Ζητάς αγάπη και, από την άλλη, αντιδράς! ΠΑΤΉΡ ΑΝΔΡΕΑΣ ΚΟΝΑΝΟΣ

Μόλις ο άλλος πάει να κάνει μια απόπειρα προσέγγισης, δεν είμαστε πάντα ανοιχτοί να καλωσορίσουμε την αλλαγή

Της μιλάς γλυκά της γυναίκας σου;» «Προσπαθώ, αλλά δεν θέλει τώρα γλύκες». Είναι κάποιοι που θεωρούν πνευματικότητα τη σοβαρότητα. Και νομίζουν ότι ο πνευματικός άνθρωπος πρέπει να είναι αυστηρός, σκυθρωπός και λίγο μουτρωμένος. Λέω σε κάποιον: «Τη γυναίκα σου πώς τη φωνάζεις;» «Δεν τη φωνάζω. Απλώς της λέω: “Ηρθα. Φέρε μου αυτό”. Δεν λέω ονόματα». «Δεν της λες κάτι, κάποια λέξη;» «Οχι». «Γιατί δεν της λες: “Αγάπη μου, γλυκιά μου, Μαρία μου”;» «Ε, τώρα αυτά, εντάξει. Δεν είναι για εμάς, πάτερ».

Ενας άλλος δέχτηκε τελικά να το πει, μίλησε γλυκά στη γυναίκα του, ο καημένος έκανε προσπάθεια. Πήγε από τη δουλειά σπίτι, πήρε βαθιά ανάσα και της είπε: «Γεια σου, αγάπη μου». Και του απάντησε η γυναίκα του: «Ελα τώρα, άσε τις αηδίες!» Τελικά μας αρέσει και λίγο το πολεμικό κλίμα στο σπίτι... Από τη μια, ζητάς γλύκα και ρομαντισμό, από την άλλη, αντιδράς. Εμ μας λείπει, εμ δεν το θέλουμε. Μόνο παράπονα. 


Μόλις όμως ο άλλος πάει να κάνει μια απόπειρα προσέγγισης, δεν είμαστε πάντα ανοιχτοί να καλωσορίσουμε την αλλαγή. Λέω σε κάποιον: «Δώσε της κανένα δωράκι, πήγαινέ της κανένα λουλούδι». «Της πήγα, πάτερ. Εντάξει, στην αρχή της έκανε εντύπωση. Μετά όμως γυρίζει και μου λέει: “Πού το βρήκες; Επεσε από κάνα φορτηγό;!” “Τι φορτηγό... Σ' το αγόρασα. Από ευχαρίστηση”». Μα η γυναίκα του τον ειρωνεύτηκε. «Δεν είχε συνηθίσει έτσι, πάτερ. Γι' αυτό». Του λέω: «Δεν πειράζει. Εσύ θα επιμείνεις». Βέβαια, αν έχεις πέντε χρόνια που μιλάς κοφτά κι απότομα, με συνθήματα και αυτοκόλλητα στο ψυγείο, δεν μπορεί ξαφνικά να μοιράζεις ανθοδέσμες και να λες: «Αγάπη μου!» Θα πει ο άλλος: «Πάει, το 'χασε ο άνθρωπος». 


Ομως σταδιακά το κλίμα στο σπίτι σου μπορεί να γίνει λίγο πιο φιλικό. Και να γίνουν μικρές αλλαγές, βήμα βήμα. Για παράδειγμα, να μιλάτε λίγο πιο γλυκά. Να λέτε λίγο πιο όμορφες κουβέντες. Αυτό το έχουμε ανάγκη όλοι μας. Τόσο οι άντρες όσο και οι γυναίκες είναι σαν παιδιά. Αν και μεγάλοι, είναι παιδιά στην ψυχή. Αλλά έχουμε το πείσμα. Και σκέφτεσαι: «Γιατί να πέσω τώρα και να δείξω ευαισθησία κι αδυναμία; Θα το εκμεταλλευτεί!» Αυτό είναι το πρόβλημα. Φοβόμαστε να χαλαρώσουμε και να δείξουμε τις αληθινές μας ανάγκες και τη δίψα μας για αγάπη. Αν πεις στον άλλον: «Αγάπη μου», είναι σαν να πέφτεις, σαν να παραδέχεσαι ότι είσαι ευάλωτος κι αδύναμος. Κάνε το σαν άσκηση! Είναι πολύ δύσκολο μα και πολύ αποτελεσματικό, αν το πετύχεις. Πες: «Εχω ανάγκη λίγη ζεστασιά, έχω ανάγκη το ενδιαφέρον σου». Ρώτησα μια γυναίκα: «Γιατί δεν του μιλάς του άντρα σου;» «Γιατί μετά θα ζητάει συνέχεια και θα πάρει αέρα!»

Είναι μια άλλη σύζυγος που, όταν τσακώνονται, κρατάει μούτρα στον άντρα της και δεν του μιλάει για τρεις ημέρες. Καθόλου όμως. Μιλάμε τελείως μουγκή. Μια φορά ρώτησα τον άντρα της: «Τι ακριβώς εννοείς όταν λες ότι δεν μιλάτε τρεις ημέρες; Τι έχετε και δεν μιλάτε;» «Οπως ακριβώς σ' το είπα. Δεν μιλάει καθόλου για τρεις ημέρες. Δηλαδή μαγειρεύει, φροντίζει το σπίτι, τα παιδιά, όλα τα κάνει, αλλά σε μένα μουγκή! Σήμερα μάλλον το βράδυ θα μου μιλήσει, διότι πέρασαν οι τρεις ημέρες».

Από το βιβλίο του π. Ανδρέα Κονάνου «Ολα του γάμου δύσκολα...» των εκδόσεων Αθως