Ένας παλαιός δασοφύλακας περπατούσε μέσα σε ένα δάσος. Περπατούσε και σχεδόν φώναζε . Στη ζωή του, αυτό δεν ήταν σωστό και αυτό δεν ήταν σωστό. Συνεχής ταλαιπωρία και θλίψη! Ήθελε να στραφεί προς τον Θεό και να τον ρωτήσει γιατί; Αλλά ξαφνικά βλέπει έναν δρυοκολάπτη σε ένα δέντρο. Στάζει, χτυπά στον κορμό με το αιχμηρό ράμφος ..
"Ακούστε!" είπε το δέντρο. "Πονάει, σταματήστε!"
"Αν πετάξω μακριά", δήλωσε ο δρυοκολάπτης, "τότε οι προνύμφες που θα αφησω θα σας στραγγίσουν και θα πεθάνετε". Σας θεραπεύω!
Ο δασολόγος το ακούει. Χαμογέλασε. Και δεν γύρισε στον Θεό με το ερώτημα γιατί ζούσε τόσο οδυνηρά. Γιατί, ο ίδιος ήξερε - για τις αμαρτίες. Και ότι - μόνο τώρα κατάλαβε. Για το δικό του καλό!
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σας ευχαριστούμε.
Σημείωση: Μόνο ένα μέλος αυτού του ιστολογίου μπορεί να αναρτήσει σχόλιο.