Για την Εκκλησία του Χριστού δεν είμαι εγώ, αλλά εμείς, το σώμα του Χριστού. ΣΤΑΡΕΤΣ ΒΙΚΤΩΡ ΜΑΜΟΝΟΦ

Η επιθυμία να ζήσουν για τον Κύριο και για τους άλλους

Στην εκκλησία ακούμε πάντα υπενθυμίσεις ότι οι αδελφοί και οι αδελφές δεν πρέπει να διαχωρίζονται ο ένας από τον άλλο, να  ζουν ως πνευματική οικογένεια. Για την Εκκλησία του Χριστού δεν είμαι εγώ, αλλά εμείς, το σώμα του Χριστού. Εάν όλοι θέλουν να ζήσουν μόνοι τους, θα καταστρέψουν την πνευματική ζωή. Η ζωή για τον εαυτό σας είναι ένα πνευματικό αδιέξοδο. Κάποιοι λένε: «Δεν θέλω να επικοινωνήσω με κανέναν: οι άνθρωποι θέλουν να  με  καταδικάσουν, είναι  περίεργοι, να  ξέρουν τι τρώω, πότε  κοιμάμαι και τι έχω στο σπίτι». Αλλά οι άνθρωποι που πραγματικά πιστεύουν δεν είναι περίεργοι και προσπαθούν να μην καταδικάσουν κανέναν. Μπορούν μόνο να συμπορευτούν και να εξυπηρετήσουν τον πλησίον τους.

Οι αληθινοί πιστοί έχουν πολύ λίγους ανθρώπους και ταυτόχρονα πολλούς , επειδή όλοι μοιράζονται με τον γείτονα αυτό που έχουν. Κάποιος διαθέτει κήπο  άλλος ένα αυτοκίνητο, κάποιος έχει ελεύθερο χρόνο και επιδέξια χέρια, ο άλλος είναι γιατρός. Και ο καθένας εξυπηρετεί τον πλησίον του με το δώρο που του δίνονται.

 Ξεχωριστοί - φτωχοί, μαζί - όχι φτωχοί. Απλά δεν χρειάζεται να ξεφύγετε από τον Κύριο και από τον πλησίον σας. Δεν μπορούμε να ξεχάσουμε  τον Θεό. Τον χρειαζόμαστε πάντα ως αέρα, για κάθε στιγμή της ζωής μας, όχι μόνο για τα Χριστούγεννα και το Πάσχα ή όταν έχουμε πρόβλημα.