ΤΟ ΜΉΝΥΜΑ ΤΟΥ ΙΒΆΝ ΑΠΌ ΤΗΝ ΑΙΩΝΙΌΤΗΤΑ

Ο  θείος μου Ivan Alekseevich Belyaev ήταν στρατιωτικός γιατρός  στο  επάγγελμα. Ήταν θαυμάσια όμορφος και είχε μια βαθιά πίστη, ταπεινότητα και πραότητα. Όταν σπούδασα στο Ινστιτούτο, με επισκέφθηκε, έφερε δώρα, μου μίλησε για θέματα εξαιρετικής ποιότητας και γενικά μου έδωσε, την ανιψιά του, ένα ορφανό (ο πατέρας της πέθανε πολύ νωρίς),  για πατρική φροντίδα και προσοχή. 
Το 1905, κατά τη διάρκεια του ιαπωνικού πολέμου, εργάστηκε στο ιατρείο. Εργαζόταν επίσης μια νεαρή νοσοκόμα, συγγενή ενός Ιατρού , επίσης όμορφη. Έπεσε στην αγάπη με τον θείο μου τόσο πολύ που του είπε: 
"Ιβάν Αλεξέεβιτς, αν δεν παντρευτουμε , θα αυτοκτονήσω". Δεν μπορώ να ζήσω χωρίς εσένα. 

«Δεν πρόκειται να παντρευτώ», απάντησε.

- Λοιπόν, όταν μου λες αυτό , δεν θα είμαι ζωντανή . Ακούγοντας για τη δυνατότητα ενός τέτοιου τραγικού αποτελέσματος, ο θείος μου έγραψε μια επιστολή στη μητέρα του, τη γιαγιά μου. Εδώ είναι το περιεχόμενό της: "Μαμά, μια νοσοκόμα που  δουλεύει μαζί μου στο νοσοκομείο της άρεσω τόσο πολύ που μου είπε: αν δεν την παντρευτώ, θα αυτοκτονήσει, δεν θέλω να παντρευτώ καθόλου. σκληρή κατάσταση ". Η μητέρα απάντησε στον γιο της ως εξής: "Λυπάμαι Ιβάν , να την παντρευτείτε ." Ο γάμος πραγματοποιήθηκε. Αλλά μια επιδημία συνέβη στο μέτωπο. Ο Ivan Alekseevich ήταν στο ιατρείο όπου βρισκόταν ένας ασθενής με τυφο . Μετά από κάποιο χρονικό διάστημα, μολύνθηκε και πέθανε. Όταν το μήνυμα αυτό ήρθε στη νεαρή σύζυγο που τον αγαπούσε με πάθος, αν και πιστή , αλλά όχι βαθιάς προσευχής και μη γνωρίζοντας την Πρόνοια του Θεού, έπεσε στην απελπισία και την κατάθλιψη .

Καθίζει κάπως στο δωμάτιο και ξαφνικά βλέπει: ο αγαπημένος της Ιβαν μπαίνει. Έχοντας ξεχάσει ότι ήταν νεκρός, σηκώθηκε. 

Φαίνεται, πήγε στο τραπέζι, πήρε ένα μολύβι, αλλά το κρατούσε όχι όπως γράφουμε αλλά ανάποδα . Μια στιγμή - και εξαφανίστηκε. 

Η γυναίκα του άρπαξε ένα κομμάτι χαρτί με το γράψιμο ... "Αγαπητό χειρόγραφο , ήταν μαζί μου, τον είδα." Θεέ μου ευχαριστώ. 

Και το σημείωμα έγραφε : «Ο θάνατος είναι μια νέα ζωή , διοτι δεν υπάρχει θάνατος». 

Μέχρι τώρα, αυτή η μικρή σημείωση που έγραψε ο σύζυγός της, ο οποίος εμφανίστηκε μετά το θάνατό του,  την σώζει ως ιερό. Η πίστη της έγινε εντονότερη και βαθύτερη.