτηκα ότι οι μετά τους αποστόλους 'Εβραίοι χριστιανοί ήταν περισσότερο ορθόδοξοι  από ότι συχνά πιστεύεται. 'Επίσης, µε κατέπληξε ή ανακάλυψή  µου ότι στις πρώτες πηγές υπάρχει  µία λογική εξήγηση για το που  πήγαν αυτοί οι αρχαίοι συμπατριώτες µου χριστιανοί. 

ΟΙ ΝΑΖΑΡΗΝΟΙ

Η ΚΑΙΝΗ ΔΙΑΘΗΚΗ ΛΕΓΕΙ  ΟΤΙ Ο ΙΗΣΟΥΣ έζησε στην Ναζαρέτ και έτσι εκπληρώθηκε για τον Χριστό ή προφητεία που έλεγε ότι θα  ονομαστεί Ναζωραίος». Ό εβραϊκός ορος «Ναζαρηνός» ήταν  ίσως ο πρώτος χαρακτήρισες  για εκείνους που ακολούθησαν τον  Χριστό. Ό Απόστολος  Παύλος κατηγορήθηκε ότι ήταν πρωτοστάτης «{ ... }.της αιρέσεως των Ναζωραίων». Ή ελληνική λέξη «χριστιανός» πρωτοχρησιµοποιήθηκε στην Αντιόχεια, την πρωτεύουσα της Συρίας, στην οποία οι µη Εβραίοι κατείχαν δεσπόζουσα θέση. Υπάρχει λόγος να πιστέψει κανείς ότι ή λέξη «χριστιανός » χρησιμοποιήθηκε, για να περιγράψει τους µη Εβραίους  που έγιναν χριστιανοί, ενώ οι πιστοί' Εβραίοι, στις πρώτες πηγές, όνoµάζoνταν «Ναζαρηνοί». 

ΔΥΟ ΚΙΝΗΜΑΤΑ ΤΩΝ ΕΒΡΑΙΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ

Ο ΜΑΡΤΥΡΑΣ  ΙΟΥΣΤΙΝΟΣ, ΜΙΑ ΚΟΡΥΦΑΙΑ ΜΟΡΦΗ της Εκκλησίας, -στου οποίου το έργο: Διάλογος προς Τρύφωνα, τον Ιουδαίο , έγινε ήδη αναφορά- γεννήθηκε στην Σαµάρεια από Έλληνες γονείς.

Αυτός αναγνώρισε δύο ορώδες 'Εβραίων χριστιανών. Ή πρώτη  ήταν µία όµάδα που έγινε γνωστή ώς Έβιωνίτες,( Ή ονηλασία πιθανόν να προέρχεται άπα την εβραϊκή λέξη εβιωνείµ, που σηµαίνει «φτωχός») οι οποίοι επιθεωρούσαν να τηρούν τον μωσαϊκό Νόµο, και αρνούνταν την θεία  φύση του Χριστού. Γι' αυτούς  τους λόγους, ο μάρτυρας 'Ιουστίνος τους χαρακτήριζε ως αιρετικούς. Ή άλλη όµάδα των Εβραίων  χριστιανών, που θεωρούνταν ότι είναι το γενικό ρεύµα των χριστιανών, επιδίωκαν, επίσης, να τηρούν τον μωσαϊκό Νόµο' ωστόσο, σε αντίθεση µε τους 'Έβιωνίτες, πίστευαν στην θεία φύση του  Χριστού.

Στον Διάλογο, ο Τρύφωνας έρωτά τον 'Ιουστίνο αν είναι δυνατόν να πιστεύει στον 'Ιησού και ταυτόχρονα να προσπαθεί να  τηρεί τον Νόµο, και να σωθεί, Ό 'Ιουστίνος άπαντα:  Κατά την γνώµη µου, Τρύφωνα, ένας τέτοιος άνθρωπος θα σωθεί , αν δεν αγωνίζεται µε κάθε τρόπο να πείσει αυτούς που  προέρχονται από τα έθνη και έχουν περιτµηθεί δια τις πίστεως στον Χριστό, από τη πλάνη στην οποία βρίσκονταν, ότι  πρέπει να φυλάσσουν οπωσδήποτε τα τυπικά του μωσαικού  νόµου, λέγοντάς τους ότι δεν σας σώσουν αν δεν τα φυλάξουν,  Πράγα το οποίο έπραττες και εσύ στην αρχή της συζήτησης,  εκφράζοντας την άποψη ότι «δεν θα σωθώ αν δεν τα φυλάξω» .

Ό μάρτυρας' Ιουστίνος λέγει, επίσης, για αυτούς τους' Εβραίους  χριστιανούς: «Πιστεύω ότι πρέπει να τους προσλαμβάνουνε και να  ζούµε σε κοινωνία μαζί τους ως προς όλα, θεωρώντας τους ως όµοσπλάχνους και αδελφούς».

Ό Ωριγένης (84-254 µ.Χ.), ο οποίος ονομάστηκε ο πρώτος συστηματικός θεολόγος, στο έργο του, Κατά Κέλσου, αναφέρει ότι  και ο ίδιος και ο παγανιστής Κέλσος γνώρισαν και είχαν προσωπική  επαφή µε δύο οµάδες 'Εβραίων χριστιανών. Ώστόσο, σε αντίθεση  µε τον μάρτυρα 'Ιουστίνο, ο Ωριγένης αποκαλεί και τους δύο 'Έβιωνίτες. Άν και οι δύο οµάδες επιθυμούσαν να τηρούν τον μωσαϊκό  Νόµο, ή µία πίστευε ότι ο' Ιησούς γεννήθηκε από µία γυναίκα Παρθένο και είχε θεία φύση, ενώ η άλλη όχι. Ό μεγάλος Ιστορικός της εκκλησίας, Ευσέβιος Καισαρείας (262-339 µ.Χ.), στην 'Εκκλησιαστική Ιστορία του περιγράφει, επίσης, δύο οµάδες Έβιωνιτων, και αποκαλεί και τις δύο αιρετικές. 

Η ΜΕΓΑΛΗ ΕΞΟΔΟΣ.

Ο ΑΓΙΟΣ ΕΠΙΦΑΝΙΟΣ (315-403Μ.Χ.) ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΣΤΗΝ ΙΟΥΔΑΙΑ από εβραίους γονείς. Ή μητρική του γλώσσα ήταν η συριακή, ωστόσο μιλούσε, επίσης ελληνικά, εβραϊκά, λατινικά και κοπτικά. Σπούδασε στην Αίγυπτο, και μόλις επέστρεψε στην Ιουδαία 'ίδρυσε ένα μοναστήρι, στο οποίο υπηρέτησε ως αββας για τριάντα χρόνια.

Τo 367 µ.Χ. έγινε επίσκοπος Κύπρου, και πέρασε μεγάλο μέρος ζωής του αντιμαχόμενος αιρετικές διδασκαλίες. Έγραψε το  έργο Κατά πασών των αιρέσεων, που αποκαλείται επίσης και Πανάριον, στο οποίο γράφει λεπτοµερώς για ογδόντα αιρέσεις. Είναι ο πρώτος Πατέρας της Εκκλησίας που κάνει λόγο για τους Εβραίους χριστιανούς ως «Ναζαρηνoύς».

Ό άγιος Έπιφάνιος γράφει ότι οι Ναζαρηνοί «από τη γέννησή τους είναι Εβραίοι, αφιερώνουν τον εαυτόν τους στον Νόµο και υπόκεινται σε περιτοµη» και επίσης «διαβάζουν τη Παλαια Διαθήκη στα εβραϊκά .

Ή κοινότητα των Ναζαρηνων, όπως γράφει, «ξεκίνησε μετά τη έξοδο από τη Ιερουσαλήμµ, όταν όλοι οι μαθητές πήγαν  να ζήσουν στην Πέλλα, διότι ό Χριστός τους είχε πει να εγκαταλείψουν την Ιερουσαλήμ και να φύγουν μακριά, μέχρι να περάσει  ή πολιορκία. 'Εξαιτίας αυτής της συµβουλης έφυγαν και έζησαν στην  Περαία». Ή Πέλλα ήταν µία πόλη νότια της θάλασσας της Γαλιλαίας, και ανατολικά του ποταµοϋ 'Ιορδάνη. Ή Περαία ήταν ή  μεγαλύτερη γεωγραφικά περιοχή στην ανατολική Όχθη του Ιορδάνη ποταµού, μεταξύ της θάλασσας της Γαλιλαίας και της Νεκράς  Θάλασσας, στην σημερινή 'Ιορδανία,

Αναφορικά µε αυτήν την εβραϊκή χριστιανική έξοδο άπα την  Ιερουσαλήμµ, πριν τα ξέσπασµα του  Εβραϊκού Πολέµου µε την Ρώµη  -που διήρκεσε άπα τα 66 έως τα 73 µ.Χ.- ο Ευσέβιος στην 'Εκκλησιαστική Ιστορία του έγραψε:

'Επιπλέον, τα µέλη της  εκκλησίας της Ιερουσαλήμ µέσω προφητείας που δόθηκε µε αποκάλυψη σε αξιόπιστα πρόσωπα  εκεί, διατάχτηκαν να εγκαταλειψουν  την πόλη, πριν ξεκινήσει  ό πόλεµος, και να εγκατασταθουν στην  Περαία. 'Εκείνοι που πίστευαν στον Χριστό μετοίκησαν από την Ίερoυσαληµ στην  Πέλλα, και ως ευσεβείς άνθρωποι είχαν απολύτως εγκαταλείψει την µητρόπολη των Εβραίων και ολόκληρη την εβραϊκή  γη, και έτσι ή καταδίκη του Θεού τελικά τους προσπέρασε.

Μετά την καταστροφή της 'Ιερουσαλήμµ, οι Σαδδουκαίοι αφανίστηκαν. Οι Φαρισαίοι, υπό τον ραβίνο Γιοχαναν Μπεν Ζακάϊ.  εγκαταστάθηκαν κοντά στήν Ιαµνία, δυτικά της Ίερουσαλήµ, όπου ανέπτυξαν τον ραβινικά 'Ιουδαϊσµό, και οι Εβραίοι χριστιανοί εγκαταστάθηκαν στην Πέλλα, ανατολικά της Ίερουσαλήµ. 

Ο ΕΙΔΩΛΟΛΑΤΡΙΚΟΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΣΜΟΣ.

ΑΝ ΚΑΙ ΟΙ ΝΑΖΑΡΗΝΟΙ ΚΑΤΑΛΑΒΑΝ ΟΤΙ Η ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥΣ έπρεπε να οικοδομηθεί  επάνω στο πρόσωπο του Χριστού και όχι στον µωσαικοΝόµο, κατά κύριο λόγο συνέχισαν να τηρούν τον Νόµο. 'Επιζητούσαν να συνδυάσουν τον Νόµο µε ευπρέπεια, πιστεύοντας ότι τους προσέφερε την µορφη και την πειθαρχία, µε την οποία η αγιότητα θα αποκτούσε ρίζες. Με αυτήν µαλλον την άφορη, το αποστολικό συμβούλιο της 'Ιερουσαλήμ, το οποίο περιγράφεται  τις Πράξεις των Αποστόλων και στην προς Γαλάτας επιστολή , συναντήθηκε για να αποφασίσει ποιούς μωσαϊκοϋς  νόµους έπρεπε να τηρούν οι µηΈβραίοι που θα γίνονταν χριστιανοί.  'Όπως διαβάζουµε στο κείµενο των Πράξεων, το συμβούλιο  άποφάσισε τα έξης:

[ ... Οι απόστολοι και οι πρεσβύτεροι και οι αδελφοί χαιρετούν τους αδελφούς που προέρχονται από τους εθνικούς στην Αντιόχεια, την Συρία και την Κιλικία. Επειδή άκούσαµε ότι µερικοι από  εµας ηρθαν και σας τάραξαν µε τα λόγια τους και  κλόνισαν τις ψυχές σας, λέγοντας ότι πρέπει να περιτέμνεσθε,  χωρίς να τους έχουµε δώσει εντολή εµείς, άποφασίσαµε όµόφωνα να εκλέξουµε µερικους άνδρες και να τους στείλουμε σε εσάς, µαζι µε τους αγαπητούς µας, Βαρνάβα και Παύλο,  που έχουν αφιερώσει την ζωή τους στα έργο του Κυρίου µας,  του Ιησού Χριστό [ ... ]. Δηλαδή, αποφασίστηκε ως σωστό  από τα Άγιο Πνεύµα και άπα έµας, να µην σας επιβάλλουμε  κανένα πρόσθετο βάρος, εκτός άπα αυτά τα αναγκαία: να  απέχετε άπα τα ειδωλόθυτα, τα αίµα, τα κρέας άπα πνιγµένα  ζώα, και τηv πορνεία.  Αν φυλάγεσθε από αυτά, θα κάνετε το σωστό. Υγιαίνετε!  •

Οι χριστιανοί σήµερα, συχνά λησμονούν ότι ή απόφαση του  αποστολικού συμβουλίου δεν απευθύνετε σε όλους τους χριστιανούς παρά µόνο στους αλλοεθνείς χριστιανούς. Οι 'Εβραίοι πιστοί, υπαινίσσεται, θα µπορούσαν να συνεχίσουν  να τηρούν πολλα στοιχεία από τον µωσαϊκό Νόµο. Φαίνεται, και από την  Καινή Διαθήκη και τις πατερικές πηγές, ότι πολλοί 'Εβραίοι χριστιανοί πράγματι έπρατταν έτσι. Από την άλλη πλευρά, εκείνοι  οι 'Εβραίοι χριστιανοί, οι οποίοι κλήθηκαν από τον Θεό, για  οδηγήσουν τους αλλοεθνείς στην 'Εκκλησία, όπως  ό Απόστολος  Παύλος, εµφανως δεν τηρούσαν πολλά σηµεία από τον µωσαϊκο Νόµο.

Με δεδοµένο το τεράστιο χάσµα το οποίο χώρισε την έβραικη  µωσαϊκη κουλτούρα από την παγανιστικη κουλτούρα των αλλοεθνων , το έβραϊκο χριστιανικό συμβούλιο της 'Ιερουσαλήμµ έκανε µία πραγματικά ηρωική προσπάθεια, να γεφυρώσει το χάσµα, μειώνοντας σε µεγάλο βαθµό τις υποχρεώσεις των αλλοεθνών χριστιανών. Το συμβούλιο δεν απαιτούσε από αυτούς  να προσκολλώνται στον µωσαϊκο Νόµο, να µαθαίνουν εβραϊκά η αραμαικα  να υιοθετούν εβραϊκά εθιµα και παραδόσεις, η να γίνουν Εβραίοι

Οι 'Εβραίοι χριστιανοί δεν ήταν απλώς συναινετικοί, αλλά είχαν βαθιά χαραγµένο στην συνείδησή τους ότι, σύµφωνα µε την αποστολή που τους εµπιστεύτηκε ό Κύριος, είχαν την ευθύνη - διάδοσης του ευαγγελίου στα έθνη. 

 ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΑΒΥΣΣΟ.

ΟΙ ΔΥΟ ΠΡΩΤΟΙ Α'ΙΩΝΕΣ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ ήταν δύσκολοι για τους  Εβραίους, είτε ήταν πιστοί στον Χριστό είτε όχι.

Κατά την περίοδο αυτήν έλαβαν χώρα τρείς µεγάλες εξεγέρσεις κατά της Ρωµαϊκής Αυτοκρατορίας: ό Μεγάλος Πόλεµος του 66- 74-μ.χ. οι πόλεµοι την περίοδο που αυτοκρατορίας  ήταν ό Τραϊανός  το 115-117 µ.Χ., και ή µεγάλη εξέγερση επί  Αδριανού, που έγινε   υπό την ηγεσία του Μπαρ-Κοχµπά, το 132-135 µ.Χ., κατά τους οποίους εκατοντάδες χιλιάδες Εβραίοι φονεύθηκαν.

Αν και οι εβραίοι χριστιανοί, ως επί το πλείστον, έφυγαν από την 'Ιουδαία πριν  από την πρώτη εξέγερση, ωστόσο άρκτοι αιχμαλωτίστηκαν στην  σφοδρή σύγκρουση μεταξύ Εβραίων και αλλοεθνών. Mαζι με το κύριο σώµα των 'Εβραίων που δεν ακολούθησε τον Χριστό, οι Έβραίοι χριστιανοί περιφρονούνταν από  τους παγανιστές αλλοεθνείς, γιατί ήταν Έβραίοι. Και επιπλέον, περιφρονούνταν από τους Εβραίους, γιατί ήταν χριστιανοί.

Ή άβυσσος στην οποία οι 'Εβραίοι χριστιανοί ρίχτηκαν ήταν  βαθειά, εξαιτίας του γεγονότος ότι οι πνευµατικοί τους αδελφοί,  οι αλλοεθνείς χριστιανοί, τους απέρριπταν ως αιρετικούς, διότι  επιθυμούσαν να τηρούν τον µωσαϊκό Νόµο. Αυτό πραγματικά µε  κατέπληξε. Απορρίπτονταν από τους αλλοεθνείς χριστιανού; ως  αιρετικοί, γιατί ακολουθούσαν την µωσαϊκη ευλάβεια, που ήταν  αποδεκτή από την αποστολική 'Εκκλησία της 'Ιερουσαλήµ, και ή  οποία είχε κάνει γνωστό το ευαγγέλιο στου; αλλοεθνείς. Οι αληθινοί Απόστολοι, κυρίως εκείνοι που κήρυτταν στους Εβραίους,  είναι αναμφισβήτητο πως ποτέ δεν θεώρησαν ότι, περιορίζοντας τους μωσαϊκούς  κανόνες στους αλλοεθνείς -προκειμένου να τους διευκολύνουν να συμπεριληφθούν στην 'Εκκλησία- αυτό θα χρησιμοποιείτο εναντίον των Εβραίων χριστιανών απογόνων τους, και  θα συντελούσε στον αποκλεισµό τους από την 'Εκκλησία. 'Ενω  ο άγιος 'Ιουστίνος, ο µάρτυρας, δέχθηκε τους Εβραίους χριστιανούς  ως αδελφούς, φαίνεται ότι οι µεταγενέστεροι τους απέρριψαν.

Ό άγιος Έπιφάνιος είπε ότι οι Ναζαρηνοι Έβραίοι χριστιανοί αποκλείστηκαν από την 'Εκκλησία, διότι επιθυμούσαν να τηρούν  τον µωσαϊκό Νόµο: «Μόνο σε αυτό το θέµα διαφέρουν από τους χριστιανούς». Αν και διατείνονται ότι πιστεύουν στον 'Ιησού,  είπε ότι «είναι µάλλον Εβραίοι και τίποτε άλλο» .'Έπειτα άµέσως προσθέτει: «ωστόσο, µισοϋνται πάρα πολύ από τους Εβραίους, [ ... ] οι οποίοι τρεις φορές την ήµέρα εκστοµίζουν κατάρες εναντίον τους οταν λέγουν τις προσευχές  τους στις συναγωγές» . Τρείς φορές την  ήµέρα λέγουν: «ό Θεός ας καταραστεί τους Ναζαρηνoύς [ ... ], διότι  ανακηρύσσουν ως Εβραίοι ότι ό 'Ιησούς είναι ό Χριστός».

Φαίνεται ότι ή αιτία της διαίρεση; των πρώτων Ναζαρηνων από  την 'Εκκλησία ήταν επάνω στο θέµα της θείας φύσης του Χριστού.  Έκείνοι που είχαν ορθόδοξη χριστολογία συνέχισαν ως Ναζαρηνοί,  και εκείνοι που αρνήθηκαν την θεία φύση Του έγιναν Έβιωνίτες.  Επειδή οι δύο κοινότητες ζούσαν κοντά ή µία στην άλλη, και επιθυμούσαν να τηρούν τον µωσαϊκό Νόµο, ήταν αντιπαθητικοί στους  αλλοεθνείς χριστιανούς, οι οποίοι συχνά μπέρδευαν  τις δύο κοινότητες και αποκαλούσαν και τους δύο Έβιωνίτες. Παρά ταύτα ο Φίλαστρος, σύγχρονος του αγίου Έπιφανίου, δεν αναφέρει τους Ναζαρηνους στο βιβλίο του, στο οποίο καταδικάζει έκατον πενήντα έξι αιρέσεις, υπαινισσόμενος, συνεπώς, ότι δεν ήταν αιρετικοί αλλά  ορθόδοξοι.

Σύµφωνα µε τον αγιο Έπιφάνιο, οι Ναζαρηνοί χρησιμοποιούσαν και την Παλαιά και την Καινή Διαθήκη. Αυτό δείχνει ότι είχαν ορθόδοξο φρόνηµα, διότι οι αιρέσεις, και µάλιστα οι έβραιοχριστιανικές, συνήθως απέρριπταν κάποιο τµηµα της Γραφής.

Στον αποκλειστώ των Ναζαρηνών από την  Εκκλησία, θεώρησα ότι ο άγιος  Έπιφάνιος, όπως και οι Πατέρες της 'Εκκλησίας που ακολουθησαν  τήρησε µία διττή στάση: ανακήρυξε τους Ναζαρηνους αιρετικούς, επειδή επιθυμούσαν να φυλάσσουν τον Νόµο, ενώ συγχρόνως αποδέχτηκε τους Εβραίους χριστιανούς, οι οποίοι 'ίδρυσαν την Εκκλησία, ως πλήρως Χριστιανούς.

Οι Γραφές δηλώνουν ότι ο επίσκοπος των Ιεροσολύμων, άγιος  Ιάκωβος, και  µε πρεσβυτέρους, είπε στον απόστολο Παύλο: «[ ... ] βλέπεις, αδελφέ, πόσες µυριάδες Ιουδαίοι υπάρχουν που έγιναν χριστιανοί, και όλοι αυτοί άκολουθουν  µε ζήλο τον νόµο του Mωϋση» .

Κάνοντας αυτήν την δήλωση, Ο άγιος Ιάκωβος θεωρεί ότι, το να είναι ζηλωται του νόµου, είναι ένα χαρακτηριστικό  θετικό και επιθυμητό. Φαίνεται πως υπήρχαν ορισµένα ζητήµατα σχετικά µε  κάποιες διατάξεις του Νόµου, για αυτό και  ο απόστολος Παύλος δίδασκε  ότι αυτές ακόνη και οι 'Εβραίοι χριστιανοί δεν θα έπρεπε  να τις τηρούν.  Άλλα για το πρώτιστο θέµα που ήταν ή τήρηση ή μη  του Νόµου, ή άπόφαση του αποστολικού συμβουλίου αφορούσε στους αλλοεθνείς χριστιανούς, και όχι στους 'Εβραίους. 

ΒΟΡΕΙΟΤΕΡΑ

ΣΥΜΦΩΝΑ ΜΕ ΊΌΝ ΑΓΙΟ ΕΠΙΦΑΝΙΟ, οι ΝΑΖΑΡΗΝΟΙ µετακινήθηκαν  στην «Βέροια, στην περιοχη της κοίλης Συρίας, και την Δεκάπολη, στην περιοχή της Πέλλας και στην  Βασανίτιδα, την ονομαζόμενη Κοκάµπε». Και ο άγιος Έπιφάνιος και ο άγιος 'Ιερώνυµος αναφέρουν ότι οι Ναζαρηνοί ζούσαν στην Βέροια της κοίλης Συρίας,που στην σύγχρονη εποχή είναι το Χαλέπι, στα βορειοδυτικά της Συρίας. Ό άγιος 'Επιφάνιος έγραψε στο Πανάριον για δύο πρεσβυτέρους που κατάγονταν άπα την Βέροια. Ή καταγωγή τους από αυτήν, για την οποία κάνει λόγο, µας δίνει επιπλέον αξιοπιστία σε ότι λέγει για την περιοχή. Αυτό είναι το τελευταίο µέρος στο οποίο λέγεται ότι έζησαν οι Ναζαρηνοί.

Ό άγιος Ιερώνυµος (331-419 µ.Χ.) ό οποίος είναι γνωστός για την µετάφραση της Βίβλου στα λατινικά, γεννήθηκε στην 'Ιταλία  και ταξείδεψε στην Άντιόχεια. 'Ενώ ταξίδευε, πέρασε χρόνο στην  ερηµο κοντά στην Βέροια, όπου εµαθε εβραϊκά από «έναν πιστό  αδελφό εκ των Εβραίων» . 'Επίσης, αναφέρει, ότι:

Ή εβραϊκή γλώσσα, ή ίδια που απαντάται στο πρωτότυπο ευαγγέλιο του Ματθαίου, σώζεται µέχρι σήµερα στα κείµενα της βιβλιοθήκης  τες Καισάρειας, τα οποία ό µάρτυρας Παµφίλιος τόσο έπιµελως συγκέντρωσε. Είχα, επίσης, την ευκαιρία να αντιγράψω το ευαγγέλιο το οποίο χρησιμοποιούν οι  Ναζαρηνοί, οι οποίοι ζουν στην Βέροια.

Ό άγιος Ιερώνυµος Ισχυρίστηκε, επίσης, ότι αντέγραψε το ευαγγέλιο «το οποίο διαβάζεται από τους Ναζαρηνους» και είναι  γραµµένο στην εβραϊκή γλώσσα, και ύστερα το µετέφρασε στα ελληνικά και λατινικά. Το 390 µ.Χ, άρχισε το συγγραφικό του έργο. µεταφράζοντας την εβραϊκή Παλαιά Διαθήκη στα λατινικά.  Είναι φανερό ότι ό άγιος Ιερώνυµος, αντίθετα µε τους περισσότερους Πατέρες της 'Εκκλησίας, είχε ουσιαστικές προσωπικές  σχέσεις µε τους Ναζαρηνους, ενώ βρισκόταν γειτονικά της Βέροιας. Περίπου το 404 µ.Χ., έγραψε στον Ιερό Αυγουστίνο, αναφορικά µε τους Ναζαρηνους, ότι πιστεύουν στον Χριστό, τον Υιό το-  Θεού, γεννηθέντα από την Παρθένο Μαρία. 'Επομένως, γνώριζε ότι πίστευαν στην θεία φύση του Χριστού. 'Επίσης, δηλώνει ότι  είχαν  εvα ευαγγέλιο στα εβραϊκά, ζούσαν στην Βέροια, και κοντά σε όλες  τις συναγωγές της Ανατολής. Σύµφωνα µε τον άγιο Ιερώνυμο «οι Ναζαρηνοί δέχονται τον Χριστό µε τέτοιο τρόπο που να  μην σταματούν να τηρούν τον παλιό Νόµο», άλλα ο σεβαστός τους προς τον Νόµο δεν προκαλούσε την συµπάθεια τωνΈβραίων,

Οι οποίοι «τρεις φορές την ήµέρα άναθεµάτιζαν τους Ναζαρηνους σε κάθε συναγωγη, και έτσι άναθεµάτιζαν και το χριστιανό ονοµα» .

Ενώ οι  Έβιωνίτες και άλλοι σχισματικοί  Εβραίοι χριστιανοί αντιπαθούσαν τον απόστολο Παύλο, οι Ναζαρηνοί είχαν καλή γνώµη για αυτόν  και την διακονία του προς τους αλλοεθνείς. Αντί να δυσαρεστούνται για τον περιορισμένο ρόλο τους στην 'Εκκλησία, οι Ναζαρηνοί έµφανίστηκαν να Είναι ευγνώμονες για την επιτυχία  Του αποστόλου Παύλου στην διακονία του. Γενικώς, ο αγιοςΊερώνυμως αναφέρεται στους  Ναζαρηνoυς µε έναν τρόπο που δείχνει τον πλήρη  σεβασµό του προς αυτούς.

ΤΟ ΑΠΟΦΑΣΙΣΤΙΚΟ ΣΗΜΕΙΟ.

Ο ΙΕΡΟΣ ΑΥΓΟΥΣΤΙΝΟΣ, Ο ΟΠΟΙΟΣ ΘΕΩΡΕΙΤΑΙ ώς ο πατέρας της δυτικής θεολογίας, δέχθηκε την άποψη του Αγίου 'Επιφανίου, ότι οι Ναζαρηνοί ήταν αιρετικοί, επειδή επιθυμούσαν να τηρούν τον µωσαίκο Νόµο. Ό Αυγουστίνος , που ποτέ δεν ταξίδεψε πέραν της Ιταλίας και της Βόρειας Αφρικής, δεν είχε άµεση επαφή µαζί τους.

όπως ο ίδιος έγραψε, «Ισχυρίζονται µέχρι σήµερα και αποκαλούν τους εαυτούς τους Ναζαρηνους χριστιανούς, και κάνουν περιτοµη τις ακροπρόσθιας σάρκας µε τον εβραϊκό τρόπο» . Ό Ιερός Αυγουστίνος µας λέγει, επίσης, πως διατείνονται ότι είναι χριστιανοί, ότι  πιστεύουν πως  ο Χριστός  είναι ο Υιός του Θεού, και βαπτίζoνται.

Ή προσπάθειά τους για τήρηση του µωσαϊκοϋ Νόµου συµπεριελάµβανε την περιτοµή, την τήρηση του Σαββάτου και τους περιορισµούς  στην τροφή.

Μετά τον άγιο Ιερώνυμο, κανένας συγγραφέας δεν αφανίζεται να έχει κάποια αµεση σχέση µε του; Ναζαρηνους, 'Εάν ο άγιος  Ιερώνυµος είχε αντιληφθεί σωστά τα πράγµατα, οι Ναζαρηνοί επέζησαν µέχρι τις αρχές του πέµπτου αιώνα. Ένας άριθµος Πατέρων της πρώτης Έκκλησίας δεν τους ανέφερε, όχι γιατί δεν υπήρχαν άλλα ίσως γιατί θεωρούσαν ότι είχαν ορθή πίστη. Ερίζω ότι, εξαιτίας του Αγίου Έπιφανίου ο οποίος µπέρδεψε τους Ναζαρηνoύς µε  τους Έβιωνίτες, δημιουργήθηκε µία παρανόηση που παραψένει σε   εµας µέχρι σήµερα.

ΠΟΥ ΒΡΙΣΚΟΝΤΑΙ ΟΙ ΑΠΟΓΟΝΟΙ ΤΩΝ ΝΑΖΑΡΗΝΩΝ

Η ΒΑΒΥΛΩΝΙΑΚΗ ΤΑΛΜΟΥΔ ΜΙΛΑ για τον ραββινoΈλιέζερ, ο οποίος αναφέρει: «µία φορά περπατούσα στον πάνω δρόµο της  Σέπφωρ  και βρήκα έναν άνδρα από τους µαθητες του Ιησού, του Ναζωραίου και το όνοµά του ήταν Ιάκωβος της Κφαρ Σεχανίας». Αυτή και πολλές άλλες αναφορές της Ταλµουδ καταδεικνύουν ότι µετα την  καταστροφη της Ίερουσαλήµ, το 70 µ.Χ., οί'Εβραίοι χριστιανοί συνέχισαν να ζουν στην περιοχή της Γαλιλαίας.

'Όλα τα στοιχεία φανερώνουν ότι οι 'Εβραίοι χριστιανοί επιθυμούσαν να διατηρήσουν την ταυτότητά τους, καθώς µετακινηθηκαν πρώτα ανατολικά στην Πέλλα, και έπειτα προς βορρά στο Χαλέπι. Καθώς οι αυτόχθονες άνθρωποι της περιοχής, στην οποία ζούσαν οι Ναζαρηνοί, έγιναν χριστιανοί, και ό αριθµος των άλλοεθνων µέσα στην 'Εκκλησία πολλαπλασιάστηκε, µπορεί να συμπεράνει  κανείς ότι οι γάµοι µεταξύ τους, έπίσης, αύξήθηκαν. Καθώς ό αριθμος τωνΈβραίων που γίνοταν χριστιανοί σταθερα µειωνόταν, έγινε όλο και πιο δύσκολο για τους Ναζαρηνούς να διατηρήσουν την ταυτότητά τους. Με τον καιρό άφοµοιώθηκαν µε το όλοένα και αυξανομενο κύµα των αλλοεθνών που γίνονταν χριστιανοί.

Ή ακόλουθη Ιστορία των αυτοχθόνων χριστιανών της βορειοδυτικής Συρίας µας παρέχει κάποιες αποδείξεις, οι οποίες φανερώνουν ότι ή κληρονομιά τους µπορεί εν µέρει να βρεί τα ίχνη της πισω στους Ναζαρηνους.. Κατα την διάρκεια της δίωξης των χριστιανών από την παγανιστική Ρωµαϊκή Αυτοκρατορία, πολλοί  χριστιανοί κρύφτηκαν στα βουνά, κατά µηκος της δυτικής ακτής της Συρίας. Ένας µεγάλος άριθµος ζούσε σε σπηλιές, λαξευµένες στις απότοµες βουνοπλαγιές από ασβεστόλιθο. Κάποιες από αυτές τις σπηλιές υπάρχουν άκόµη στην Μααλούλα, βόρεια της Δαµασκού  κοντά στα σύγχρονα σύνορα του Λιβάνου, 'Όταν οι 'Οµεϋάδες μουσουλμάνοι κατέλαβαν την Συρία, τον εβδοµο αιώνα, οι χριστιανοί  κινήθηκαν άκόµη πιο δυτικά, στα βουνά, για να γλυτώσουν από  τους διωγμούς, και παραµένουν εκεί εως σήµερα.

Τουλάχιστον δύο γεγονότα φανερώνουν ότι ή σφραγίδα των αρχαίων Ναζαρηνών 'Εβραίων χριστιανών βρίσκεται στην δεσπόζουσα  σε αυτήν την περιοχή Αραβική 'Ορθόδοξη Χριστιανική 'Εκκλησία:

πρώτον ή άραµαϊκή, ή γλώσσα την οποία µιλοϋσε ό Χριστός, οι  άπόστολοι και οι πρώτοι Έβραίοι χριστιανοί. Ή γλώσσα αύτη όµιλείται άκόµη και σήµερα από τους χριστιανούς, στην περιοχή Μααλούλα και γύρω από αύτήν. Έχει δε χρησιμοποιηθεί στις ιερές  ακολουθίες από την Συριακή 'Ορθόδοξη Χριστιανική 'Εκκλησία. Ή  δυτική άραµαϊκη δεν χρησιμοποιείται πουθενά άλλου στον κόσµο.

Δεύτερον ή περιοχή, όπου σήµερα  ζουν οι περισσότεροι από τους  Σύριους ορθόδοξους χριστιανούς, είναι ανατολικά της Λαοδικείας

(Λαττάκεια), κοντά στον ποταµό 'Ορόντη, και κάτω από την παράκτια οροσειρά, γνωστή ως Τζέϊµπελ-αλ-Νουσαυρία, στο σηµείο που σήµερα είναι γνωστό ως ή Κοιλάδα των Ναζαρηνων.

Αυτοί οι χριστιανοί Ιστορικά ήταν υπό την διοίκηση του ορθοδόξου πατριάρχη της Αντιόχειας, που από τον δέκατο τέταρτο αιώνα είχε την έδρα του στην Δαµασκό. Φαίνεται λίγο περίεργο,  όµως είναι αλήθεια ότι οι πνευματικοί απόγονοι, και εν µέρει οι  φυσικοί απόγονοι της αρχαίας  Ναζαρηνης Χριστιανικής 'Εκκλησίας  της 'Ιερουσαλήµ, είναι οι σηµερινοί Σηµίτες, ορθόδοξοι χριστιανοί της Αντιόχειας, οι οποίοι ζούσαν  στην Κοιλάδα των Ναζαρηνων, και  γύρω από αυτήν.

Αυτή ή εκτενής ερεύνα είχε ως αποτέλεσα την συνειδητοποίηση εκ µέρους µου ότι οι Έβραίοι χριστιανοί, οι οποίοι επιθυμούν  -όπως εγώ- να ανακαλύψουν την εβραϊκή χριστιανική κληρονομιά, δεν θα πρέπει να κοιτάξουν τις καυκασιανές δυτικές, µετα την Μεταρρύθµιση, εκκλησίες, οι οποίες είχαν έπιφανειακές ρίζες στην  βόρεια Ευρώπη. Μαλλον πρέπει να κοιτάζουµε στην θέση οπου ξεκίνησε ό Χριστιανισµός, την Μέση Άνατολή, στην γηγενή Σηµιτικη 'Ορθόδοξη Χριστιανική 'Εκκλησία, που έχει βαθιές ρίζες σε καθαρή σειρά κατιόντων, και είναι απόγονο; της αυθεντικής αποστολικής 'Εκκλησίας. Στην Αµερική, ή παρούσα έκφραση αυτής της 'Εκκλησίας είναι ή 'Ορθόδοξη Χριστιανικη'Εκκλησία της Αντιόχειας  και έχει άδελφές της όλες τις 'Ορθόδοξες Χριστιανικές' Εκκλησίες,

Τί συνέβη στην αρχαία Εβραϊκή Χριστιανική 'Εκκλησία; που  πήγε; Υπάρχει σήµερα; 'Όταν µου τίθενται αυτές οι ερωτήσεις. τώρα αισθάνομαι άνετα να απαντώ ότι ή ψυχή της ζει µέσα στην 'Ορθόδοξη 'Εκκλησία, ριζωμένη στο πνεύµα της Αντιόχειας και της Κοιλάδας των Ναζαρηνών.