ΑΡΘΡΟ ΤΟΥ ΚΑΘΗΓΟΥΜΕΝΟΥ ΤΗΣ ΙΜ ΔΟΧΕΙΑΡΙΟΥ ΓΕΡΟΝΤΑ ΓΡΗΓΟΡΙΟΥ

Η ΜΑΝΝΑ

Μὲ τὴν ἁγία αὐτὴ λέξη χαρακτηρίζουμε ὅ,τι περισσότερο ἀγαποῦμε καὶ σεβόμαστε στὴν ζωή μας. Μάννα λέμε τὴν Ἐκκλησία –συνηθισμένη φράση στὰ Πατριαρχεῖα «ἡ Μήτηρ ἡμῶν Ἐκκλησία»– καὶ δὲν ὑπάρχει ἄλλος πιὸ ταιριαστὸς χαρακτηρισμός, γιατὶ δείχνει ὅτι ἡ Ἐκκλησία εἶναι ἡ μητέρα ὅλων τῶν εἰς Χριστὸν πιστευόντων. 

Μάννα γλυκειὰ ἀποκαλοῦμε καὶ τὴν πατρίδα μας. Λέξη πού, ὅταν τὴν ἐκφέρουμε, γεμίζει τὸ στόμα μας γλύκα γιὰ τὴν χώρα ποὺ ζοῦμε καὶ τὸν τόπο ποὺ κατοικοῦμε. Μάννα εἶναι καὶ αὐτὴ ποὺ μᾶς κυοφόρησε καὶ μᾶς ἔφερε στὸν κόσμο. Πάνω σ᾽ αὐτὴν τὴν λέξη στηρίζονται ἑκατοντάδες γλυκειὲς προσφωνήσεις. Μάννα νιὸς καὶ μάννα γέρος. 


Καὶ στὸν πόνο μάννα θὰ φωνάξουμε καὶ στὴν χαρὰ τὴν λέξη μάννα θὰ κροτήσουμε. Καὶ τὸ πιὸ ὄμορφο πρόσωπο πάνω στὴν γῆ, τὴν Παναγία μας, μάννα τὴν προσφωνοῦμε καὶ γεμίζει ὅλο τὸ εἶναι μας ἀπὸ τὴν γλυκάδα αὐτῆς τῆς προσφώνησης.

Ἀπὸ τοὺς ἀρχαιοτάτους χρόνους, ὅταν ὁ τύραννος, ὁ κατακτητής, ἤθελε νὰ τιμωρήση, νὰ πονέση τὴν μάννα ἢ τοὺς γονεῖς πιὸ πολύ, ἔσφαζε τὰ τέκνα τους μπροστά τους. Μιὰ τιμωρία μὲ τόση σκληρότητα, ποὺ οὔτε τὰ θηρία δὲν δείχνουν. Μπορεῖ νὰ εἶμαι μοναχὸς καὶ μεγάλος στὴν ἡλικία, καὶ ὅμως αἰσθάνομαι τὴν στοργὴ τῆς μάννας. Ὅλες οἱ ἀγκαλιὲς εἶναι γλυκειὲς καὶ ὄμορφες, τῆς μάννας ὅμως ἡ ἀγκαλιὰ εἶναι φιλόστοργη καὶ μακριὰ ἀπὸ κάθε ἡδονικὴ ἀπόλαυση. Ἀκόμα καὶ ὁ πατέρας, ὅταν θέλη νὰ τιμωρήση τὸ παιδί του, λέει τὶς φοβερὲς ἐκεῖνες κουβέντες: βλαστημάει τὴν μάννα ποὺ τὸ γέννησε καὶ δίνει τὴν παραγγελία στὸ μικρὸ παιδί: «πὲς σ᾽ αὐτήν»· χάνει καὶ τὸ ὄνομά της καὶ τὴν ἰδιότητά της. Μέχρι σήμερα τὸ ἀκοῦμε καὶ λέμε: «Κύριε, λυπήσου μας καὶ μὴ μᾶς ρίχνης στὴν παγωμένη λίμνη». 


Οἱ λέξεις αὐτὲς εἶναι σὰν νὰ σὲ ἁρπάζη ὁ ἴδιος ὁ πατέρας καὶ σὲ ρίχνη σὲ παγόνερα.

Ποιός στὴν στέρηση τῆς μάννας δὲν αἰσθάνεται μοναξιὰ καὶ λησμοσύνη ἀπ᾽ ὅλους; Ὁ Ἑβραῖος μετὰ τὴν ἅλωση τῆς Ἱερουσαλήμ, καταριότανε τὸν Ἀσσύριο καὶ τοῦ ἔλεγε: «Θὰ εἶναι μακάριος αὐτὸς ποὺ θὰ συντρίψη τὰ παιδιά σου πάνω στὴν πέτρα». Καὶ οἱ ἅγιοι Μάρτυρες πέρασαν τέτοιο ψυχικὸ μαρτύριο· νὰ γδέρνωνται καὶ νὰ μαχαιρώνωνται μπροστὰ στὴν μάννα ποὺ τοὺς γέννησε. 

Ἐκεῖ φαίνεται ἡ μεγάλη ἰσχὺς τῆς ἀγάπης πρὸς τὸν Θεό.

Ἀλλὰ καὶ οἱ νεώτεροι τύραννοι καὶ κατακτητὲς ἔφθασαν στὸ σημεῖο μπροστὰ στὴν μάννα νὰ ἀνάβουνε φούρνους καὶ νὰ ρίχνουν μέσα τὰ παιδιά της. Ὑπάρχει ἀκόμα ἕνας τέτοιος φοῦρνος στὸν Χορτιάτη. Ὅλη ἡ γῆς στενάζει ἀπὸ τὶς λογχεύσεις στὴν τρυφερὴ καρδιὰ τῆς μάννας.

Σήμερα οἱ κρατοῦντες δὲν χρησιμοποιοῦν ἐμφανῶς ὅπλα καὶ σπαθιά, ἀλλὰ προσπαθοῦνε μὲ τρόπους σατανικοὺς νὰ ἐμποδίσουν τὸ ζευγάρι νὰ ἔχη παιδιά. Ἡ πολυτεκνία τίθεται τεκμήριο φορολογίας. Ἀναγκαστικὰ τυραννιῶνται οἱ γονεῖς ποὺ θέλουν παιδιά, καὶ μάλιστα ἡ μάννα. Δὲν γεννήθηκα ἀπὸ βράχο, ἀπὸ μάννα ἦρθα στὸν κόσμο. Καὶ ἐνθυμοῦμαι ὅτι ἦταν παραπονιάρα στὸν Θεό, ποὺ δὲν τῆς ἔδωσε πολλὰ παιδιά, ἂν καὶ ἡ ἡλικία της εἶχε πιὰ προχωρήσει.

 Ἡ πολυτεκνία εὐτυχῶς εἶχε περάσει μερικὰ χρόνια στὰ χέρια τῆς Ἐκκλησίας, στὰ χέρια τῶν πνευματικῶν, τῶν ἐξομολόγων, ποὺ ἐνθαρρύνανε τὴν παιδοποιΐα καὶ συναντούσαμε ἔτσι ἕνα παιδάκι στὸν δρόμο καὶ μιὰ μάννα βρεφοκρατοῦσα.

Σκύλα κυβέρνηση, πουθενὰ δὲν μπορεῖς νὰ βοηθήσης τὸν Νεοέλληνα, ἀλλὰ ἀκόμα καὶ στὴν ἀπόκτηση παιδιῶν βράζει τὸ καζάνι τῆς σκληρότητας, τῆς ἀπανθρωπιᾶς, ὅπου ρίχνεις κάθε παιδὶ ποὺ θά ᾽ρθη στὸν κόσμο. Ἐνθαρρύνεις τὴν ἔκτρωση, ποὺ εἶναι ἡ μεγαλύτερη ὅλων τῶν ἁμαρτιῶν. Ἀφήνεις τὴν Ἐκκλησία χωρὶς παιδιὰ καὶ τὴν Ἑλλάδα χωρὶς Ἑλληνόπουλα. Θὲς στρατό; Ἀπὸ ποῦ θὰ τὸν κόψης, ἀπὸ τὰ βράχια τῶν ξένων; Στερεῖς τὴν Ἐκκλησία ἀπὸ παιδιὰ, ποὺ αὔριο μποροῦσαν νὰ γίνουν ἅγιοι. Στὴν κοινωνία στερεῖς τὴν δυνατότητα νὰ κάνη ἐπιλογὲς τῶν ἀνθρώπων μὲ τοὺς ὁποίους θὰ συνεργασθῆ. Πόσες φορὲς ἀκοῦμε: «Ἀφοῦ δὲν βρίσκω ἄλλον, πάω σ᾽ αὐτόν». 

Οἱ παλιοὶ ἔλεγαν: «Ἀλλοίμονο στὸ χωριὸ μὲ τὰ λίγα σπίτια». Ἀλλοίμονο στὴν χώρα ποὺ δὲν ἔχει παιδιά. Πόσο γρήγορα πήρατε τὴν θέση τοῦ Ἡρώδη καὶ σφαγιάζετε, μὲ τρόπο βέβαια «πολιτισμένο», ὄχι δεκατέσσερεις χιλιάδες, ἀλλὰ ἑκατομμύρια παιδιά.

Θεσπίσατε νόμους σὲ ὅλη τὴν κτίση, σὲ θάλασσα καὶ ξηρά, νὰ ἀπαγορεύεται τὸ κυνήγι τὴν ἐποχὴ τοῦ ζευγαρώματος. Πιὸ ἄνετα ζευγαρώνει μιὰ ἀρκούδα ἀπὸ ἕνα ζευγάρι ἀνθρώπων! Καὶ ἔτσι τὰ τρώει τὸ μαῦρο καμίνι τὰ νεογνά, τοὺς αὐριανοὺς φορεῖς τῆς χαρᾶς καὶ τῆς εὐτυχίας στὴν κοινωνία. Σκληρύνατε τὶς καρδιές σας σὰν τοὺς Ἀσσυρίους καὶ τοὺς Βαβυλωνίους, ἀλλ᾽ ἔρχεται ὥρα καὶ νῦν ἐστί, ποὺ ὁ οὐρανὸς καὶ ἡ γῆ θὰ τιμωρήση καθένα ποὺ ἀντιτίθεται στὸ ἔργο τῆς δημιουργίας τοῦ Θεοῦ. 

Τυράγνιες καὶ βάσανα θὰ βροῦνε κάθε Ἕλληνα ποὺ δὲν συνεχίζει τὸ ἔργο τοῦ Θεοῦ, τὴν δημιουργία. Αὐτὴ ἦταν ἡ μεγαλύτερη ἁμαρτία τοῦ διαβόλου· νὰ θανατώση τὸν ἄνθρωπο, γιὰ νὰ σταματήση ἡ δημιουργία. Γίνατε διαβόλοι, γίνατε ἄθεοι καὶ εἴσαστε καὶ θὰ παραμείνετε ἄσπλαγχνοι, ἄστοργοι, βάρβαροι. Δὲν σᾶς χωνεύει οὔτε ὁ οὐρανὸς οὔτε ἡ χαίνουσα γῆ. Τὸ φοβερώτερο πρᾶγμα εἶναι νὰ σταματήση ἐπάνω στὴν γῆ νὰ ἀκούγεται ἡ λέξη μάννα.

Ὁ μέγας Ναπολέων εἶχε ὑποσχεθῆ στοὺς Γάλλους ὅτι θὰ τοὺς φτιάξη μιὰ μεγάλη Γαλλία. Στὸ τέλος ποὺ δὲν τὰ κατάφερε, ἔλεγε αὐτὸς ὁ σοφὸς κυβερνήτης: «Δῶστε μου ἅγιες μητέρες, νὰ σᾶς φτιάξω μιὰ μεγάλη Γαλλία».

Κάποτε ἕνας νέος μοῦ ἐξωμολογεῖτο ὅτι ἡ μάννα του εἶναι πόρνη. Τοῦ λέγω: «Μπορεῖ γιὰ ὅλο τὸν κόσμο νὰ εἶναι ἔτσι, ἀλλὰ γιὰ σένα εἶναι ἡ μάννα σου». Κι ἔπεσε μὲ ἀναφιλητὰ στὴν ἀγκαλιά μου.

Βοηθήσετε νὰ κρατηθῆ στὸ ὕψος ἡ μάννα. Νὰ περπατῆ στὴν γῆ ἴσο μπόι μὲ τὴν Παναγία. Φαντάζεστε μιὰ Ἐκκλησία χωρὶς Παναγία; Φαντάζεστε μιὰ κοινωνία χωρὶς μάννα; Ἀγωνισθῆτε. Χάνουμε τὴν μάχη τῆς ζωῆς. Ἀλλοίμονο, ἂν δὲν τὰ καταφέρουμε νὰ φέρουμε τὴν μάννα μας κοντά μας.

Ἄθλιε ΣΥΡΙΖΑ, ἔσφαξες τὴν μάννα καὶ θὲς νὰ κυβερνᾶς τὴν Ἑλλάδα;

Ἐγέρθητε, Ἕλληνες, μὲ τὰ ὅπλα τοῦ Χριστοῦ σταματήσετε τὴν καταστροφὴ τῆς γῆς. Ἀδειάσαν οἱ ἐκκλησιές μας ἀπὸ νέους καὶ παιδιά. Ἀδειάσαν οἱ πεζόδρομοι ἀπὸ τὶς φωνὲς καὶ τὰ χαμόγελα τῶν παιδιῶν. Μὴ χαθῆ ἡ λέξη μάννα. Ἂς εἶναι ἡ νοστιμιὰ τῆς γῆς ποὺ κατοικοῦμε. Διῶξτε τοὺς ἀπάτορες-ἀμήτορες. Βυθίστε τους στὴν ἄβυσσο.

Μάννα Παναγιά, Συριζαῖοι νὰ μὴ ξαναφανοῦνε στὸν κόσμο.

Σήμερα ποὺ γιορτάζουμε τὸν Εὐαγγελισμό, πραγματικὰ γιορτάζουμε τὴν μάννα ἀπὸ τὶς ρίζες της. Σήμερα, μᾶς ἀποκαλύπτεται ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, νὰ μὴν ἐκλείψη ἡ μάννα ἀπὸ τὴν γῆ καὶ ἀπὸ τὸν οὐρανό. Σήμερα, ἂς ἀσπαστοῦμε ὅλοι τὴν μάννα καὶ μάλιστα τὴν Μάννα ποὺ ἔφερε τὸν Χριστὸ στὸν κόσμο. Ἡ χαρὰ στὸν κόσμο ἦρθε ἀπὸ τὴν μάννα. Ἂς χαίρεται κάθε γυναίκα ποὺ ἔγινε μάννα. Ἡ μητριαρχία ἐπεκράτησε περισσότερο τῆς πατριαρχίας («ἦν γὰρ υἱὸς τῆς μητρός αὐτοῦ»). Ἂς μνημονεύουμε τὴν μάννα καὶ ἂς ἔχη ὑπὸ τὴν προστασία του ὁ Θεὸς τὴν μάννα καὶ κάθε πατριαρχία καὶ μητριαρχία. Ἀμήν.

Γρηγόριος ὁ Ἀρχιπελαγίτης