ΥΜΝΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΝΑΞΗ ΤΗΣ ΥΠΕΡΑΓΙΑΣ ΘΕΟΤΟΚΟΥ. ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΑΧΡΙΔΟΣ.

Στο λυκαυγές, τό μεταίχμιο μεταξύ νύχτας και ημέρας, τότε πού γλυκοχαράζει,

ή αυγή είναι ρόδινη, πορφυρένια, δροσοβόλος.

Της αυγής τό πορφυρό ρόδο, ή άλουργίς,

είσαι σύ Παρθένε, δώρο τού Θεού,

της ημέρας πρόδρομε, πορφυρή και ένδοξη.

Σύ πού διόρθωσες την Εύα και την αποκατέστησες στον Παράδεισο, μη στερήσεις κι εμάς τούς αμαρτωλούς από τη μεσιτεία σου, Θεοτόκε!

Ό Ισραήλ, άβρόχοις ποσί, διέβη την Ερυθρά Θάλασσα. Μία πηγή ολόδροση άνέβλυσε από τον βράχο στην έρημο. Ή βάτος φλεγομένη ήταν αλλά μη καιομένη.

Οπως ή αυγή είναι τό πορφυρό προανάκρουσμα της ημέρας, έτσι όλα αύτά προεικονίζουν εσένα, Παρθένε! 

Σύ, πού Μητέρα του Θεού ή Εκκλησία σε ονομάζει,

Σύ πού δεν γνώρισες φθορά, άπειρόγαμε, δεν δόθηκες στην άμαρτία, 

Πάναγνη Μητέρα τον Σωτηρος μας,

για την παναγνότητά που σέ έπέλεξε ό Θεός,

για να φέρεις τον Προαιώνιο Δημιουργό στη γη!

Γι' αυτό έχεις παρρησία να πρεσβεύεις άενάως υπέρ ημών, και εμείς έχουμε τη μεγάλη χαρά άενάως νά σέ υμνούμε και δοξολογούμε!

ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ. Ο ΠΡΟΛΟΓΟΣ ΤΗΣ ΑΧΡΙΔΟΣ ΔΕΚΕΜΒΡΙΟΣ/ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΒΕΛΙΜΙΡΟΒΙΤΣ.