Η ΒΑΛΙΤΣΑ.......

Ένας άντρας πέθανε. Σε ένα σημείο είδε τον Θεό να πλησιάζει, κουβαλώντας μια βαλίτσα μαζί του.

Και ο Θεός είπε, " γιε μου, ήρθε η ώρα να φύγουμε

Ο έκπληκτος άντρας ρώτησε: τόσο σύντομα; Είχα πολλά σχέδια.

- Λυπάμαι, αλλά η αναχώρησή σου ήρθε.

- Τι κουβαλάς στη βαλίτσα σου; Ρώτησε ο άνθρωπος..

Και ο Θεός του είπε: ότι σου ανήκει.

- Ποιο είναι το δικό μου; Έφερες τα πράγματά μου, τα ρούχα μου, τα λεφτά μου;

Ο Θεός είπε: Αυτά τα πράγματα ποτέ δεν ανήκαν σε σένα, ήταν του κόσμο.

- Έφερες τις αναμνήσεις μου;

Ποτέ δεν ανήκαν σε σένα. Είχαν χρόνο.

- Έφερες τα ταλέντα μου;

Ποτέ δεν ανήκαν σε σένα. Ήταν οι συνθήκες.

- Θα φέρεις τους φίλους μου, την οικογένειά μου;

Λυπάμαι. Ποτέ δεν ανήκαν σε σένα. Ήταν στο δρόμο.

Θα φέρεις τη γυναίκα και τα παιδιά μου;

- Ποτέ δεν σου ανήκαν, ήταν της καρδιάς.

- Έφερες το σώμα μου;

- Ποτέ δεν σου ανήκε. Το πτώμα ήταν χώμα.

- Έφερες την ψυχή μου;

- Όχι, η ψυχή είναι δική μου.

Τότε ο άνθρωπος γεμάτος φόβο πήρε τη βαλίτσα που ο Θεός κουβαλούσε μαζί του και την άνοιξε, είδε ότι ήταν άδεια.

Με ένα δάκρυ να βγαίνει απ ' τα μάτια του, ο άνθρωπος είπε, " ποτέ δεν είχα κάτι...

- Αυτό είναι όλο. Κάθε στιγμή που έχεις ζήσει, είναι όλη δική σου. Η ζωή είναι μόνο μια στιγμή.

Μια στιγμή. Γι ' αυτό έχεις χρόνο να τη χρησιμοποιήσεις στο σύνολό της.

Ότι τίποτα που σου ανήκε δεν θα μπορούσε να σε κρατήσει πίσω. Ζήσε τώρα, ζήσε τη ζωή σου και μην ξεχνάς να είσαι ευτυχισμένος, είναι το μόνο πράγμα που αξίζει πραγματικά.

Τα υλικά πράγματα όλα θα μείνουν εδώ.