Η ΜΕΓΑΛΗ ΟΙΚΟΓΈΝΕΙΑ.

Ένας άνθρωπος ήρθε στο μοναχό και άρχισε να προσεύχεται για βοήθεια: 
- Είμαι απελπισμένος. Τρελαίνομαι . Όλοι ζούμε στο ίδιο δωμάτιο: παιδιά, σύζυγος , συγγενείς. Τα νεύρα μας βρίσκονται στο όριο, όλοι φωνάζουν και φωνάζουμε ο ένας στον άλλο. Όχι σαν σπίτι, αλλά σαν υπόκοσμος! 
"Υποσχόμαστε να κάνουμε τα πάντα ότι μας πείτε ;" - Σκέψου, ρώτησε ο μοναχός. 
"Ορκίζομαι ότι θα κάνω ό, τι χρειάζεται". 
- Ωραία. Στη συνέχεια, ακούστε. Πόσα ζώα έχετε; 
- Μια αγελάδα, μια κατσίκα και έξι κότες. 
"Πάρτε τα ζώα όλα στο δωμάτιό σας." Και σε μια εβδομάδα θα έρθετε.  
Ο άνθρωπος ήταν τρομοκρατημένος. Αλλά πρέπει να τηρήσει τον όρκο του! Πήρε τα ζώα στο δωμάτιό του. 
Μια εβδομάδα αργότερα ήρθε στον μοναχό: δεν μπορούσε να τον κοιτάξει. 
- Δεν μπορώ πια. Βρωμιά! Παντού ! Θόρυβος! Είμαστε όλοι στα πρόθυρα της παραφροσύνης! 
«Πήγαινε σπίτι», του είπε ο μοναχός »και βαλε τα ζώα πίσω στο χώρο τους ». 
Ο άνθρωπος έτρεξε όλο χαρα προς το σπίτι. 
Την επόμενη μέρα ήρθε ξανά στον μοναχό: τα μάτια του ελαμπαν από χαρά. 
"Πόσο καλή είναι η ζωή!" Δεν υπάρχουν ζώα. Σιωπή, καθαριότητα, χώρος! Δεν είναι σπίτι, αλλά παράδεισος!