ΌΤΑΝ ΕΊΣΑΙ ΠΆΝΩ ΑΠΟ ΠΕΝΗΝΤΑ ΕΤΏΝ.

Πολλοί, όταν είναι πάνω από πενήντα, αρχίζουν να καταλαβαίνουν ότι η ζωή έχει καταρρεύσει εντελώς σε όλα: στην οικογενειακή ζωή, στα παιδιά και στην καριέρα. Σε γενικές γραμμές, όλα, σε ό, τι φιλοδοξούν, όλα καταρρέουν, γιατί πριν από την ώρα του θανάτου όλες οι ρομαντικές προσπάθειες ενός ατόμου να παραμείνει όπως ήταν στη ζωή έρχεται σε αδιέξοδο. 

Αυτό είναι όταν ένας άνθρωπος είναι νέος, όμορφος - είναι άγριος, χαμογελάει, του φαίνεται ότι θα ξεπεράσει σε όλα. 

Αλλά αυτά τα δεκαπέντε ή είκοσι χρόνια θα περάσουν πολύ γρήγορα θα , ξεκινήσουν οι ασθένειες , και το πρόσωπο  με πρόσωπο θα είναι με τις αμαρτίες του και να έρχονται, πολύ κοντά στο θάνατο - ο γείτονας πεθαίνει, άλλος άρρωστος, θάβουν  κάποιον συμμαθητή. Ο θάνατος όλο και πιο κοντά έρχεται . 

Το ερώτημα είναι: 

Τουλάχιστον αυτή τη στιγμή, ενώ μπορείτε ακόμα τα πόδια να περπατησουν , μπορεί κάποτε να γνωρίζει αυτό, να μετανοήσει και να σκεφτεί για την ψυχή του , να αρχίσει να κάνει κάτι  πραγματικά για αυτό ;

Και τότε θα δείτε - έναν ενήλικα, συμπαγή, ίσως ακόμη και εχωντας εγγόνια, να κάνει κάποιες ανοησίες: η τηλεόραση παρακολουθεί ή διαβάζει την εφημερίδα., πραγματικά, τίποτα να κάνει ; Κάποιος πρέπει να μπει στη ζωή του, πρέπει να προσπαθήσει να διορθώσει την καρδιά του - αλλά είναι ήδη απολιθωμένη,  σκληρή ότι τίποτα στην καρδιά δεν διεισδύει. 

Πατήρ. Dimitry Smirnov