ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΙΩΤΗ ΑΠΟ ΤΗΝ ΚΑΡΘΑΓΕΝΗ. ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.

Σε όλη τη γη της Καρθαγένης γύριζε ό Στρατιώτης και ολοφυρόταν, διηγούμενος σε όλους τα όσα φρικτά είδε στον άλλο κόσμο:

Ω, ή φρίκη πού αντίκρισε ή ψυχή μου, αδελφοί μου!

Ώ, ή δυσώδης άβυσσος στην όποια κατρακύλησε ή ψυχή μου! 

Ώ, τα φριχτά τέρατα, ό βόρβορος και οι κραυγές!

Ω, οι λυγμοί χωρίς δάκρυα, τα ουρλιαχτά, οι οιμωγές!

Όχι έξι ώρες, άλλη εκατό χρόνια νόμισα ότι ήμουν κι εγώ κάτοικος του ζοφερού κόσμου του Άδη!

Μία φρίκη χωρίς τέλος, ώσπου ένας αστραπόμορφος άγγελος εγγυήθηκε γιά μένα- αυτός με σήκωσε ψηλά και υστέρα χαμήλωσε κοντά στην Καρθαγένη, ώστε εγώ, ενδεδυμένος πάλι τον σάρκινο χιτώνα του σώματος, να μετανοήσω -όπως μου είπε- γιά την τελευταία αμαρτία μου.

Όταν κοίταξα το σώμα μου, ένα βρωμερό πτώμα, όλες οι δυνάμεις μου με εγκατέλειψαν και ή χαρά μου εξαφανίστηκε:

Πώς ήταν δυνατόν να μπω μέσα σ’ αυτό το σιχαμερό πτώμα; Πώς μπορώ να ντυθώ αυτό το αποτρόπαιο ψοφίμι;

Ώ! πώς μπορούσα μέχρι τώρα να παραμένω εκεί μέσα, να χάνω την ψυχή μου γιά χάρη μιας απόλαυσης, αυτής της κοπριάς;

Ώ, άγγελέ μου άστραπηβόλε, γλύτωσε με άπ’ την οδύνη, μη μ αναγκάσεις να επιστρέψω στην κολασμένη αισχύνη!

Στην κραυγή μου ό άγγελος απάντησε οργισμένα:

«Αύτός πού αμαρτάνει στο σώμα του,

πρέπει να μετανοήσει στο σώμα του!», είπε αυστηρά

και πρόσδεσε: «θά είσέλθεις στο σώμα σου ή πάλι στον Άδη;».

Όταν ανέφερε τον Άδη, έχασα οδυνηρά τη μιλιά μου- πλησίασα γρήγορα το σώμα μου και σκαρφάλωσα μέσα σ' αυτό.

Σαράντα μέρες μου δόθηκαν γιά να μετανοήσω!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ. ΜΑΡΤΙΟΣ

Ενα δίδαγμα γιά όλους και μια ηχηρή προειδοποίηση: Μετανοείτε, αδελφοί μου, αμέσως τώρα μετανοήστε! μην καταποντιστείτε με τις αμαρτίες σας στον Άδη.

Μετανοήστε αμέσως - μόνο μετανοείτε!

Ή μετάνοια δεν θά σάς επιτρέπεται πια εκεί, στον άλλο κόσμο! Ό 

Στρατιώτης σάς αποκαλύπτει τί είδε ό ίδιος!

Ώ! ή βορβορώδης άβυσσος στην όποια κατέπεσε ή ψυχή μου!».