Ήμουν στο τρένο. Ήρθε ένας περιπλανώμενος. Πρησμένος, γεμάτος μελανιές. Περίπου ετών 40 . Κοιτάζοντας γύρω, άρχισε να μιλάει:

" Ήμουν στο τρένο. Ήρθε ένας περιπλανώμενος. Πρησμένος, γεμάτος μελανιές. Περίπου ετών 40 . Κοιτάζοντας γύρω, άρχισε να μιλάει:

Κύριοι, έχω να φάω τρεις μέρες. - Αλήθεια; - ναι. Φοβάμαι να κλέψω γιατί δεν θα μπορέσω να δραπετεύσω. Πεινάω πολύ. Σε παρακαλώ, δώσε μου όσα μπορείς. Μην κοιτάς το πρόσωπό μου, πίνω πολύ. Και τι θα μου δώσεις, ίσως να το πιω κι εγώ! Μιας και το έφερε η κουβέντα, άφησα το αμάξι.

Οι άνθρωποι στο σπίτι μου είναι καλοί. Γρήγορα μαζεύτηκαν για τον ζητιάνο για τα ρούβλια.

Στο τέλος της άμαξας, ο άνθρωπος σταμάτησε, στράφηκε προς τους επιβάτες και υποκλίθηκε στο έδαφος.

- Ευχαριστώ, κύριοι. Ο Θεός να σας ευλογεί!

Και ξαφνικά, καθισμένος δίπλα στο τελευταίο παράθυρο, ένας άντρας με ένα κακό ύφος φώναξε στον άνθρωπο:

- Κάθαρμα! Φύγε από δω, κτήνος! Ζητάς λεφτά. Και δεν  έχω τίποτα να ταΐσω την οικογένειά μου. Με απέλυσαν πριν τρεις μέρες. Αλλά εγώ δεν ικετεύω σαν εσένα, κάθαρμα!

Ο αλήτης ξαφνικά  έβγαλε απ ' τις τσέπες του, το μόνο που είχε πιθανότατα κάποια ρούβλια , και τεντώνει  το χέρια του στον άνθρωπο.

- Ορίστε. Τα χρειάζεσαι.

- Τι; - τι;

- Πάρ ' τα. Τους χρειάζεσαι περισσότερο! Θα μου δώσουν κι άλλα. Οι άνθρωποι είναι καλοί! Και έβαλε τα λεφτά στα χέρια του ανθρώπου, γύρισε, άνοιξε την πόρτα και βγήκε στο διάδρομο.

- Ε, περίμενε! Άνθρωπε, και με τα λεφτά στα χέρια του, έτρεξε πίσω από τον αλήτη.

Όλοι έκαναν ησυχία. Όλοι ακούσαμε προσεκτικά τον διάλογο στο διάδρομο. Ο άνθρωπος ούρλιαζε ότι οι άνθρωποι ήταν σκατά. Ο ζητιάνος τον διαβεβαίωσε ότι οι άνθρωποι είναι υπέροχοι και καλοί.

Ο άνθρωπος προσπάθησε να επιστρέψει τα χρήματα, αλλά δεν τα πήρε. Όλα τελείωσαν όταν ο αλήτης έφυγε, και ο άνθρωπος έμεινε μόνος.

Δεν βιάζεται να επιστρέψει στο διαμέρισμα. Άναψε ένα τσιγάρο.

Το τρένο σταμάτησε στον επόμενο σταθμό. Οι επιβάτες επιβιβάστηκαν.

Ο άνθρωπος κάπνιζε το τσιγάρο του, πήγε πίσω στο διαμέρισμα και κάθισε στη θέση του δίπλα στο παράθυρο.

Κανείς δεν του έδωσε σημασία. Η άμαξα ήδη συνέχισε  τη συνηθισμένη ζωή της.

Περάσαμε πέντε σταθμούς . Να ο  δικό μου. Στεκόμουν και πήγαινα προς την έξοδο.

Περπατώντας πέρα από τον άντρα, του έριξα  μια γρήγορη ματιά. Καθόταν μόνος στο παράθυρο και έκλαιγε..."