Αυτό-κεφαλία και κακο-κεφαλία . ΠΕΤΟΥΣΑΝ ΤΑ ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΣΤΑ ΡΕΜΜΑΤΑ. ΠΑΤΗΡ ΔΙΟΝΥΣΙΟΣ ΤΑΜΠΑΚΗΣ.

Αυτό-κεφαλία και κακο-κεφαλία

ΠΕΤΟΥΣΑΝ ΤΑ ΑΓΙΑ ΛΕΙΨΑΝΑ ΣΤΑ ΡΕΜΜΑΤΑ

ΕΙΜΑΣΤΕ βέβαια όλοι απογοητευμένοι και απελπισμένοι βλέποντας στην εποχή μας να εκποιούνται τα Ιερά και Όσια της πίστεως και της Πατρίδος μας τηρούντων παράλληλα των πνευματικών ηγετών μας ιχθύος σιγήν .

Και όμως, ακόμη χειρότερες και θλιβερές  καταστάσεις μέτρησε στο κορμί του το γένος μας ιδιαίτερα από το 1833 και μετά αφότου επεβλήθη με το έτσι θέλω στην Εκκλησία μας η αποκοπή από την Μητέρα Εκκλησία του Οικουμενικού Πατριαρχείου -βλέπε   αυτοκεφαλία- με αυτουργούς τους Αντιβασιλείς του  Όθωνα ,τῃ ευλογίᾳ και καθοδηγήσῃ του κληρικού Θεόκλητου Φαρμακίδη.

Να λίγα μόνο από τα επιτεύγματα του αυτοκεφάλου που επεβλήθη:

Όπως αναφέρει με το αυθεντικό του ύφος ο Αρχιμ. π.Δοσίθεος Ηγούμενος της Ι.Μ. Παναγίας Τατάρνης στο εξαίρετο βιβλίο του:  « ΘΕΛΩ ΝΑ ΠΙΩ ΟΛΟ ΤΟΝ ΒΟΣΠΟΡΟ» (σελ.256-257)

…Είμαστε στο 1833.

Το μικρό κράτος ,το μέχρι της Μελούνας, μετρά τα Μοναστήρια του. Βρέθηκαν 593.Πολλά είναι.Δεν χρειάζονται τώρα πια.(λίγο πριν χρειάζονταν όμως)Με διάταγμα λοιπόν της Βαυαρικής Αντιβασιλείας(γράφε Θεόκλητος Φαρμακίδης) καταργούνται τα 412,όλα όσα είχαν κάτω από 6 Μοναχούς.

Με άλλο όμοιο διάταγμα και πάλι διατάσσεται ο περιορισμός των Γυναικείων Μονών εις 3 σε όλη την επικράτεια.

Αν στο καθένα από αυτά υπερέβαιναν  οι Μοναχές τον αριθμό των 40 « θέλουν προσκληθεί παρά του κατά τόπον επισκόπου να παραιτήσωσι την Μοναστική ζωή και να επανέλθουν εις τον κόσμον.Τον Επίσκοπον θέλει επιφορτήσει η Σύνοδος να κοινοποιήσει προς αυτάς εν ονόμα της,ότι δύνανται να πράξωσι τούτο ακατακρίτως.(*δηλαδή να πετάξουνε τα ράσα τους, να ριχτούν στον κόσμο και δεν τρέχει τίποτα)

Μα θα πεί κάποιος: Καλά αυτό είναι διαταγή του Κράτους. Η Σύνοδος τι έκαμε, αντέδρασε;

Πώς να αντιδράσει εφ’όσον ο συντάκτης του διατάγματος και της εγκυκλίου ήταν ένα και το αυτό πρόσωπον,ο κοραϊστής Θεόκλητος Φαρμακίδης, Αρχιγραμματέυς της Συνόδου…

…Οσα εσεβάσθησαν οι κατακτητές επί αιώνας κατεστράφησαν σε δύο-τρεις μήνες. Η ζημιά για την Εκκλησία και το Γένος είναι ανυπολόγιστες.

Ιερά κειμήλια, χειρόγραφα, Ιερά Σκεύη, Άγια Λείψανα, πετάχτηκαν στα ρέμματα ,πουλήθηκαν , κάηκαν.

Μ’ένα μόνο σκοπό.Να μην μπορούν οι εκδιωχθέντες καλόγηροι να επιστρέψουν και πάλιν.

Γράφει επίσης ο Χρήστος Γιανναράς στο βιβλίο του «Ορθοδοξία και Δύση», σελίδες 272 – 274,

 «Το ποσό που τελικά αποδόθηκε στο Εκκλησιαστικό Ταμείο από την πώληση της κινητής και ακίνητης περιουσίας των διαλυθέντων μοναστηριών, ήταν κυριολεκτικά κωμικό. Το μεγαλύτερο μέρος των πολύτιμων σκευών διαρπάχτηκε από την κρατική υπαλληλία, πουλήθηκε στα παζάρια, εικόνες και άμφια ανεκτίμητης καλλιτεχνικής αξίας καταστράφηκαν. Ακόμα μεταβλήθηκαν τα εκκλησιαστικά σκεύη της λατρείας  σε αντικείμενα οικιακής χρήσης:

Αλλά και ο στρατηγός Μακρυγιάννης στα «Απομνημονεύματά του, Βιβλίο Γ΄, κεφάλαιο Β΄», ασχολείται με το θέμα της διάλυσης των μοναστηριών, τις ντροπιαστικές καταστάσεις που ακολούθησαν και την πείνα των μοναχών:

«Διάλυσαν τα μοναστήρια, συνφώνησαν με τους Μπαυαρέζους και πούλαγαν τα δισκοπότηρα κι όλα τα ιερά εις το παζάρι, και τα ζωντανά δια δίχως τίποτα. Παίρναν οι τοιούτοι … Αφάνισαν όλως διόλου τα μοναστήρια και οι καϊμένοι οι καλόγεροι όπου αφανιστήκαν εις τον αγώνα, πεθαίνουν της πείνας μέσα στους δρόμους, οπού αυτά τα μοναστήρια ήταν προπύργια της απανάστασής μας. Ότι εκεί ήταν και οι τζεμπιχανέδες μας κι όλα τ’ αναγκαία του πολέμου … Και θυσίασαν οι καϊμένοι οι καλόγεροι και σκοτώθηκαν οι περισσότεροι εις τον αγώνα».

Δημεύθηκαν όχι μόνο τα μοναστηριακά κτήματα της νεοσύστατης Εκκλησίας της Ελλάδας, αλλά και της Ανατολής δηλαδή του Παναγίου Τάφου, του Σινά και της Πάτμου. Άθικτα μόνο έμειναν της δυτικής ρωμαϊκής Εκκλησίας, τα οποία διευθύνονταν από τους επισκόπους της Καθολικής Εκκλησίας.(;)»

π.Διονύσιος Ταμπάκης

________________________________________

Η δημοπρασία των Μοναστηριακών Σκευών

στο Άργος…

(Οικονόμος, Τα σωζόμενα, τ. Β’, 272-274·)

 «Οὕτως ὁ Ἕπαρχος τοῦ Ἄργους ἐξετέλεσε τήν σύλησιν τῶν ἐν Ἀργολίδι διαλυθέντων μοναστηρίων.

Καί πρῶτον μὲν ἀπεκόμισεν εἰς Ἄργος τὰ φορτία. Κᾳκεῖ παρέδωκε ταῦτα τῷ Ἐφόρῳ τῆς Ἀργολίδος, καθ΄ ὁμοίαν πάλιν εὐλαβῆ καταγραφήν! Ὁ δὲ μετεκόμισεν ἅπαντα εἰς τὸ ἐν Ναυπλίω ἀρχεῖον τοῦ γενικοῦ Ἐφόρου… · διεκρίθησαν δὲ καὶ αἱ εἰκόνες, περιαιρεθεῖσαι πάντα τὰ ἐπ΄ αὐτῶν ἀργυρᾶ καὶ χρυςᾶ κοσμήματα· συναπετέθησαν δὲ καὶ ταῦτα μετὰ τῶν ἀργυρῶν τῆς λειτουργίας σκευῶν καὶ τῶν ἱερῶν ἀμφίων, συσσωρευθέντα εἰς ἕνα τόπον. Αὐτὰς δὲ τάς ἁγίας εἰκόνας γυμνάς, μετὰ τῶν χαλκωμάτων καὶ τῶν ἄλλων τῶν κοινῶν ἀγγείων, ἐξαγαγόντες ἐξέθεντο εἰς δημοπρασίαν, πρῶτον μὲν ἔμπροσθεν τοῦ Νομαρχείου, ….καὶ ἐκήρυττεν ὁ δημόσιος τῶν τε ἄλλων τὰ τιμήματα, καὶ τῶν ἁγίων εἰκόνων· δέκα δραχμῶν ἐτίμων, φέρ΄ εἰπεῖν τὸν Χριστόν, πέντε τὴν Θεοτόκον, καὶ ἐπὶ τῶν ἄλλων ὠσαύτως. Καὶ πολλοὶ τῶν εὐσεβῶν σπεύσαντες μετὰ δακρύων ἠγόρασαν τάς ἱερὰς μορφάς, ἀπαλλάττοντες ἀπὸ τῆς δημοσίας ὕβρεως καὶ τῆς παρὰ τῶν ἑτεροδόξων χλεύης, πολλῶν παρόντων· ἐκεῖ μετὰ τῶν σκευῶν ἐπωλήθησαν καὶ τὰ μετακομισθέντα ὑποζύγια παρεστηκότα· καὶ αὐταὶ δὲ παρακείμεναι αἱ βακτηρίαι τῶν μοναχῶν, ἑκάστη τριῶν ἢ δύω τιμηθεῖσα λεπτῶν!

Τὰ δὲ πανάγια σκεύη τῆς ἱερουργίας μετὰ τῶν ἀργυρῶν θηκῶν τῶν ἁγίων λειψάνων καὶ τὰ ἀπὸ τῶν εἰκόνων κοσμήματα, καὶ τῶν ἱερῶν στολῶν, ἀπέκειντο συνεστιβασμένα εἰς ἕν τι τῶν οἰκημάτων τοῦ Ἐφορείου κατακλειστὰ μῆνας πολλούς. Ἐν δὲ τῷ μεταξὺ τούτῳ, «Ἐπειδὴ δυσφύλακτος ὁ πλοῦτος ὡς ἐπίφθονος, κἄν ἱερὸς ᾖ», παρεισέδυσαν ἠρέμα καὶ χεῖρες ἱερόσυλοι· καὶ ὁ μὲν τις ἐσύλησε μικρότερά τινα, οἷον ἀργυρᾶ περιζώνια, καὶ στεφάνια τῶν γεγυμνωμένων εἰκόνων, καὶ ἐκ τῶν ἁγίων λειψάνων περιδέματα, ρίπτων ἐκεῖ που πλησίον τὰ μαρτυρικὰ ὀστᾶ· ὁ δὲ τις καὶ τὴν ἐκτεθεῖσαν θήκην τῶν λειψάνων, καὶ Ποτήριον ἅγιον μετὰ τοῦ Δισκαρίου καὶ τῆς Λαβίδος·…

Καὶ πολλὰ τῶν ἱερῶν σκευῶν σφύρᾳ κοπέντα καὶ χωνευθέντα μετεποιήθησαν εἰς οἰκιακά, οἷον δίσκους καὶ μαχαιρίων ἐπιτραπεζίων λαβὰς καὶ κοχλιάρια, καὶ ὅσα τοιαῦτα. Καὶ οὕτω τινὲς «καὶ ἔπιον καὶ ἠρίστευσαν», ὡς ὁ δυσσεβὴς Βαλτάσαρ, «ἐν τοῖς σκεύεσι τοῦ Θεοῦ».

_________________________________

Ποιημα Π.Σούτσου

ΤΟ ΜΟΝΑΣΤΗΡΙΟΝ

Ω βιαιότης ασεβής,ώ ιεροσυλία!

Γυμνώθησαν οι νάρθηκες,οι θόλοι τα κελλεία,

Και εις της Μεταλήψεως την αργυράν φιάλην.

Μεθά ο κλέπτης Έφορος μ’αναίδειαν μεγάλην.